Τη δική του ιστορία συνεχίζει να γράφει ο Αρμάντ Ντουπλάντις καθώς ξεπέρασε τα 6,20μ στο επί κοντώ κάνοντας νέο παγκόσμιο ρεκόρ μέσα σε δύο εβδομάδες!
Στο Βελιγράδι άρχισε τις προσπάθειες του από το 5,60 τα οποία πέρασε με την πρώτη. Το ίδιο έγινε και στα 5,85μ. και 5,95μ. αλλά και στα 6,05μ, που του έδωσαν το χρυσό μετάλλιο.
Έπειτα, ανέβασε τον πήχη στο 6.20μ. με στόχο να βελτιώσει το δικό του παγκόσμιο ρεκόρ (6,19). Στην πρώτη προσπάθεια δεν μπόρεσε να ανέβει, στη δεύτερη πήγε καλύτερα αλλά δεν έφτασε μέχρι τον πήχη. Στην τρίτη, όμως, τον ακούμπησε δίχως να τον ρίξει και πέτυχε νέο ρεκόρ.
Γεννήθηκε για να «πετάει»
Γεννήθηκε στη Λουιζιάνα της Αμερικής το 1999. Ο πατέρας του, Γκρεγκ, ήταν αθλητής στο επί κοντώ και η μητέρα του, Έλενα, έπαιζε βόλεϊ και έπταθλο. Οι γονείς του φρόντισαν να του μεταδώσουν την αγάπη τους για τον αθλητισμό και ο μικρός Αρμάντ δεν άργησε να δείξει την κλήση του.
Μόλις στα επτά του χρόνια άρχισε να δημιουργεί ρεκόρ και, παράλληλα, υψηλές προσδοκίες. Στα 7 του χρόνια πήδηξε πάνω από τα 2.33, στα 11 πάνω από 3.91 και στα 18 του ξεπέρασε με ευκολία τα 6.05!
Ο Μπούμπκα, ο κορυφαίος επικοντιστής όλων των εποχών, είχε εκφραστεί με τα καλύτερα λόγια για τον Ντουπλάντις: «Τον είδα να αγωνίζεται πρώτη φορά στο παγκόσμιο παίδων στο Κάλι.
Όταν πέρασε τα 6 μέτρα για πρώτη φορά σε ηλικία 18 ετών το θεώρησα ότι είναι κάτι πολύ εξαιρετικό. Δεν με εξέπληξε αυτό που έκανε γιατί η πρόοδος του από πολύ μικρή ηλικία ήταν εντυπωσιακή. Δεν ξέρω ποιο μπορεί να είναι το όριο του. Το ανθρώπινο όριο όμως στο επί κοντώ είναι ακόμα μακριά».
Πρόβλημα το κοντάρι
Μέχρι τα επτά του χρόνια, δυσκολευόταν να βρει ένα κοντάρι που να ταιριάζει στο σώμα του. «Πρέπει να ήμουν το μικρότερο σε ηλικία παιδί που ασχολήθηκε με το επί κοντώ. Δεν νομίζω ότι βρίσκεις πολλούς επτάχρονους να κάνουν άλματα εκεί έξω. Ο εξοπλισμός που είχαμε στον κήπο ήταν κάτι που μπορώ να θυμηθώ από τότε που υπάρχω. Δεν ήξερα πως ήταν να έχεις τίποτα διαφορετικό.
Για εμένα, ήταν απόλυτα φυσιολογικό να γυρνάω από το σχολείο και να πηγαίνω στον κήπο για να αρχίσω τα άλματα. Αυτή ήταν μια κανονική μέρα για εμένα. Δεν το έβλεπα σαν κάτι ασυνήθιστο, ήταν σαν να κλωτσάω μια μπάλα. Αυτή η μοναδικότητα μου σε σχέση με τα παιδιά της ηλικίας μου με έχει φέρει εδώ που είμαι τώρα. Ερωτεύτηκα το επί κοντώ σε πολύ μικρή ηλικία και έγινα καλός στο επί κοντώ επίσης σε πολύ μικρή ηλικία.
Λάτρεψα αυτό το άθλημα προτού γίνω γρήγορος και δυνατός. Όταν έγινα γρήγορος και δυνατός, άρχισα να τρυπάω τον ουρανό σε κάθε ευκαιρία», είχε παραδεχθεί σε συνέντευξη του.
Το ύψος που τον δυσκόλεψε περισσότερο
Ούτε 10, ούτε 20 αλλά 54 φορές προσπάθησε να περάσει τα 6,19μ. Ήταν το ύψος που τον δυσκόλεψε περισσότερο και το παραδέχθηκε και ο ίδιος «Νομίζω ότι προσπάθησα 50 φορές να περάσω αυτό το ύψος. Ποτέ δεν με προβλημάτισε άλλο ύψος όσο αυτό».
