Eίπαμε για τις αδυναμίες που εμφάνισε ο ΠΑΟΚ, κυρίως ανασταλτικά, στο πρώτο ματς με την Μπάνια Λούκα, είδαμε, όμως, ότι τις ίδιες ακριβώς αδυναμίες παρουσίασαν και η ΑΕΚ και ο Παναθηναϊκός απέναντι σε επίσης ασθενείς αντιπάλους.
Ειδικά η ΑΕΚ, το “τερμάτισε”. Από 4-0, 4-3 και μέσα στην έδρα της με το ένα λάθος των παικτών της μετά το άλλο. Και από μία προσωπική γκάφα υποχρεώθηκε και ο Παναθηναικός να δεχτεί ένα γκολ που “χάλασε” το καθαρό 2-0 με το οποίο είχε προηγηθεί.
Επιβεβαιώθηκε έτσι ότι αυτή τη χρονική στιγμή, σε φάση ουσιαστικά προετοιμασίας, καμία ελληνική ομάδα δεν είναι στο φόρτε της, ούτε καν είναι έτοιμη να κάνει εμφανίσεις αν όχι αψεγάδιαστες, τουλάχιστον πολύ καλές, χωρίς λάθη που οφείλονται στη φυσιολογική έλλειψη φυσικής κατάστασης αλλά και πνευματικής διαύγειας. Γιατί αυτά πηγαίνουν πάντα μαζί. Χωρίς δυνάμεις δεν υπάρχει “καθαρό μυαλό”.
Το ευχάριστο είναι ότι και οι τρεις μπήκαν στη μάχη της Ευρώπης με νίκη και με μια δεύτερη νίκη μπορούν να εξασφαλίσουν οριστικά την πρόκριση. Τρεις προκρίσεις και, μάλιστα, με έξι νίκες, έστω πέντε, θα είναι πολύ σημαντική υπόθεση για την προσπάθεια της Ελλάδας να σκαρφαλώσει ακόμη και στην 11η θέση του ranking της ΟΥΕΦΑ από τη 15η στην οποία βρίσκεται σταθερά αυτή τη στιγμή.
Οι προοπτικές υπάρχουν, το ίδιο και οι δυνατότητες. Και οι αντίπαλοι ούτε είναι, ούτε θα είναι στην επόμενη φάση μεγαθήρια. Ακόμη και ο Άγιαξ, που, κατά πάσα πιθανότητα, θα αντιμετωπίσει ο Παναθηναϊκός, δεν έχει καμία σχέση αγωνιστικά με τη βαρύτητα του ονόματός του.
Στον ΠΑΟΚ, ήδη τελειώνει και τυπικά η απόκτηση του Τισουντάλι, που βρίσκεται από χθες το απόγευμα στη Θεσσαλονίκη. Εξτρέμ παίζει, δεύτερος φορ παίζει, φουνταριστός παίζει, είναι έξυπνος, δεξιοτέχνης, φιλότιμος μαχητής, έχει όλα τα στοιχεία που ζητάει από έναν επιθετικό ο Λουτσέσκου. Και είναι, όπως όλοι λένε στο Βέλγιο, παίκτης αποδυτηρίων. Παίκτης οικογένειας. Που παλεύει για την ομάδα και όχι για την πάρτη του. Που είναι πάντα ευδιάθετος και χαμογελαστός. Που δεν δημιουργεί ποτέ το παραμικρό πρόβλημα, αντίθετα γίνεται αγαπητός, χάρη στον εξαιρετικό χαρακτήρα του. Είναι κι αυτό πάρα πολύ σημαντικό και αρέσει, φυσικά, σε όλους τους προπονητές.
Το μόνο ανησυχητικό είναι ο τραυματισμός που είχε το 2022 και τον άφησε πίσω, με αποτέλεσμα μέχρι τώρα να μην έχει φτάσει στα επίπεδα απόδοσης που συνήθιζε πριν τραυματιστεί. Πέρσι έκανε μια καλή σεζόν, ωστόσο απείχε από τον παλιότερο καλό εαυτό του και μακάρι να τον ξαναβρεί στον ΠΑΟΚ. Γιατί όχι; Σε άψογο περιβάλλον θα βρεθεί, σε πολύ καλή ομάδα, με ικανό προπονητή και με έναν κόσμο που θα τον λατρέψει και θα τον αποθεώσει με την πρώτη ευκαιρία. Αυτό το τελευταίο είναι το μόνο σίγουρο…
ΥΓ. Όσο για τον Τσάλοφ, μπορεί οι ρεπόρτερ από τη Ρωσία να λένε ότι μίλησε με τον Ιβάν και το θέμα του τελείωσε, ωστόσο η ΤΣΣΚΑ παίζει τον δικό της ταμπουρά. Είναι στην αποστολή για το δεύτερο ματς του νέου ρωσικού Πρωταθλήματος, θα αγωνιστεί και σ’ αυτό και… βλέπουμε. Και, βέβαια, είναι απορίας άξιον γιατί ενώ είπε “ναι” στον Ιβάν κάθεται ακόμη στη Ρωσία και δεν έρχεται εδώ. Η ΤΣΣΚΑ λογικά δεν μπορεί να τον εμποδίσει από τη στιγμή που ο ΠΑΟΚ καλύπτει τη ρήτρα των τριών εκατομμυρίων ευρώ. Οπότε, μην τυχόν και δεν το αποφάσισε ακόμη το παλικάρι; Λογική είναι η ερώτηση νομίζω.