Παλιός, καλός φίλος, σοβαρός – χαμηλών τόνων - παράγοντας του ΠΑΟΚ ήταν απόλυτα βέβαιος: «Ο Αντώνης Τσαλόπουλος είναι ο επόμενος πρόεδρος του Ερασιτέχνη»! «Τυχερός ο ερασιτέχνης ΠΑΟΚ», ήταν η πρώτη μας σκέψη. «Πως το ξέρεις; Μίλησες μαζί του;», η δεύτερη .«Όχι. Το ξέρω επειδή μίλησα με πολλούς παλιούς, καλούς ΠΑΟΚτσήδες»…
Με δεδομένη την σφοδρή επιθυμία αποχώρησης του Θανάση Κατσαρή, η συγκεκριμένη πληροφορία διανοίγει νέον πεδίον δόξης λαμπρόν για τον ερασιτέχνη ΠΑΟΚ. Εάν κι εφ’ όσον φυσικά, εκφράσει ανάλογη πρόθεση ο Αντώνης Τσαλόπουλος. Ακόμη κι ως απλή σκέψη του να εκφρασθεί βέβαια, προκαλεί κύμα ενθουσιασμού στην Οικογένεια του ΠΑΟΚ!
Είμαστε οι τελευταίοι τους οποίους χρειάζεται ο, χαμηλών τόνων αλλά υψηλής προσφοράς, εξαιρετικός παράγοντας για να αναδειχθεί η προσωπικότητα του. Την ανέδειξε η πορεία του με τον ΠΑΟΚ στα χρόνια της άνοιξης του μπάσκετ του. Την ανέδειξε η πορεία του στα χρόνια της κυριαρχίας του βόλεϊ. Την προσωπικότητα του Αντώνη Τσαλόπουλου αναδεικνύει η φαρδιά …πλάτη την οποία βάζει (διακριτικά πάντα, ως ίδιον του χαρακτήρα του) και στο μπάσκετ αλλά και σε τμήματα του Ερασιτέχνη.
Δίχως ειλικρινά, να γνωρίζουμε τις προθέσεις του Αντώνη Τσαλόπουλου… Σε φάση ερευνών είμαστε… Και πέρα από την πρώτη μας σκέψη: «Τυχερός ο ερασιτέχνης ΠΑΟΚ»… Ειλικρινά θεωρούμε, πως θα είναι ευχής – των φίλων του «δικέφαλου» - έργον, η ανάληψη της προεδρίας του Ερασιτέχνη. Πιστεύουμε μάλιστα, πως αυτή θα τύχει ενθουσιώδους αποδοχής και καθολικής υποστήριξης.
Θα είναι μάλιστα, ο Αντώνης Τσαλόπουλος η αξιότερη συνέχεια μετά από Νίκο Βεζυρτζή, Λάκη Οικονομίδη, Απόστολο Αλεξόπουλο και Θανάση Κατσαρή…
Και δεν είναι πολλοί. Μετριούνται δε μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού. Όσοι διακρίνονται στον ορίζοντα του ΠΑΟΚ ικανοί, ανάλογα με τον Αντώνη Τσαλόπουλο. Για να συνεχίσουν την παράδοση ηγετών περιωπής στον Ερασιτέχνη. Για να συνεχίσουν και την γραφή ενδόξων σελίδων της Ιστορίας του!
Αναμείνατε στην εφημερίδα σας, τη «Μ» … Για εξελίξεις η μη (ο Θεός και η ψυχή του Αντώνη Τσαλόπουλου ξέρουν) περί του θέματος…
ΥΓ 1 : Τη συννεφιασμένη, ωσάν την ψυχή μας, Κυριακή, μία ηλιαχτίδα από χαραμάδα της καταχνιάς φώτισε με τον θρίαμβο της παμμέγιστης Λίβερπουλ.
ΥΓ 2 : Φίλοι μας (…εβδομηντάρηδες+) από τα φοιτητικά μας χρόνια στην Αγγλία μάς έστειλαν μέσω κινητού εικόνες από την πτήση των Reds στον έβδομο ουρανό. Έκαναν σα μικρά παιδιά από τη χαρά τους. Τους νιώσαμε…
ΥΓ 3 : Πολλά σαββατόβραδα τότε, μας φιλοξενούσαν σπίτι τους σε ένα κάθετο δρομάκι στην Anfield Road (στην περιοχή Έβερτον!) ή πίσω από το Royal Liverpool Hospital. Μετά από πτήσεις ή κι ανώμαλες προσγειώσεις (για να τα λέμε τα πάντα, όλα…) της Λίβερπουλ των Κίγκαν, Τόσακ, Νταλγκλίς, Σμιθ, Μακ Ντέρμοντ, Σούνες, Κένεντι, Χάιγουέι κι άλλων θρύλων.
ΥΓ 4 : Παρεμπιπτόντως… Αμέτρητα ταξίδια, ατελείωτα χιλιόμετρα με το τρένο πέρα και δώθε της Μάγχης, στις τάξεις των Kops! Τούτο δε, δίχως ίχνος υποψίας κινδύνου πάνω στις ράγες…
ΥΓ 5: Να μας συμπαθείτε για τα επί προσωπικού ΥΓ αλλά… Εάν η ζωή είναι λουλούδι, οι αναμνήσεις είναι το άρωμα του!