Ο ποδοσφαιριστής του Αρη, Σέικ Ντουκουρέ, μίλησε εφ’ όλης της ύλης στο Onze Mondial, από τα κορυφαία μέσα ενημέρωσης στην Γαλλία και στην Ευρώπη. Ο μέσος των «κιτρινόμαυρων» αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στα παιδικά του χρόνια, στο Παρίσι που μεγάλωσε, τις ομάδες που άλλαξε σε Γαλλία και Ισπανία ενώ ξεκαθάρισε πως θα βρίσκεται στο ρόστερ του Αρη και την επόμενη χρονιά.
Αναλυτικά όσα είπε:
Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια;
«Γεννήθηκα στην Ακτή Ελεφαντοστού. Έφυγα με τους γονείς μου σε ηλικία ενός έτους στη Γαλλία. Είχα το τυπικό ταξίδι μιας οικογένειας που μετανάστευε στη Δύση. Ήμουν τυχερός που είχα γονείς που έκαναν τα πάντα για να διασφαλίσουν ότι τα παιδιά τους δεν θα έλειπαν τίποτα, παρόλο που ζούσαμε σε επισφαλείς συνθήκες κοντά στο Aubervilliers. Αλλά κάναμε τα πάντα για να βγούμε από αυτό».
Πώς σου προέκυψε το ποδόσφαιρο;
«Το ξέρεις και μόνος σου, όταν ζεις στις γειτονιές, ειδικά στην περιοχή του Παρισιού, το ποδόσφαιρο είναι θρησκεία. Έπεσα σε αυτό όπως όλα τα μικρά παιδιά στην περιοχή του Παρισιού. Μετά πήρα την πρώτη μου άδεια σε ηλικία επτά ετών. Στην αρχή, το ποδόσφαιρο δεν ήταν απαραίτητα στόχος, επειδή οι γονείς μου ήθελαν να έχω μια σταθερή, αρκετά αξιόλογη δουλειά. Αργότερα σκέφτηκα να γίνω επαγγελματίας».
Έφυγες πολύ νέος από την Ακτή Ελεφαντοστού για να εγκατασταθείς στη Γαλλία; Δεν ήταν περίπλοκο;
«Ήμουν μόλις ενός έτους, οπότε ήταν μια χαρά. Ειδικά για τους γονείς μου ήταν πολύπλοκο να προσαρμοστούν σε έναν νέο τρόπο ζωής. Δεν ένιωθα τίποτα, πήγα σχολείο όπως όλα τα παιδιά, είχα φίλους όπως όλα τα παιδιά. Η μητέρα μου μας εμφύσησε τις αξίες της Ακτής του Ελεφαντοστού και μιλούσα με την υπόλοιπη οικογένεια τηλεφωνικά».
Πώς σε εντόπισε η Λοριάν;
«Με εντόπισαν σε ένα τουρνουά νέων. Υπήρχαν πολλές ομάδες που μας επέβλεπαν όπως η PSG, η Ναντ, η Λιλ… Αλλά με την οικογένειά μου επιλέξαμε τη Λοριάν γιατί πιστεύαμε ότι ήταν η ομάδα που θα μου επέτρεπε να κάνω τόσο ποδοσφαιρική όσο και ακαδημαϊκή καριέρα. Ήταν πολύ σημαντικό για τους γονείς μου να έχω καλό μορφωτικό υπόβαθρο».
Πώς ένιωσες όταν υπέγραψες το πρώτο σου επαγγελματικό συμβόλαιο;
«Ήμουν πολύ χαρούμενος. Επιπλέον, με την απομάκρυνση από την οικογένειά μου, αυτή η παρουσία στη Λοριάν μου επέτρεψε να γίνω πιο ανεξάρτητος και τότε ήταν που συνειδητοποίησα ότι μπορούσα να ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο. το χρειαζόμουν. Έβαλα όλα τα μέσα με το μέρος μου για να φτάσω εκεί. Στερήθηκα πολλά πράγματα εκείνη την εποχή. Έβαλα τον εαυτό μου σε μια φούσκα όταν έφτασα στη Λοριάν, αποκόπηκα από κάθε περισπασμό. Ήξερα επίσης την οικογενειακή μου κατάσταση και έπρεπε να τα καταφέρω για να βγάλω την οικογένειά μου από τα προβλήματα».
