Σοκ στον κόσμο του παγκοσμίου ποδοσφαίρου από την είδηση του θανάτου του θρυλικού Ντιέγκο Μαραντόνα.
Ο σπουδαίος Αργεντινός ποδοσφαιριστής έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 60 ετών έπειτα από ανακοπή που υπέστη στο σπίτι του.
Η λαμπερή του καριέρα, γεμάτη από τίτλους και το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986, και ο απαράμιλλος τρόπος παιχνιδιού του πάντα «πυροδοτούσε» κουβέντες αν αυτός ή ο Πελέ ήταν ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών.
Τα πρώτα χρόνια
Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα γεννήθηκε στις 30 Οτωβρίου του 1960 στην πόλη Λανούς στην Αργεντινή.
Ήταν ο πρώτος γιος της οικογένειας Μαραντόνα μετά από τέσσερις κόρες. Είχε και δύο μικρότερους αδερφούς.
Στα 8 του χρόνια τον εντόπισε ένας σκάουτερ όταν έπαιζε στην ομάδα της γειτονιάς του, την Estrella Roja. Έγινε βασικό στέλεχος των Los Cebollitas, την παιδική ομάδα της Αρχεντίνος Τζούνιορς εντυπωσιάζοντάς με τις ικανότητές του με την μπάλα.
Ντεμπούτο και μεταγραφή στην Ευρώπη
Ο Μαραντόνα έκανε το επίσημο ντεμπούτο του με την Αρχεντίνος Τζούνιορς στις 20 Οκτωβρίου 1976, 10 μέρες πριν κλείσει τα 16, κόντρα στην Ταγιέρες. Σε εκείνο το ματς έκανε μία «ποδιά» στον Χουάν Ντομίνγκο Καμπρέρα που έμεινε αξέχαστη. Πέτυχε το πρώτο του γκολ στις 14 Νοεμβρίου 1976 κόντρα στην Marplatense San Lorenzo.
Αγωνίστηκε για 5 χρόνια στην Αρχεντίνος Τζούνιορς, όπου σε 167 συμμετοχές πέτυχε 116 γκολ. Το 1981 πήρε μεταγραφή έναντι 4 εκατομμυρίων δολαρίων στην Μπόκα Τζούνιορς. Τον είχε προσεγγίσει και η αιώνια αντίπαλος Ρίβερ Πλέιτ αλλά ο Μαραντόνα εξέφρασε την επιθυμία να αγωνιστεί στην ομάδα που υποστήριζε από μικρός.
Μετά από μία εξαιρετική χρονιά με 28 γκολ σε 40 ματς, και το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982, η Μπαρτσελόνα εκταμιεύει 7,6 εκατομμύρια δολάρια, ποσό-ρεκόρ για την εποχή, για να τον κάνει δικό της.
Δύσκολα χρόνια στην Ισπανία
Η διετία του στην Ισπανία δεν ήταν εύκολη. Ο Μαραντόνα «χτυπήθηκε» από ηπατίτιδα αλλά είχε και έναν σοβαρό τραυματισμό στον αστράγαλο (κάταγμα) μετά από σκληρό μαρκάρισμα του Άντονι Γκοϊκοετσέα της Αθλέτικ Μπιλμπάο που λίγο έλειψε να του κοστίσει την καριέρα.
Φυσικά άφησε το αποτύπωμά του και στην Ισπανία.
Στην ιστορία έχει μείνει ένα γκολ του κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης, όπου ξεπέρασε τον τερματοφύλακα Αγκουστίν και περίμενε στην γραμμή τον αμυντικό Χουάν Χοσέ σε απόγνωση να προσπαθεί να τον κόψει αλλά κατέληξε πάνω στο δοκάρι πριν ο Μαραντόνα σκοράρει. Έγινε ο πρώτος ποδοσφαιριστής της Μπαρτσελόνα που απέσπασε το χειροκρότημα από τους φίλους της Ρεάλ Μαδρίτης.
Στο φινάλε της σεζόν 1983-1984, στον τελικό Κυπέλλου με την Αθλέτικ Μπιλμπάο, τα αντιαθλητικά μαρκαρίσματα των Βάσκων προκάλεσαν την έκρηξή του και τον έκαναν πρωταγωνιστή ενός απίστευτου καυγά μεταξύ των ποδοσφαιριστών των δύο ομάδων μπροστά στα μάτια του βασιλιά της Ισπανίας Χουάν Κάρλος, σε 100 χιλιάδες θεατές στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου και εκατομμύρια τηλεθεατές. Τα επεισόδια γενικεύτηκαν με ρίψεις αντικειμένων από τους οπαδούς και απολογισμό 60 τραυματίες.
