Αντιλαμβάνομαι ότι ο Θόδωρος Καρυπίδης μετά τα διαιτητικά όργια που έγιναν σε βάρος του Αρη στον αγώνα με την ΑΕΚ, ήταν σε δύσκολη θέση κι έπρεπε να κάνει ένα επικοινωνιακό βήμα. Ο κόσμος στις κερκίδες του “Κλ. Βικελίδης” δικαίως “έβραζε” και ζητούσε το κεφάλι του Καραντώνη και του Κουμπαράκη επί πίνακι. Αρα τι άλλο θα μπορούσε να κάνει ο Θόδωρος Καρυπίδης από το να βγάλει μία επιθετική ανακοίνωση κατά της διαιτησίας; Ο,τι άλλο κι αν έκανε, έπονταν από το να προσπαθήσει να ικανοποιήσει το θυμικό του κόσμου του Αρη. Σ’ αυτή τη λογική έπραξε το σωστό.
Μπορεί μία ανακοίνωση κατά της διαιτησίας να αποτελέσει όπλο στα χέρια μίας διοίκησης, ακόμη κι αυτής του Αρη και να “σκοτώσει” τον κίνδυνο στο μέλλον οι “κίτρινοι” να βιώσουν όσα βίωσαν στον αγώνα με την ΑΕΚ; Μάλλον αιθεροβατούν όσοι πιστεύουν κάτι τέτοιο. Αλλωστε φέτος δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Αρης έγινε θύμα βαθμολογικής κλοπής. Υπάρχουν αρκετοί αγώνες που πλήρωσε τα διαιτητικά λάθη τα οποία δεν αποφεύχθηκαν ούτε λόγω της παρουσίας του VAR.
Είναι ολοφάνερο ότι οι “κίτρινοι” δεν είναι ισχυρός παίκτης στο θέμα της διαιτησίας. Ισως να μην είναι και περιφερειακός. Είτε γιατί δεν το επιδίωξε, είτε γιατί δεν είχε τις δυνατότητες. Αρα όσες ανακοινώσεις κι αν βγάλει, όσο σκληρές κι αν είναι λίγα πράγματα θα πετύχει στους αγώνες που τον έχει στοχοποιημένο το ποδοσφαιρικό σύστημα. Τι σημαίνει αυτό; Οτι δεν έχει πολλούς τρόπους για να αμυνθεί. Το κύριο όπλο του είναι η αγωνιστική του δυναμική και ο κόσμος του, “εργαλεία” όμως που τις περισσότερες φορές δεν είναι ισχυρότερα από τους διαιτητές και τους χειριστές του VAR. Αυτή είναι η πραγματικότητα που βιώνει φέτος ο Αρης, ο οποίος αν βάλει αγώνα-αγώνα τις φετινές διαιτησίες θα βρει πολλούς χαμένους βαθμούς.