Πώς θα αξιολογούσες την εμπειρία σου στην Επινάλ;
«Είχα κάνει όλη μου την προετοιμασία με την Λοριάν. Ήμουν άνετος. Έπρεπε να ασκήσω βία στον εαυτό μου και ήταν η κατάλληλη στιγμή να το κάνω. Η Επινάλ, δεν ήταν ο προορισμός που είχα επιλέξει, αλλά λόγω συνθηκών, βρέθηκα εκεί. Υπήρχε αυτό το σχέδιο για να ανέβουμε στη Ligue 2. Δυστυχώς, δεν φτάσαμε εκεί, αλλά είχαμε μια καλή πορεία στο Coupe de France (σ.σ αποκλείστηκε στη φάση των 16 από τη Λανς). Είχαμε αποκλείσει τη Λυών και τη Ναντ. Κατάφερα να αποκτήσω εμπειρία και να γνωρίσω τη γυναίκα μου. Θα πούμε ότι είναι μια εμπειρία που δεν ήταν «αρνητική». Από συναισθηματικής πλευράς, μου έχει βγει κάτι παραπάνω από καλό (γέλια)».
Μετά από επτά χρόνια στη Λοριάν, πας στη Μετς. Ποιοι είναι οι λόγοι;
«Ο Christian Gourcuff ήταν στην αρχή, εγώ ήμουν στο τέλος του συμβολαίου. Ο Sylvain Ripoll (σ.σ ο διάδοχός του) μου μίλησε. Υπήρχαν πολλοί παίκτες στη θέση μου, οπότε μου ζήτησε να περιμένω και μου είπε ότι θα είμαι κατά κάποιο τρόπο ο «τρίτος μέσος», δηλαδή σημαντικός αλλά όχι αδιαμφισβήτητος κάτοχος. Στην αρχή περίμενα. Όμως ο χρόνος περνά και σε αυτές τις στιγμές, δεν είναι ποτέ εύκολο να μείνεις ήρεμος. Η Μετς λοιπόν παρουσιάστηκε με μια σπουδαία προοπτική. Επέλεξα να πάω εκεί. Την ημέρα που υπέγραψα στη Μετς, είμαι στο δρόμο της επιστροφής, και ο Sylvain Ripoll με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει ότι είναι καλό, ότι σκοπεύει να με κάνει να υπογράψω νέο συμβόλαιο. Ωστόσο, του λέω ότι υπέγραψα στη Μετς αλλά το πήρε καλά, ήταν ποδοσφαιριστής, κατάλαβε. Και δεν μετανιώνω».
Έτσι έμεινες τρία χρόνια στο Μετς πριν φύγεις το 2017 όταν ήσουν αρχηγός. Γιατί αυτή η επιλογή;
«Ήμουν ακόμα στο τέλος ενός κύκλου. Δεν είχα πολλά περισσότερα να αποδείξω. Ήθελα να ανακαλύψω κάτι άλλο, δεν μου αρέσει να μένω στη ζώνη άνεσής μου, μου αρέσουν οι προκλήσεις. Ήμουν 23-24 ετών, μια σημαντική στιγμή στην καριέρα μου όπου αποκτάς αξία. Είχα επαφές με γαλλικούς συλλόγους όπως η Τουλούζ αλλά επέλεξα να φύγω στο εξωτερικό. Η Λεβάντε ήταν ο σύλλογος που μου έδειξε το μεγαλύτερο ενδιαφέρον με ένα ενδιαφέρον έργο. Η επιλογή της Ισπανίας ήταν μελετημένη, τότε ήταν το καλύτερο πρωτάθλημα στον κόσμο με τους καλύτερους παίκτες (Ρονάλντο, Μέσι). Αυτό με έπεισε. Ήταν μια ευκαιρία που δεν μπορούσα να αρνηθώ».
Πέρασες τέσσερα χρόνια στην Ισπανία σε Λεβάντε, Ουέσκα και Λεγανές. Πώς κρίνεις το πέρασμά σου, σου επέτρεψε να εξελιχθείς;
«Εξέλιξη, ναι αυτό είναι σίγουρο. Έμαθα πολλά πράγματα, πολλοί άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν πόσο εξελισσόμαστε εκεί. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το πώς βλέπουν οι Ισπανοί το ποδόσφαιρο. Όλα είναι αναλυτικά σε τεχνικό και τακτικό επίπεδο, όλα είναι πολύ καλά οργανωμένα. Το ισπανικό σχήμα έχει εξαιρετικό επίπεδο. Σε προσωπικό επίπεδο είμαι ικανοποιημένος με το πέρασμά μου αλλά υπήρξαν και πολλές επιπλοκές με τους τραυματισμούς μου που με κάνουν να έχω λίγο πικρή γεύση. Είχα τα προσόντα για να κερδίσω σε αυτό το πρωτάθλημα».