Οι τελευταίες αποτυχημένες προσπάθειες ήταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Τόκιο. Δεν κατάφερε να το ξεπεράσει αλλά πείσμωσε και έβαλε ξανά τον πήχη εκεί στο μίτινγκ του Βελιγραδίου. Τα κατάφερε!
Πέταξε πάνω από τα 6,19μ. και απελευθερωμένος από το «βάρος» που κουβαλούσε, δύο εβδομάδες αργότερα ανέβασε ένα εκατοστό τον πήχη. Το αποτέλεσμα δεν ήταν έκπληξη για κανέναν. Στη τρίτη του προσπάθεια πέταξε στα 6,20μ κάνοντας νέο παγκόσμιο ρεκόρ.
Η επιλογή της Σουηδίας
Ο Ντουπλάντις γεννήθηκε στις ΗΠΑ αλλά έχει επιλέξει να αγωνίζεται με τα χρώματα της Σουηδίας. Είναι η πατρίδα της μητέρας του και οι γονείς του θεώρησαν ότι ήταν καλύτερο για εκείνον να αγωνισθεί με τα κίτρινα και τα μπλε καθώς με αυτά θα αναδεικνυόταν το ταλέντο του και θα είχε τις καλύτερες δυνατές συνθήκες για να προπονηθεί.
Τι θα τον εμπόδιζε στις ΗΠΑ; Ο Γκρεγκ και η Έλενα φοβόταν τα trials. Στο αμερικανικό σύστημα, η παρουσία στους μεγάλους αγώνες κρίνεται από τα trials. Δε δίνεται δεύτερη ευκαιρία και σε περίπτωση που ένας αθλητής βρεθεί σε κακή μέρα μπορεί να χάσει τη συμμετοχή και την αυτοπεποίθηση του και να κάνει πολλά, μα πολλά βήματα πίσω.
Καθοριστικό ρόλο στην απόφαση αυτή έπαιξε και ο Γιόνας Άνσχελμ. Ο εθνικός προπονητής των Σουηδών πλησίασε την οικογένεια το 2014 και έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να κάνει τον Αρμάντ «δικό» του. Προσέλαβε και τον πατέρα και τον αδερφό του στο προπονητικό τιμ.
Έτσι, ο Ντουπλάντις πήρε την απόφαση να τιμήσει την πατρίδα της μητέρας του και μέχρι στιγμής, η επιλογή αυτή τον έχει δικαιώσει. Άρχισε να μαθαίνει σουηδικά, να κάνει φίλους ενώ αγόρασε και σπίτι για να περνά τον ελεύθερο του χρόνο στις καλοκαιρινές διακοπές. Μάλιστα, άλλαξε και την παλιά Toyota, με σουηδικά αυτοκίνητα: ένα Volvo στη Λουιζιάνα και ένα Polestar στη Σουηδία.
Η αυλή που τον οδήγησε στο ρεκόρ
Κατά τη διάρκεια της καραντίνας και όταν οι αγωνιστικοί χώροι ήταν κλειστοί, ο Ντουπλάντις βρήκε τρόπο να προπονείται. Στην πίσω αυλή του σπιτιού του με τη βοήθεια του πατέρα του δημιούργησαν ένα χώρο προπόνησης.
Έφτιαξαν ένα διάδρομο από ξύλο και λίγα μέτρα πιο μακριά έβαλαν ένα στρώμα. Καθημερινά αφιέρωνε πολλές ώρες για να εξασκηθεί και να βελτιώσει την τεχνική του.
Tips
1) Του αρέσει να παίζει γκολφ. Την περίοδο της καραντίνας, ο Σουηδός έπαιζε πέντε ημέρες την εβδομάδα γκολφ με τους φίλους του στη Λουϊζιάνα
2) Μεγαλώνοντας δοκίμασε να παίξει ποδόσφαιρο και μπέιζμπολ. Του άρεσε τόσο πολύ το ρόπαλο που αφιέρωσε ένα καλοκαίρι να μάθει τα μυστικά του αθλήματος και να κάνει προπονήσεις.
3) Σιχαίνεται τα λαχανικά. Όπως είχε αποκαλύψει η μητέρα του: «Δεν του άρεσαν πραγματικά ποτέ. Τα μετακινούσε στο πλάι του πιάτου». Τρελαίνεται για τηγανητό κοτόπουλο.
4) Μελετά τους αντιπάλους του και αρέσκεται να δοκιμάζει τις τεχνικές τους. Όταν αρχίζει ο αγώνας είναι μόνο εκείνος και δεν περνά από το μυαλό του να αντιγράψει κάποιον άλλον.
5) Πώς προέκυψε το Μόντο; Ένας Ιταλός φίλος του πατέρα του τού έδωσε αυτό το ψευδώνυμο σε νεαρή ηλικία. Σημαίνει Κόσμος. Μετά από χρόνια που τον φώναζαν έτσι. κόλλησε στο μυαλό των ανθρώπων.