Αρθρογραφεί ο Θάνος Μπούζας
Είναι δεδομένο ότι ο ΠΑΟΚ αποκλείστηκε από μία μικρή ομάδα, η οποία δεν έχει Ευρωπαϊκούς στόχους, τουλάχιστον σε επίπεδο ομίλων, με μπάτζετ υποπολλαπλάσιο και οργάνωση που θυμίζει ποδόσφαιρο περασμένων δεκαετιών. Από την άλλη ο ΠΑΟΚ έχει ξοδέψει εκατομμύρια των εκατομμυρίων για μεταγραφές, για ανανέωση της ομάδος, για προπονητές, σκάουτερ, εγκαταστάσεις. Στο ποδόσφαιρο είναι δυνατόν να επέλθει ένας τέτοιος αγωνιστικός αποκλεισμός. Ιδίως όταν τον προκαλέσεις.
Και ο ΠΑΟΚ τον προκάλεσε με την αφέλειά του αλλά και το ότι δεν έχει διδαχθεί καθόλου από το παρελθόν. Είναι φανερό ότι ο κ. Μπότο απέκτησε τους παίκτες -σε αριθμό- που έλεγε ότι θα φέρει στην Τούμπα. Μάλιστα μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα απ’ όλες τις ομάδες ο Δικέφαλος είχε δαπανήσει θεωρητικά περί τα 6,5 εκατομμύρια σε αποκτήσεις παικτών. Ποσό που ήταν το μεγαλύτερο στη σούπερ λιγκ μιας και οι υπόλοιπες ομάδες στη συντριπτική πλειοψηφία απέκτησαν ελεύθερους η δανικούς παίκτες και σε σύνολο δεν έφτασαν τα 6,5 εκατομμύρια. Όμως έγιναν τρία σοβαρά λάθη – εκτιμήσεις οι οποίες και τύφλωσαν με αρνητικό τρόπο αντανακλώντας έναν αποκλεισμό ο οποίος αγωνιστικά ήρθε ως φυσική συνέπεια δυο άθλιων εμφανίσεων. Το πρώτο λάθος ήταν ότι δεν αποκτήθηκε γρήγορος στόπερ ή δεν ανανεώθηκε του Κρέσπο.
Μέσα σ’ αυτό βάζουμε και την ανανέωση του Μπίσεσβαρ που ήρθε πολύ αργά και στοίχισε. Το δεύτερο λάθος που έχει να κάνει κυρίως με την διοίκηση είτε αυτή είναι ο Σαββίδης είτε αυτοί που έχουν αναλάβει τις αποφάσεις στο οικονομικό, αποκτήθηκαν παίκτες που δεν ήταν οι πρώτες επιλογές του Μπότο. Ήταν οι δεύτερες και οι τρίτες. Μάλιστα ο Νάρεϊ που υποθετικά αποτελούσε πρώτη επιλογή για όλους ήρθε αργά εξαιτίας ενός παράλογου και αναίτιου παζαριού. Το τρίτο ήταν η δεδομένη αδυναμία του Λουτσέσκου να διαχειριστεί υλικό το οποίο δεν το επέλεξε αυτός. Δεν έχει το mentality που λέει και ο ίδιος. Την ψυχολογία δηλαδή. Ήταν ο πρώτος που φανερά τον κατέβαλε πανικός. Σημείο αυτό του πανικού είναι ότι επειδή δε χρησιμοποιήθηκε ο Τσιγγάρας βγάλανε προς τα έξω ότι υπάρχει διαχείριση του – θεραπεία ,για τους κοιλιακούς. Κάτι που προφανώς απέχει πολύ από την πραγματικότητα αφού δεν είχε αναφερθεί ούτε στο πρώτο ούτε στο δεύτερο παιχνίδι.
Το δυστύχημα είναι ότι αυτός ο πανικός έχει μεταφερθεί πλέον στα ανώτερα κλιμάκια ενώ μετατρέπεται σε πλήρη νηνεμία όσο αφορά τον κ. Σαββίδη. Συνήθως μετά από κάτι αγωνιστικά οδυνηρό, ο Σαββίδης έδινε και έδειχνε το στίγμα του. Σήμερα το μόνο που έχει πει είναι ότι πρέπει η ομάδα να «ξεφορτωθεί» τους τρεις παίκτες, Μουργκ, Ζαμπά και Τέιλορ. Παίκτες που άγνωστο γιατί ο Λουτσέσκου τους έδωσε πολλές ευκαιρίες σε σχέση με νεαρά παιδιά του ΠΑΟΚ που είχαν ελάχιστες ή καμία (που είναι ο Τσαούσης;) . Συμπερασματικά έχουμε την άποψη ότι αν ο κ. Σαββίδης δεν αλλάξει προτεραιότητα ο ΠΑΟΚ κινδυνεύει όχι απλώς να έχει περιπέτειες αλλά να μην τερματίσει ούτε τέταρτος. Αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι θέλει να απεμπλακεί (σωστά) και από Κούρτιτς Αογκούστο που ως πριν ο προπονητής χρησιμοποιούσε ως πυλώνες της νέας ομάδας.
Και ποια είναι αυτή η αλλαγή προτεραιότητας; ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΑΙΚΤΕΣ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Η ΟΜΑΔΑ. Οι αποδεσμεύσεις ή οι πωλήσεις των τριών ή πέντε παικτών είναι πρώτιστης σημασίας οικονομικό δεδομένο αλλά όχι αγωνιστικό. Επιβάλλονται να έπονται της αγωνιστικής ενίσχυσης. Η εξήγηση είναι απλή : αν ο ΠΑΟΚ αποτύχει αγωνιστικά φέτος θα αποτύχει πολλαπλάσια και οικονομικά. Οι τρεις παίκτες είναι απαραίτητη προσθήκη -επένδυση αλλιώς όλα θα μείνουν υπό το καθεστώς αμφιβολίας και σοβαρού κινδύνου αποτυχίας.