Πώς το βίωσες;
«Όταν έφτασα στη Λεβάντε, τα πράγματα πήγαιναν καλά, έπαιζα αγώνες.. Και μετά, δυστυχώς, συνέβη ο τραυματισμός. Τελικά με έκανε να μεγαλώσω, με σφυρηλάτησε. Εδώ βλέπεις αν αυτή η δουλειά είναι για σένα. Υπήρχαν στιγμές αμφιβολίες, αυτό είναι σίγουρο. Είδα όμως ότι το μυαλό μου ήταν δυνατό, δεν υπάρχει τίποτα που να με σταματά. Το έργο είναι μέρος του εαυτού μου, δεν πίστευα ποτέ ότι θα τελειώσει».
Από τον περασμένο χειμώνα αγωνίζεσαι στον Άρη Θεσσαλονίκης. Τι σε παρακίνησε;
«Είναι ένας σύλλογος που έχει αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια και στοχεύει στην Ευρώπη, που είναι ένας από τους μεγάλους στόχους της καριέρας μου. Νομίζω ότι έκανα τη σωστή επιλογή γιατί προκριθήκαμε στους προκριματικούς γύρους Conference League».
Πώς κρίνεις τη σεζόν της ομάδας σου;
«Ήταν καλή. Όταν έφτασα, οι ευρωπαϊκές θέσεις απείχαν πολύ από το να τις κερδίσουμε. Δείξαμε πραγματικά χαρακτήρα, ειδικά στην αρχή των πλέι οφ. Έχουμε κατακτήσει μεγάλες νίκες απέναντι σε μεγάλους συλλόγους. Τα αποτελέσματα είναι θετικά ακόμα κι αν μπορούσαμε να είχαμε πάει καλύτερα σε κάποια ματς. Νομίζω ότι μπορούσαμε να τερματίσουμε ψηλότερα γιατί έχουμε πολύ καλούς παίκτες. Την επόμενη σεζόν θα πρέπει να δούμε πώς θα προσεγγίσουμε το πρωτάθλημα, ποιοι θα είναι οι στόχοι του συλλόγου. Νομίζω ότι θα είναι το ίδιο αν και πιστεύω ότι μπορούμε να στοχεύσουμε ακόμα πιο ψηλά».
Σημειώσατε ένα καθοριστικό γκολ σε ένα από τα πιο έντονα ντέρμπι της χώρας απέναντι στον ΠΑΟΚ στις 17 Απριλίου επιτρέποντας στην ομάδα σας να κερδίσει. Τι ένιωσες;
«Κατά τη διάρκεια του αγώνα, όχι πολύ γιατί μένεις συγκεντρωμένος. Αλλά είναι αλήθεια ότι ποτέ δεν είναι εύκολο να ξεκινήσεις μια περιπέτεια σε ένα νέο κλαμπ, σε μια νέα χώρα. Αυτό το γκολ ήταν ένα πρώτο βήμα γιατί οι οπαδοί μπορούσαν να με δουν στην πράξη σε ένα ντέρμπι. Το πιο σημαντικό είναι ότι αυτό το γκολ έδωσε τη νίκη στην ομάδα όταν βγήκαμε από δύο ήττες. Ήταν πραγματικά η κατάλληλη στιγμή για να επισημάνω και μετά να ενεργοποιήσω μια νέα δυναμική. Μου επέτρεψε επίσης να μπω στις καρδιές των φιλάθλων, οι οποίοι μου έστειλαν πολλά μηνύματα στη συνέχεια».
