Δεν το κρύβω πως «απόλαυσα» όλα όσα ακολούθησαν μετά το τελευταίο σφύριγμα του μεγάλου τελικού. Στήθηκα στην κυριολεξία με τις ώρες μπροστά σε τηλεοπτικές εκπομπές που αποτόλμησαν δειλά - δειλά και φοβισμένα να αναφερθούν στην τεράστια νίκη του ΠΑΟΚ.
Διασκέδασα είναι αλήθεια τόσο με τον τρόπο με τον οποίο παρουσίασαν το ασπρόμαυρο έπος, όσο και με τον χρόνο που διέθεσαν για αυτό το σημαντικό γεγονός. Τη στιγμή μάλιστα που η υπόλοιπη αθλητική επικαιρότητα αγκομαχούσε προσπαθώντας με μπάζα να γεμίσει τα κενά της.
Διάβασα πολλές εφημερίδες. Ιδιαίτερα τις ελεγχόμενες από το μεγάλο αφεντικό με τους στρατευμένους και μισθοδοτούμενους υπαλλήλους του. Παράλληλα φρόντισα να προμηθευτώ και λίγες σκόρπιες αυτοαποκαλούμενες ουδέτερες και ανεξάρτητες κατά περίσταση, έχοντας την πρόθεση αλλά και την περιέργεια να δω πως θα παρουσίαζαν το μεγάλο κάζο.
Οφείλω να ομολογήσω πως ίσως για πρώτη φορά δεν τόλμησαν άπαντες και άπασες να βρουν κάτι το μεμτό στο αγωνιστικό κομμάτι του τελικού. Όπως επί παραδείγματι η διαιτησία στο συγκεκριμένο αγώνα.
Λούφαξαν λοιπόν αναγνωρίζοντας τη «μαγκιά» και «λεβεντιά» των βορείων και την κρυστάλλινη νίκη τους. Βέβαια κάποιοι ελάχιστοι βρήκαν αφορμή τις δηλώσεις του Πάμπλο Γκαρσία και έστησαν το δικό τους αφήγημα που περισσότερο τους εξέθεσε παρά τους κάλυψε.
Να σκεφτεί κανείς ότι περίπου το ίδιο «φτύσιμο» έφαγαν και από τον Λουτσέσκου. Τότε οι αντιδράσεις τους ήταν χλιαρές και έπεσαν στο κενό. Τώρα ασφαλώς το «μπινελίκι» ήταν άγριο και απόλυτα παρορμητικό. Ο Ρουμάνος είχε φρένο, ο «Κανάριο» έβγαλε τα εσώψυχα του. Στο δικαιολογημένο ξέσπασμα του δεν κατάφερε να συγκρατηθεί. Ξέφυγε κάπως και τα είπε χύμα και τσουβαλάτα.
Έλα όμως που του βγήκαν «απέναντι» οι... «ιεροκήρυκες της χυδαιότητας» για να τον κατηγορήσουν και για να του ζητήσουν το λόγο.
Πρώτος ανάμεσα τους ο κατά συρροή συκοφάντης και υβριστής του ΠΑΟΚ και του Ιβάν και μόνιμος επισκέπτης των εισαγγελικών γραφείων για τα μύρια όσα ελεεινά εκστομίζει. Τον ακολούθησαν βέβαια και κάποια λαμόγια της Αθηνοπειραιώτικης δημοσιογραφίας, επιχειρώντας και αυτά να βρουν διέξοδο στο αδιέξοδο της συμφοράς και της ταπείνωσης που τους βρήκε.
Είναι πραγματικά ανέκδοτο να εγκαλούν έναν αντίπαλο κόουτς για τα όσα ξεπέρασαν την δική τους κόκκινη γραμμή, εκείνοι οι οποίοι επί δεκαετίες ολόκληρες όχι έχουν απλά καταργήσει όλες τις κόκκινες γραμμές του χώρου, αλλά και έχουν μολύνει επιδημητικά και κακόφορμα το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Μάλιστα ο εγκαλούμενος έχει υποστεί κι αυτός σαν ποδοσφαιριστής την «ευγένεια» τους στο κολλαστήριο τους. Οι τελευταίοι λοιπόν που θα μπορούσαν να ζητήσουν το λόγο από τον Πάμπλο Γκαρσία είναι ο Καραπαπάς, ο Τσουκαλάς και το συνάφι τους.
