Να το γράψουμε πρώτο-πρώτο για να το έχουμε μπούσουλα. Ο Γιάννης Κωνσταντέλιας γεννήθηκε στις 5 Μαρτίου του 2003. Είναι σήμερα ακριβώς 20,5 ετών. Ουσιαστικά, άρχισε να παίζει στην πρώτη ομάδα του ΠΑΟΚ πέρσι. Είχε 37 συμμετοχές. Ευτυχώς γι’ αυτόν και για τον ίδιο τον ΠΑΟΚ, ούτε αξιόπιστη εναλλακτική λύση στα εξτρέμ υπήρχε πίσω από τον Ζίβκοβιτς και τον Νάρεϊ, ούτε σε ένα ρόστερ 34-35 παικτών υπήρχε κάποιος που μπορούσε να παίξει 10άρι...
Αυτές οι 37 συμμετοχές ήταν ικανές να αναγκάσουν όλο τον κόσμο, ΠΑΟΚτσήδες και μη, να τον χαρακτηρίσει “next big thing του ελληνικού ποδοσφαίρου” και “μικρό μάγο”. Δικαιολογημένα. Γιατί το… δικό του ποδόσφαιρο δεν μοιάζει με κανενός άλλου Ελληνα ποδοσφαιριστή. Χρειάζεται να το αναλύσουμε; Οχι. Πολύ απλά, ο “Ντέλιας” είναι λόγος για να κόβει κανείς εισιτήριο και να πηγαίνει στο γήπεδο. Και μετά, να βλέπει σε πολλά τηλεοπτικά ριπλέι και σε αργή κίνηση τα high lights που πρόσφερε με τις ενέργειές του.
Από τα 19 του, λοιπόν, δημιούργησε πολλές προσδοκίες. Και ακόμη περισσότερες απαιτήσεις. Ολοι οι ΠΑΟΚτσήδες, με το που παίρνει την μπάλα, περιμένουμε το “μαγικό”. Τη φοβερή ντρίπλα, την απίθανη πάσα, το γκολ. Αν τη χάσει “στραβώνουμε”. Αν δεν περάσει η πάσα θυμώνουμε. Κι αν δεν βάλει το γκολ απογοητευόμαστε. Δύσκολα συγχωρούμε μέσα μας ένα λάθος του “μάγου”. Και πολύ εύκολα ξεχνάμε ότι εμείς, στα 19 και στα 20, δεν ξέραμε ούτε πού πατούσαμε, ούτε πού πηγαίναμε, όπως θα έλεγε κι ο Διονύσης Σαββόπουλος.
Αγαπητοί, ο “Ντέλιας” είναι ακόμη παιδί. Και έχει να αντιμετωπίσει ένα τεράστιο μειονέκτημα. Παίζει στην Ελλάδα. Ανατράφηκε ποδοσφαιρικά στην Ελλάδα, εκπαιδεύεται στην Ελλάδα, ωριμάζει στην Ελλάδα και όλοι μας ευχόμαστε να μείνει για πάντα στον ΠΑΟΚ, άρα για πάντα στην Ελλάδα. Τι σημαίνει, όμως, ανατροφή, εκπαίδευση και ωρίμανση στην Ελλάδα; Οτι οι συνθήκες, από πολλές απόψεις, απέχουν έτη φωτός από τις συνθήκες που θα είχε σε Αγγλία, Ισπανία, Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία, Ολλανδία, Πορτογαλία και ίσως όχι μόνο. Χρειάζεται κι αυτό ανάλυση; Οχι. Καλές και άγιες οι Ακαδημίες του ΠΑΟΚ, αλλά… ελληνικές. Με ελληνικές αντιλήψεις, με ελληνικές μεθόδους, με Ελληνες προπονητές, ή προπονητές ενταγμένους στην ελληνική νοοτροπία. Ιδιος θα ήταν ο “Ντέλιας” στα 20, αν είχε την τύχη να ανήκει σε μια από τις τέσσερις μεγαλύτερες ομάδες αυτών των χωρών; Οχι φυσικά...
Ακόμη και τα όποια ελαττώματα του χαρακτήρα του, για τα οποία ορισμένοι άρχισαν να μουρμουρίζουν, θα είχαν “δουλευτεί” καλύτερα και πιο αποτελεσματικά από τα συστήματα με τα οποία λειτουργούν οι αληθινά μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες. Και σήμερα, ναι, στα 20,5, θα ήταν ένας παίκτης που ήδη θα διέπρεπε, ή απλώς ένας παίκτης που θα πάλευε να υπερασπιστεί το ταλέντο του, πάλι όμως με τη βοήθεια της τεχνογνωσίας του κλαμπ στο οποίο θα ανήκε.
Συνεπώς, δεν πρέπει να μας εκπλήσσει, ούτε να αναιρεί την άποψη που έχουμε γι’ αυτόν το γεγονός ότι ο Κωνσταντέλιας “δεν υπήρχε”, ή “δεν βλεπόταν” στο Ηράκλειο. Ηρθαν και θα έρθουν κι άλλα ματς στα οποία δεν θα υπάρχει και δεν θα βλέπεται. Μόνο αν το καταλάβουμε αυτό κι αν πάψουμε να περιμένουμε από τον “Ντέλια” τα περισσότερα, ή και… όλα, μέσα από ένα σύνολο παικτών πολύ πιο ώριμων και έμπειρων από τον ίδιο, θα βοηθήσουμε από την πλευρά μας στην πρόοδό του. Μόνο με την υπομονή, τη στοργή και το χειροκρότημα, θα βοηθήσουμε και αυτόν και τον Κουλιεράκη και τον Τζίμα και όλους τους πιτσιρικάδες του ΠΑΟΚ να εξελιχθούν. Διαφορετικά, πρέπει να αρχίσουμε να παρακαλάμε να… φύγουν από την Ελλάδα για να προκόψουν στο εξωτερικό.
ΥΓ. Δεν είναι ηλίθιος ο Πογέτ. Υπήρχε λόγος που “έκοψε” τον Κωνσταντέλια από την Εθνική. “Ξέρει ο ΠΑΟΚ το γιατί”, δήλωσε. Και όντως ο ΠΑΟΚ το ξέρει. Ας μείνουν κοντά του, λοιπόν, οι άνθρωποί του κι ας τον βοηθήσουν να ισιώσει ό,τι στράβωσε…
Στέλιος Απ. Γρηγοριάδης