Πώς κρίνεις το ελληνικό πρωτάθλημα;
«Είναι ένα πρωτάθλημα πολύ καλής ποιότητας. Αν έπρεπε να το προσδιορίσω, θα έλεγα ότι είναι ένα πρωτάθλημα πιο επικεντρωμένο στην τεχνική παρά στη σωματική διάπλαση. Υπάρχουν παίκτες με πολύ καλή τεχνική. Είναι ένα παιχνίδι που μοιάζει λίγο περισσότερο με την Ισπανία. Υπάρχουν πολλοί ισπανόφωνοι παίκτες, ανεβάζει το επίπεδο του πρωταθλήματος. Υπάρχει ένα πολύ καλό επίπεδο».
Είναι αυτές οι καλύτερες ατμόσφαιρες που έχετε ζήσει στην καριέρα σας;
«Όσον αφορά τη ζέση, το πιστεύω. Οι οπαδοί είναι απόλυτα κοντά στην ομάδα τους, υπάρχει τεράστιο πάθος. Στα γήπεδα πάντα υπήρχαν πολύ καλές ατμόσφαιρες. Σοκαρίστηκα από την ατμόσφαιρα που είχαμε κατά τη διάρκεια του αγώνα που μας επέτρεψε να συνεχίσουμε στα πλέι οφ του Europa League με την ΑΕΚ. Οι οπαδοί ήταν απίστευτοι, νομίζω ότι είναι μια από τις καλύτερες ατμόσφαιρες που έχω ζήσει στην καριέρα μου».
Ο Άρης Θεσσαλονίκης θα μπορούσε λοιπόν να παίξει στην Ευρώπη του χρόνου. Με ή χωρίς Ντουκουρέ;
«(Γελάει) Με, με. Είμαι απόλυτα συγκεντρωμένος στον Άρη. Μόλις έφτασα πριν από έξι μήνες. Η περιπέτεια έχει ξεκινήσει καλά, έχω ήδη επικεντρωθεί στην επόμενη σεζόν από συλλογική και ατομική άποψη, δίνοντας πίσω την αυτοπεποίθηση που μου δόθηκε. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο πέρα από αυτό».
Επομένως, κλείνεις εντελώς την πόρτα σε μια αναχώρηση αυτό το καλοκαίρι;
«(Γελάει ξανά) Έχω ακόμα δύο χρόνια στο συμβόλαιό μου, έχουμε ξεκινήσει καλά αυτήν την περιπέτεια. Ο σύλλογος και εγώ πρέπει να συνεχίσουμε και θέλουμε να δούμε πόσο μακριά μπορεί να μας πάει. Δεν τίθεται θέμα αποχώρησης».
Έχεις ακόμη προτάσεις αιτήματα από άλλους συλλόγους;
«Πάντα υπάρχουν. Σήμερα στόχος μου είναι ο Άρης Θεσσαλονίκης και τίποτα άλλο. Θέλω να δώσω πολλά σε αυτόν τον σύλλογο. Έχω συλλογικούς και ατομικούς στόχους να επιτύχω».
Πώς νιώθεις κάθε φορά που φοράς τη φανέλα της Ακτής Ελεφαντοστού;
«Είναι ο απόλυτος στόχος, είναι πραγματικά ένα παιδικό όνειρο. Πάντα ήθελα να φοράω τη φανέλα που αντιπροσωπεύει τη χώρα μου, αυτή των γονιών μου. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη περηφάνια για μένα από το να ακούω τον εθνικό ύμνο να χτυπάει. Είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή για κάθε ποδοσφαιριστή».
Ο Ερβέ Ρενάρ είναι ο προπονητής που σου επέτρεψε να φορέσεις αυτή τη φανέλα. Είναι ο πιο σημαντικός προπονητής της καριέρας σου;
«Υπήρξαν πολλοί. Αν έπρεπε να διατηρήσω έναν προπονητή, θα ήταν ο Claude Dulorme, ο πρώτος μου προπονητής στην Aubervilliers. Αλλά ο Ερβέ Ρενάρ, είναι αλήθεια ότι είναι αυτός που μου επέτρεψε να γνωρίσω αυτό το διεθνές επίπεδο, να φορέσω αυτή τη φανέλα. Θα του είμαι για πάντα ευγνώμων που με σκέφτηκε, που με κάλεσε και μου επέτρεψε να προσθέσω έναν τίτλο στη λίστα με τα βραβεία μου (σ.σ. CAN 2015). Είναι ένας ευθύς, δίκαιος άνθρωπος, που δεν κάνει ανατροπές. Με εντυπωσίασε με την ειλικρίνεια και την ακρίβειά του. Αυτοί οι άνθρωποι είναι σπάνιοι στο σημερινό ποδόσφαιρο και δεν θα τους ξεχάσω ποτέ, αυτό είναι σίγουρο και είναι ένας από τους σημαντικότερους προπονητές της καριέρας μου».
