Είναι προφανές ότι ο Άρης αλλάζει επίπεδο. Από κάθε άποψη... Για το αγωνιστικό, το έχουμε σχολιάσει πολλές φορές το τελευταίο διάστημα. Οι μεταγραφές που έκανε -και συνεχίζει να κάνει- είναι από το... πολύ πάνω ράφι. Είναι μεταγραφές από εκείνες που κάνουν οι ομάδες που βάζουν ψηλά τον πήχη, που έχουν μεγάλες προσδοκίες και στόχο την κατάκτηση τίτλων.
Όμως, ο Άρης δεν μένει μόνο στις μεταγραφές. Δεν εξαντλεί την προσπάθειά του μόνο στην ενίσχυση του ρόστερ και την απόκτηση της ποιότητας που θα του επιτρέψει να έχει τις καλύτερες προϋποθέσεις ώστε να πετύχει τους στόχους του.
Ταυτόχρονα οργανώνεται και σε τομείς οι οποίοι είναι αναγκαίο να δουλέψουν ακόμη πιο μεθοδικά, ακόμη πιο αποτελεσματικά το επόμενο διάστημα.
Αναφέρομαι, ασφαλώς, στο διοικητικό κομμάτι, στο οργανωτικό, στους σχεδιασμούς που αφορούν στο «mega-project» για τον Άρη, που είναι η κατασκευή νέου γηπέδου στη Λεωφόρο Γεωργικής Σχολής, σε μια έκταση 170 στρεμμάτων, ανάμεσα στο ΙΚΕΑ και το κτίριο Ζέντα.
Αυτό είναι ένα κομμάτι απείρως δυσκολότερο, απείρως πιο σύνθετο και πιο πολύπλοκο απ' το να κάνει μια ομάδα μεταγραφές, έστω και τόσο υψηλού επιπέδου, όπως οι φετινές του Άρη.
Προϋποθέτει επαφές, συζητήσεις, συνθέσεις, συμπράξεις, πολιτική και επιχειρηματική βούληση, συνεννόηση ανάμεσα σε πολλούς και σημαντικούς εμπλεκόμενους.
Όπως έχω ξαναγράψει, ο Άρης έχει κινηθεί, έως τώρα, τουλάχιστον, άριστα στο θέμα του γηπέδου. Γι' αυτό και μπορεί, πλέον, να αναζητά με εξαιρετικές προϋποθέσεις χρηματοδότες και «συμπαίκτες». Ένας εκ των οποίων, φυσικά, και ο «βασιλιάς» του real estate, Νικόλας Τριμμάτης.
Ένας επιχειρηματίας αυτού του μεγέθους δεν θα πλησίαζε ποτέ τον Άρη και δεν θα έμπαινε σε αυτή την συζήτηση, αν δεν πειθόταν πως υπάρχει το κατάλληλο έδαφος. Όχι μόνο για να είναι μεταξύ αυτών που θα συμμετάσχουν στην κατασκευή και την εμπορική εκμετάλλευση του νέου γηπέδου, του ξενοδοχειακού συγκροτήματος και του εμπορικού κέντρου, αλλά και για να αναμιχθεί στην διοίκηση της ΠΑΕ Άρης.