Οκτώ βαθμούς πίσω από την κορυφή, ύστερα από τις έξι πρώτες αγωνιστικές στο πρωτάθλημα, δεν είναι μικρή απόσταση για τον Άρη.
Τον φετινό Άρη, για τον οποίον ο ισχυρός άνδρας του δήλωσε το καλοκαίρι ότι ο στόχος είναι η διεκδίκηση και των δύο εγχώριων τίτλων: και του πρωταθλήματος και του κυπέλλου.
Αν δεν είχε κάνει αυτή την δήλωση ο Θόδωρος Καρυπίδης, το πιθανότερο είναι πως δεν θα υπήρχε και καμιά ιδιαίτερη ανησυχία για τους «κίτρινους», έστω κι αν είχαν μείνει τόσο νωρίς τόσο μακριά από την κορυφή.
Για τον απλούστατο λόγο ότι και οι άλλες μεγάλες ομάδες που βρίσκονται πίσω από τον ΠΑΟ, έχουν μείνει κι αυτές αρκετά πίσω, οπότε, ο καθένας θα μπορούσε να ισχυριστεί πως δεν έχασε επαφή ο Άρης με τις ομάδες που διεκδικούν -απλά- την έξοδο στην Ευρώπη, όπως ήταν ο στόχος του τα προηγούμενα χρόνια.
Ακούω ήδη και διαβάζω από πολλούς να σχολιάζουν πως ήταν λάθος του Καρυπίδη που ανέβασε τόσο ψηλά τον πήχη. Ότι προκάλεσε μεν έναν ενθουσιασμό και έδωσε ένα όραμα, αλλά δεν υπολόγισε καλά τις συνέπειες που μπορεί να υπάρξουν αν στραβώσουν τα πράγματα, πόσο χειρότερες θα είναι και πόσο περισσότερο θα απειλήσουν την σταθερότητα και την ηρεμία της ομάδας.
Πραγματικά, δεν ξέρω αν έκανε σωστά ή λάθος ο Καρυπίδης. Θα κριθεί αυτό, με περισσότερη ασφάλεια, το επόμενο διάστημα. Αυτό που ξέρω είναι ότι μέχρι στιγμής ο Άρης δεν πείθει πως μπορεί να υποστηρίξει τον στόχο του πρωταθλητισμού. Δείχνει ότι έχει αρκετές αδυναμίες, τόσο χτυπητές που να αναρωτιέται κανείς πόσο εύκολο είναι σύντομα να απαλλαγεί απ' αυτές προκειμένου με καλύτερες προϋποθέσεις να κυνηγήσει τον υψηλό στόχο.
Το μόνο θετικό, ίσως, για τον Άρη, είναι πως πλην ΠΑΟ, οι άλλες τέσσερις μεγάλες ομάδες κινούνται, πάνω-κάτω, στα ίδια. Με απώλειες και δυσκολίες προσαρμογής στις απαιτήσεις του πρωταθλητισμού...