Πώς ζεις το γεγονός ότι δεν σε καλούν από το 2019;
«Είναι δύσκολο. Η επιλογή, κάποια στιγμή, όταν την έχεις συνηθίσει, είναι δύσκολο να ξεφύγεις από αυτήν. Πάντα είχα στόχο να είμαι καλός στον σύλλογο για να πάω εκεί. Όταν έχει την ανακοίνωση της λίστας, θέλεις πάντα να ακούς το όνομά σου. Για λίγο, αυτό δεν ισχύει πλέον. Είναι φυσιολογικό με όλους τους τραυματισμούς που είχα. Σήμερα όμως, βρήκα πραγματικά τον ρυθμό και είναι αυτό που έψαχνα χρόνια. Ελπίζω, με σκληρή δουλειά, να βρω την επιλογή γιατί έρχονται όμορφες προθεσμίες, ιδιαίτερα το CAN στην Ακτή Ελεφαντοστού το 2023».
Οπότε ο στόχος σου είναι ξεκάθαρα να επιστρέψεις το συντομότερο δυνατό;
«Φυσικά, αυτός είναι ένας στόχος που έχω στο μυαλό μου. Νομίζω ότι η ιστορία μου με την επιλογή δεν έχει τελειώσει. Όταν τραυματίστηκα, την παραμονή του CAN 2019, είχα πετύχει το πρώτο μου διεθνές γκολ. Από τη στιγμή που είμαι καλά σωματικά και είμαι καλός στις εμφανίσεις μου, ελπίζω να ξαναρχίσω την περιπέτεια με την επιλογή».
Το γεγονός ότι το επόμενο CAN λαμβάνει χώρα στην Ακτή Ελεφαντοστού αποτελεί επιπλέον κίνητρο;
«Δεν υπάρχει καλύτερο κίνητρο. Θέλουμε να ζήσουμε την καλύτερη δυνατή συγκίνηση αλλά και να τη χαρίσουμε στους Ιβοριανούς. Θα έχουμε όλη τη δύναμη να ελπίζουμε να το κερδίσουμε. Υπάρχουν εξαιρετικοί παίκτες σε αυτή την ομάδα, έχουν έρθει νέοι από τότε που έφυγα. Η Γαλλία το ανακάλυψε τον περασμένο Μάρτιο. Ήταν μια μεγάλη βιτρίνα για εμάς, μπορέσαμε να δείξουμε τις ιδιότητές μας. Υπάρχει πολύς ενθουσιασμός και θέλω να είμαι μέρος του. σε λεπτομέρειες. Τα ματς που πρέπει να κερδίζουμε, τα διαπραγματευόμαστε άσχημα. Όπως είπα νωρίτερα, παίχτηκε σε λάθη απροσεξίας, μαρκάρισμα. Είναι κρίμα. Όσον αφορά το παιχνίδι, ήμασταν αρκετά συνεπείς. Πέφτουμε στα πέναλτι κόντρα στην Αίγυπτο. Το CAN 2019 ήταν το ίδιο με την Αλγερία όπου χάσαμε στα πέναλτι. Το επίπεδο παιχνιδιού είναι καλύτερο από ό,τι σε μια συγκεκριμένη στιγμή, αλλά πάντα υπάρχουν αυτά τα λάθη που χάνουμε».
Ποιες είναι οι καλύτερες αναμνήσεις της καριέρας σας;
«Η νίκη στο CAN και η υπογραφή του πρώτου μου επαγγελματικού συμβολαίου είναι προφανώς τα highlights. Αλλά το καλύτερο, θα έλεγα ότι θα ήταν στο Aubervilliers, στο πρώτο μου κλαμπ. Μπορεί να ακούγεται ανόητο, αλλά είμαι πολύ ευγνώμων. Οι αναμνήσεις που έχω όταν μοιραζόμασταν κομμάτια τούρτας στο γήπεδο, τα κομματάκια από χυμό πορτοκαλιού… Ήμασταν στο… χάλι μας, αλλά μας άρεσε. Σε προετοιμάζει να δεχτείς πολλά πράγματα για αργότερα. Θυμάσαι πάντα τις συνθήκες πριν. Και μπορείτε να βάλετε τα πράγματα στη θέση τους ενώ επιστρέφετε στον σωστό δρόμο. Αυτά είναι σημαντικά πράγματα στη ζωή, τα οποία μεταδίδονται και στο ποδόσφαιρο».