Αυτό έμελλε να είναι το τελευταίο του ματς με την Μπαρτσελόνα, όπου έπαιξε σε συνολικά 58 ματς σκοράροντας 38 φορές.
«Βασιλιάς» στη Νάπολι
Το καλοκαίρι του 1984, η Νάπολι σπάει για μία ακόμη φορά το παγκόσμιο ρεκόρ για αντίτιμο μεταγραφής δίνοντας 10,48 εκατομμύρια δολάρια στην Μπαρτσελόνα για τον Μαραντόνα. Μια κίνηση που άλλαξε τον ρου της ιστορίας της.
Με τον Ντιεγκίτο, η Νάπολι έζησε τα καλύτερα χρόνια της ιστορίας της κατακτώντας τα δύο της πρωταθλήματα (1986-87, 1989-90), ένα Κύπελλο (1986-87), ένα Σούπερ Καπ (1990) και τον μοναδικό ευρωπαϊκό της τίτλο το Κύπελλο UEFA τη σεζόν (1988-89).
Στη διαδρομή για την κατάκτηση του τροπαίου, η Νάπολι συνάντησε και τον ΠΑΟΚ.
Η ιταλική ομάδα νίκησε τον Δικέφαλο στο πρώτο παιχνίδι στο Σαν Πάολο με 1-0, με γκολ του Μαραντόνα με πέναλτι που κέρδισε ο Καρέκα.
Στις 6 Οκτωβρίου 1988, ο Ντιέγκο Μαραντόνα μπαίνει στην Τούμπα ως αρχηγός της Νάπολι. Το αποτέλεσμα που έδινε ελπίδες στον ΠΑΟΚ οδήγησε 45.000 φίλους του Δικεφάλου στις κερκίδες πολλές ώρες νωρίτερα από την έναρξη του αγώνα.
Όμως το γκολ του Καρέκα στο 16’ έκοψε τα φτερά του ΠΑΟΚ, που πίεσε ασφυκτικά τους Ιταλούς παίρνοντας τελικά την ισοπαλία με κεφαλιά του Σκαρτάδου μετά από σέντρα του Φερνάντο.
Η αρμάδα των Μαραντόνα, Καρέκα, Αλεμάο και σπουδαίων Ιταλών ποδοσφαιριστών έφτασε μέχρι τον τελικό με τη Στουτγκάρδη και κατέκτησε το τρόπαιο με νίκη 2-1 στο «Σαν Πάολο» και ισοπαλία 3-3 στο Νέκαρσταντιον.
Συνολικά στη Νάπολι ο Μαραντόνα αγωνίστηκε σε 259 αγώνες σε όλες τις διοργανώσεις πετυχαίνοντας 115 γκολ.
Όμως, ούτε η καριέρα του στην Ιταλία έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο, καθώς τιμωρήθηκε με αποκλεισμό 15 μηνών έχοντας βρεθεί θετικός σε χρήση κοκαΐνης.
Το 1992 επέστρεψε στην Ισπανία για λογαριασμό της Σεβίλλης για μία επεισοδιακή σεζόν (26 ματς, 5 γκολ) με άγρια κόντρα με τον προπονητή Κάρλος Μπιλάρδο πριν επαναπατριστεί για τη Νιούελς Ολντ Μπόις (5 ματς). Έκλεισε την καριέρα του στην αγαπημένη του Μπόκα Τζούνιορς
Στην Εθνική
Ο Μαραντόνα φόρεσε 91 φορές τη φανέλα με το εθνόσημο της Αργεντινής και πέτυχε 34 γκολ. Η κορυφαία στιγμή της καριέρας του ήταν αδιαμφισβήτητα στο Μουντιάλ του 1986 όπου πήρε από το χέρι την Αργεντινή μέχρι την κατάκτηση του τροπαίου, το δεύτερο για την «αλμπισελέστε».
Σε εκείνη τη διοργάνωση, και συγκεκριμένα στον προημιτελικό με την Αγγλία, ο Ντιεγκίτο πέτυχε δύο από τα γκολ που έμειναν στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.