Συνεχίζοντας ωστόσο τη «βόλτα» μου στα ΜΜΕ και της συμπρωτεύουσας στάθηκα με μεγάλη προσοχή, μια προσοχή που έφερε στη συνέχεια και τον σεβασμό σε αυτό που παρουσίασε ο όμιλος ο δικός μας για να καλύψει το μεγάλο γεγονός.
«Metrosport» και «Μetropolis 95,5» άγγιξαν την τελειότητα. Άψογες θέσεις, απόψεις απόλυτα τεκμηριωμένες, ραδιοφωνικές προσεγγίσεις εντυπωσιακά έγκαιρες και μακράς διάρκειας. Οφείλω να συγχαρώ όλους όσους συμμετείχαν σε αυτόν τον εκπληκτικό μαραθώνιο ενημέρωσης προφανώς και στον επικεφαλής του ομίλου και φίλο του ΠΑΟΚ, Παύλο Ανδρώνη.
Η τελευταία βόλτα μου όπως αντιλαμβάνεστε ήταν και η αποζημίωση μου για όσα «λούστηκα» προηγουμένως. Από τη στιγμή που η περιέργεια μου με οδήγησε να ασχοληθώ και με κάποια δημοσιογραφικά περιττώματα.
Θα προσθέσω βέβαια και τις κουτοπονηράδες των ντόπιων Θαναηλάκηδων, οι οποίοι έκαναν ότι μπορούσαν για να απαξιώσουν τη μεγάλη επιτυχία του ΠΑΟΚ.
Με την υπόσχεση ότι αύριο θα πούμε περισσότερα, παίρνω την άδεια από τα παιδιά της «Θύρας 4» – για δεύτερη φορά – να δανειστώ από την ανακοίνωση τους τον τίτλο του σημερινού μου σχολίου, αναδημοσιεύοντας και το κείμενο τους:
«Στην πόλη του Π.Α.Ο.Κ, σε όλες τις πόλεις του ασπρόμαυρου βορρά αλλά και για όλον τον υγιή φίλαθλο κόσμο της Ελλάδας, είναι μέρα γιορτής. Κάθε νίκη του Π.Α.Ο.Κ επί του μόνιμου εκφραστή του σάπιου κατεστημένου, αποτελεί χαρά και δικαίωση για το ποδόσφαιρο πάνω απ’ όλα. Είμαστε ιδιαίτερα περήφανοι για το αγωνιστικό τμήμα, γιατί στο τέλος μιας προβληματικής χρονιάς κατάφεραν να μας κάνουν πραγματικά χαρούμενους. Αξίζουν, και είμαστε βέβαιοι ότι θα γιορτάσουν αυτήν την κούπα της μαγκιάς και της λεβεντιάς όπως της αρμόζει. Εμείς μετατρέψαμε ξανά σε Πλατεία Ομονοίας το Λευκό Πύργο για πάρτη τους. Σαν ΘΥΡΑ 4 όμως, αφιερώνουμε τον τίτλο αυτόν στους νεαρούς μας οπαδούς, που γνώρισαν τον ΠΑΟΚ πρωταγωνιστή, όπως δικαιωματικά του αξίζει. Ο αγώνας που με πείσμα και λύσσα δόθηκε ολα τα χρόνια που ήμασταν “φτωχοί”, δεν πήγε χαμενος. Τώρα είμαστε ακόμα πιο περήφανοι για τις εκδρομές μας με τον Π.Α.Ο.Κ στη μέση της βαθμολογίας, χωρίς στόχους απο τα Χριστούγεννα. Τωρα πραγματικά απολαμβάνουμε εκείνα τα χρόνια, εκείνες τις μάχες, τις πίκρες που φαγαμε με το κουτάλι και την ικανοποίηση που νιώθαμε κάθε φορά που κόντρα σε κάθε λογική βρισκόμασταν στο πλάι του Δικεφάλου Αετού. Κάθε φορά που ταξιδεύουν και ταξιδεύουμε για τον ΠΑΟΚ, είτε 20 από εμάς είτε 20 χιλιάδες, η ιδεολογία που πρεσβεύει ο Πανθεσσαλονίκειος είναι πάνω απ’όλα. Και θα είναι πάνω απ’όλα. Ο αγώνας για σένα, μεγάλε Π.Α.Ο.Κ, συνεχίζεται. Ως την αιωνιότητα».