Έχετε τύψεις;
«Όντας μουσουλμανικής πίστης, έμαθα αυτή την κουλτούρα της μη μεταμέλειας. Αλλά είναι αλήθεια ότι μερικές φορές, όταν πηγαίνεις για ύπνο, σκέφτεστε ορισμένα πράγματα. Λες στον εαυτό σου « κι αν είχα κάνει κάτι τέτοιο κάποια στιγμή; “. Τώρα, δεν υπάρχει τίποτα που να με εμποδίζει να κοιμηθώ και να με κάνει να μετανιώνω. Είναι μέρος της ιστορίας μου και πρέπει να προχωρήσουμε. Δεν υπάρχει χρόνος για τύψεις. Μια ποδοσφαιρική καριέρα είναι σύντομη. Σήμερα είμαι πατέρας τεσσάρων παιδιών. Έκανα ένα βήμα πίσω, πρέπει να προχωρήσω».
Είχες είδωλα όταν ήσουν μικρός;
«Πάντα είχα για είδωλο τον Ντιντιέ Ντρογκμπά. Δεν είναι πολύ πρωτότυπο (γέλια). Θα μπορούσα να σου πω κάτι άλλο αλλά όχι. Ο Ντρογκμπά, για κάθε Ιβοριανό, είναι το παράδειγμα επιτυχίας. Είναι τυπικά η πορεία του παίκτη που φεύγει από τη χώρα του και έρχεται στη Γαλλία, λίγο σαν εμένα. Έρχεται να πολεμήσει ενάντια στις αντιξοότητες. Ήταν ένας θρύλος ως παίκτης και σε ανθρώπινο επίπεδο είναι ένας αριστοκρατικός, πολύ ευγνώμων άνθρωπος που βοήθησε τη χώρα σε περιόδους πολέμου. Αυτή είναι η αναφορά. Ως παίκτης που θαύμαζα, είχα επίσης τον Ροναλντίνιο και τον Ζιντάν. Όταν ήμουν νέος, ήταν οι αγαπημένοι μου παίκτες και επίσης ο Γιάγια Τουρέ που έπαιζε στη θέση μου».
Έχεις ήδη σχέδια καριέρας για μετά το ποδόσφαιρο;
«Θα ήθελα να μείνω στον κόσμο του ποδοσφαίρου, να είμαι προπονητής ή αθλητικός διευθυντής. Νομίζω ότι εκεί ευδοκιμώ καλύτερα. Είμαι λάτρης του βιντεοπαιχνιδιού Football Manager, μου αρέσει να διοικώ μια ομάδα, να στρατολογώ παίκτες, να εφαρμόζω τακτικές. Οπότε ναι γιατί όχι προπονητής ή αθλητικός διευθυντής, αυτό θα ήθελα».
Πώς είναι ο Ντουκουρέ στην καθημερινότητα;
«Είμαι αρκετά εσωστρεφής, βρίσκομαι συχνά στη γωνιά μου, δεν είμαι συχνά αυτός που διασκεδάζει. Κάνω αστεία αλλά περισσότερο σε ανθρώπους που εμπιστεύομαι. Και είμαι πραγματικά συγκεντρωμένος στη δουλειά, έτσι με μεγάλωσαν. Είμαι αξιόπιστος άνθρωπος στη φιλία. Γι’ αυτό πάντα με σέβονταν σε κάθε αποδυτήριο που έχω πάει, ο κόσμος ξέρει ότι μπορεί να με εμπιστευτεί».
Τι μπορούμε να σου ευχηθούμε;
«Ότι η επόμενη σεζόν θα πάει καλά, ότι μπορούμε να προκριθούμε στην Ευρώπη, ότι μπορώ να διακριθώ στους αγώνες και ότι η επόμενη σεζόν να πάει όπως αυτή που μόλις τελείωσα».
Αν έπρεπε να τελειώσετε αυτή τη συνέντευξη με μια πρόταση που σας καθορίζει, ποια θα ήταν αυτή;
« Ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό » είναι μια σημαντική πρόταση για μένα (γέλια)».