Στο 51ο λεπτό του αγώνα, ο κοντοπίθαρος (1,65 μ) Μαραντόνα κερδίζει στον αέρα τον ύψους 1,83 μ. Πίτερ Σίλτον και γράφει το 1-0 με το…χέρι. Οι Άγγλοι διαμαρτύρονται, ο Μαραντόνα καλεί τους συμπαίκτες του να τον αγκαλιάσουν ώστε ο διαιτητής να μετρήσει το γκολ. Όπερ και εγένετο. Μετά το παιχνίδι ο Μαραντόνα δήλωσε ότι το γκολ μπήκε «λίγο με το κεφάλι μου και λίγο με το χέρι του Θεού». Η ατάκα αυτή σημάδεψε το γκολ που έμεινε στην ιστορία ως «το χέρι του Θεού».
Αν σε αυτό το γκολ έκλεψε, τέσσερα λεπτά αργότερα, μάγεψε. Όπως μόνο αυτός ήξερε. Στο 55’ πήρε την μπάλα πίσω από το κέντρο και πέρασε όποια λευκή αγγλική φανέλα βρήκε μπροστά του, και τον Σίλτον, και έγραψε το 2-0 πετυχαίνοντας το «γκολ του αιώνα».
Το μόνο που κατάφερε η Αγγλία ήταν να μειώσει στο 81’ με τον Γκάρι Λίνεκερ.
Στις 29 Ιουνίου του 1986, ο Ντιέγκο Μαραντόνα σήκωσε το τρόπαιο στον ουρανό του σταδίου Αζτέκα μετά τη νίκη της Αργεντινής επί της Δυτικής Γερμανίας με 3-2.
Το σκηνικό ήταν ίδιο και τέσσερα χρόνια αργότερα στα γήπεδα της Ιταλίας. Όμως ο Μαραντόνα δεν κατάφερε να κάνει το repeat. Στον τελικό με την ενωμένη πλέον Γερμανία στις 8 Ιουλίου 1990 στο Ολίμπικο, η Αργεντινή λυγίζει με ένα αμφισβητούμενο πέναλτι που καταλόγισε ο Μεξικανός διαιτητής Εντγκάρντο Κοντεσάλ σε μαρκάρισμα του Νέστορ Σενσίνι στον Ρούντι Φέλερ και μετέτρεψε σε γκολ ο Αντρέας Μπρέμε.
Το Μουντιάλ του 1994 έμελλε να είναι το τελευταίο του Μαραντόνα με τη φανέλα της Αργεντινής. Η «αλμπισελέστε» αποχαιρέτησε νωρίς τη διοργάνωση χάνοντας στους «16» από τη Ρουμανία του Γκεόργκι Χάτζι. Σε εκείνο το τουρνουά, ο Μαραντόνα πέτυχε το τελευταίο του γκολ με την Αργεντινή σε βάρος της Εθνικής μας ομάδας, στο 4-0 στις 21 Ιουνίου στο στάδιο Φόξμπορο στη Βοστώνη. Ο τερματοφύλακας που το δέχτηκε ήταν ο Αντώνης Μήνου.
Τον νίκησαν οι δαίμονές του
Όσο λαμπρή ήταν η ποδοσφαιρική του καριέρα, άλλο τόσο «σκοτεινή» ήταν η εξωγηπεδική του ζωή. Ο Μαραντόνα ήταν εθισμένος κατά καιρούς στο ποτό και στα ναρκωτικά που του κόστισαν αποκλεισμούς και το ενδεχόμενο να πετύχει ακόμα περισσότερα από τα σπουδαία πράγματα που κατόρθωσε στην καριέρα του.
Οι καταχρήσεις κλόνισαν την υγεία του και τον έφεραν κοντά στον θάνατο. Στις αρχές Νοεμβρίου εισήχθη σε νοσοκομείο στο Μπουένος Άιρες για εσπευσμένη επέμβαση για αιμάτωμα που βρέθηκε στον εγκέφαλό του μετά από αξονική τομογραφία.
Η εγχείρηση ήταν επιτυχής, ο Μαραντόνα βγήκε από το νοσοκομείο αλλά λίγες μέρες μετά η καρδιά του τον πρόδωσε.
Ο Ντιέγκο Μαραντόνα δεν είναι πια μαζί μας αλλά η κληρονομιά που άφησε στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο θα μνημονεύεται εσαεί από τις επόμενες γενιές.