Οι οδυνηροί αποκλεισμοί έγιναν συνήθεια γιατί (και) φέτος ο Αρης δεν διαχειρίστηκε το ευρωπαϊκό στοίχημα με την πρέπουσα προσοχή, προχωρώντας σε ριζοσπαστικές αλλαγές (μη καλύπτοντας μεγάλα κενά στο ρόστερ) και πλήρωσε εν τέλει τις απουσίες βασικών ποδοσφαιριστών αλλά και την έλλειψη επιθετικών με έφεση στο σκοράρισμα.
Εναν ακόμη Αύγουστο ο Αρης έμεινε με τα υποθετικά σενάρια και τις μικρές εικόνες των σπουδαίων χαμένων ευκαιριών και τη μεγάλη του αποκλεισμού από μια ομάδα η οποία δεν απέδειξε ότι ήταν καλύτερή του. Δεν αμφισβητείται ότι οι «κίτρινοι» δεν είχαν σύμμαχο την τύχη και τις στιγμές που παράγει ένας αγώνας, αλλά δεν πρέπει να τα «φορτώσει» όλα σ’ αυτόν τον παράγοντα όταν σε άλλους τομείς πήρε χαμηλό βαθμό.
Η πρακτική της δημιουργίας ομάδας από μηδενική βάση έφερε ριζοσπαστικές αλλαγές και παρά τη μεγάλη προσπάθεια που καταβλήθηκε από παίκτες και τεχνικό επιτελείο ούτως ώστε να κρύψουν το μεγάλο έλλειμμα στον τομέα της ομοιογένειας (μέσα από την τακτική προσήλωσή τους), αυτή δεν οδήγησε σε ουσιαστικό αποτέλεσμα. Κυρίως όμως, ο Αρης επιβιβάστηκε στο καράβι για το ευρωπαϊκό ταξίδι του μη φροντίζοντας να καλύψει τις τρύπες με συνέπεια να μπάζει από παντού και να αναγκαστεί να εφαρμόσει μια άκρως αμυντική λογική για να κρύψει τις αδυναμίες του.
Παρά τη φιλότιμη προσπάθεια του Μόζες Οντουμπάτζο, η απουσία του τραυματία Γιάκουμπ Μπράμπετς έβγαζε μάτι. Οι «κίτρινοι» είχαν εβδομάδες στη διάθεσή τους για να την καλύψουν αλλά δεν έκαναν το παραμικρό. Φάνηκε επίσης η τεράστια απόσταση που χωρίζει τους Κουέστα από Χουτεσιώτη στη θέση του τερματοφύλακα. Η δε μοναξιά του Ζαν Ζουλ στη θέση του αμυντικού χαφ αφαίρεσε από τον προπονητή κάθε δυνατότητα ελιγμού προς την κατεύθυνση ισχυροποίησης της μεσαίας γραμμής με συνέπεια να εξαρτάται αποκλειστικά από την κατάσταση του Καμερουνέζου χαφ. Η απουσία δεύτερου φορ υποχρέωσε τον Λορέν Μορόν να βγάλει πολλά περισσότερα αγωνιστικά λεπτά σε σχέση με αυτά που μπορεί να κουβαλήσει το κορμί του στην παρούσα στιγμή. Επίσης, παίκτες οι οποίοι προστέθηκαν στο ρόστερ αυτό το καλοκαίρι δείχνουν τρομερά ανέτοιμοι σαν τον Ματαρίτα ο οποίος έκανε το μοιραίο λάθος στη φάση του δεύτερου γκολ των Ουκρανών ή τον Τζόναταν Μενέντες ο οποίος δεν προσφέρει το παραμικρό από τα άκρα. Αντιθέτως, είναι ευθύνη του προπονητή το γεγονός της μη χρησιμοποίησης ενός παιδιού που εντυπωσίασε στην προετοιμασία (σ. σ. Μιχάλης Παναγίδης).
Οι ευρωπαϊκές προκρίσεις του καλοκαιριού κερδίζονται από τις συμπαγείς ομάδες αλλά ο Αρης κάθε καλοκαίρι (στην τελευταία τριετία) κάνει ακριβώς το ίδιο πράγμα. Μεγάλες αλλαγές. Μάλιστα προσθήκες απαιτείται να γίνουν και τώρα για να καλυφθούν κενά. Για παράδειγμα, είναι φανερή η απουσία παικτών που έχουν έφεση στο σκοράρισμα καθώς η απώλεια τόσο ποιοτικών ευκαιριών δεν είναι μόνο ζήτημα ατυχίας αλλά και ικανότητας.