Αγαπητή Metrosport
Μία ακόμη νίκη με την ψυχή να φεύγει από το στόμα μόνο στο 90΄. Ενα ακόμη ματς με την εστία του να παραβιάζεται. Μία ακόμη παράσταση... δύο διαφορετικών ΠΑΟΚ. Του κακού στο πρώτο ημίχρονο και του καλού στο δεύτερο. Μία ακόμη φορά που ακόμη και ο καλός ΠΑΟΚ δεν μπορεί να σκοράρει. Αλλά και μία ακόμη αφορμή για να καταλάβουμε ότι, με δεδομένο το υπάρχον ρόστερ, ο Πάμπλο Γκαρσία εξακολουθεί να αναζητεί τη συνταγή που θα βοηθήσει την ομάδα να φτάσει στο ταβάνι των δυνατοτήτων της. Κι αυτή η νίκη έρχεται να στηρίξει την προσπάθειά του.
Το είπε άλλωστε και ο ίδιος για πολλοστή φορά χθες: “Εμένα με ενδιαφέρει να βελτιώσω την ομάδα. Να αποκτήσουμε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και να παίξουμε καλύτερο ποδόσφαιρο. Οταν έρχονται καλά αποτελέσματα μας βοηθούν γιατί φέρνουν ηρεμία”. Αυτό σημαίνει ότι ο πρωταθλητισμός έπαψε να είναι αυτοσκοπός. Αν προκύψει στην πορεία, θα είναι καλοδεχούμενος. Αν όχι, το κέρδος θα είναι ότι έγινε δουλειά με το βλέμμα στο μέλλον.
Ηθελε χθες ο Γκαρσία να συνεχίσει το ροτέισον. Με τον Ουάρντα, όμως, σε ρόλο 10αριού, εγκλωβισμένο ανάμεσα στα χαφ και στους τρεις στόπερ του Βόλου, με τον Εσίτι να μην μπορεί να προσφέρει το παραμικρό και μόνο με τον Σβαμπ να προσπαθεί να τα κάνει όλα, ο Βόλος έγινε πρωταγωνιστής στα πρώτα 25-30 λεπτά. Πίεσαν οι παίκτες του ψηλά, βραχυκύκλωσαν τον ΠΑΟΚ, έκαναν περισσότερες επιθέσεις, είχαν περισσότερες τελικές και προηγήθηκαν. Βέβαια, στο γκολ η μπάλα πήγε στα δίχτυα μετά από τρεις καραμπόλες, αλλά η κακοδαιμονία που πάλι έδειρε τον ΠΑΟΚ σ' αυτή τη φάση δεν δικαιολογεί τη γενικότερη εμφάνιση. Η οποία, βέβαια, με δεδομένη τη δυσκολία στην ανάπτυξη και με επίσης δεδομένη την περιθωριοποίηση του Ζίβκοβιτς και του Τζόλη, που δεν είχαν καμία βοήθεια από τους πλάγιους μπακ, τον Ροντρίγκο και τον Περέιρα, δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη. Το ευτύχημα ήταν ότι πήγε στα αποδυτήρια έχοντας ισοφαρίσει, χωρίς ούτε μία ευκαιρία, χάρη σε ένα πέναλτι που... έπεσε από τον ουρανό και το εκτέλεσε έξυπνα ο Σβαμπ.
Ο Γκαρσία πέρασε στο δεύτερο ημίχρονο τον Βιειρίνα (αντί του Περέιρα) δεξιά, έφερε τον Ροντρίγκο αριστερά, πέρασε και τον Ελ Καντουρί στη θέση του Εσίτι και όλα άλλαξαν. Ο ΠΑΟΚ έγινε ΠΑΟΚ, έπαιξε μονότερμα τον Βόλο, ανεβάζοντας κατακορύφα την απόδοσή του, δημιούργησε πολλές ευκαιρίες, αλλά σκόραρε (Ινγκασον) μόνο από κόρνερ (με τη γνωστή κομπίνα της πρώτης κεφαλιάς στο πρώτο δοκάρι και μιας δεύτερης μετά) και στο φινάλε με τον Κρέμντσικ μετά από υπέροχη κάθετη του Ελ Καντουρί που εξουδετέρωσε όλη την αμυντική ζώνη του Βόλου.
Προφανώς, κέρδος για τον ΠΑΟΚ ήταν και η εμφάνιση του Κρέμντσικ. Οχι μόνο γιατί πέτυχε γκολ, αλλά για όλες τις κινήσεις του. Εδειξε, παρά το ύψος του και τη σωματοδομή του, ότι ξέρει να χειρίζεται πολύ καλά την μπάλα. Το είδαμε σε κάθε ενέργειά του. Είδαμε, δηλαδή, ό,τι δεν είδαμε ποτέ από τον Τσόλακ.
ΥΓ. Μετά και τις χθεσινές δηλώσεις του Πάμπλο, αξίζει να επαναλάβουμε αυτό που επίμονα γράφουμε τις τελευταίες μέρες: “Ας δουλέψουν στον ΠΑΟΚ για να στρώσουν την ομάδα για του χρόνου κι ας προσπαθήσουν να πάρουν τουλάχιστον το Κύπελλο. Ο βραχνάς του ανέφικτου πρωταθλητισμού μόνο ζημιά μπορεί να κάνει”. Προσωπικά, χαίρομαι πολύ που το αντιλαμβάνεται ο κόουτς. Σοβαρή δουλειά σε βάθος με άγχος δεν γίνεται...