Αγαπητή Metrosport
Θύμωσα και πικράθηκα γιατί τους ισοφαρίζαμε ακόμη και όταν έφευγαν μπροστά με τρία γκολ διαφορά, αλλά δεν καταφέραμε ποτέ να προηγηθούμε, μετά το πρώτο γκολ του αγώνα που ήταν δικό μας. Θύμωσα και πικράθηκα, γιατί, ενώ σημάδεψαν δύο φορές τα δοκάρια, με ισόπαλο σκορ, “καταφέραμε” να βρούμε κι εμείς δύο φορές τα δοκάρια, λες και… απαγορευόταν να μεταθέσουμε σ’ αυτούς το άγχος και τον φόβο της απώλειας του χρυσού μεταλλίου. Θύμωσα και πικραθήκα, γιατί χάσαμε μια τεράστια ευκαιρία.
Αλλά τι να πεις γι’ αυτά τα παλικάρια της Εθνικής Πόλο; Να τα κατηγορήσεις γιατί ήρθαν δεύτεροι στους Ολυμπιακούς Αγώνες; Να ζητήσεις τα ρέστα κι από πάνω γιατί έχασαν στον τελικό από τους χρυσούς ολυμπιονίκες και των προηγούμενων ολυμπιακών αγώνων; Η, μήπως, να αγνοήσεις το τεράστιο ήθος και την ανυπέρβλητη ευαισθησία τους, που μας συγκίνησαν μέχρι δακρύων όταν, μέσω του αρχηγού τους, του Γιάννη Φουντούλη, ζήτησαν συγνώμη από όλους τους Ελληνες που δοκιμάζονται από τις πυκαγιές, για τη μεγάλη χαρά τους μετά την πρόκριση στον τελικό;
Αυτά τα παλικάρια πρέπει να τα χρυσώσουμε με την αγάπη, την εκτίμηση, τον θαυμασμό μας. Γιατί δεν είναι μόνο σπουδαίοι αθλητές, αλλά και υπέροχοι άνθρωποι. Με επίπεδο, με ποιότητα, με συναισθηματικό βάθος. Δεν υπάρχουν λόγια για να μιλήσεις γι’ αυτά τα παιδιά και η πίκρα για την ήττα στον τελικό ωχριά μπροστά στην υπερηφάνεια που νιώθουμε όλοι μας για την Εθνική του Πόλο.
Χίλια “εύγε” στους δασκάλους τους, στους προπονητές τους και, κυρίως, στους γονείς τους, που σμίλεψαν τόσο όμορφα τους χαρακτήρες τους. Πρέπει να είναι κι αυτοί υπερήφανοι. Και σίγουρα είναι. Εδώ... είμαι εγώ, γιατί στο παιδικό του ΠΑΟΚ ο προπονητής έβαζε τον γιο μου, που ήταν καλός στο… ξύλο, να μαρκάρει στις προπονήσεις τον Αγγελο τον Βλαχόπουλο, για να έχει συνεχώς πίεση και έτσι να βελτιώνεται το αστέρι που από τότε φαινόταν ότι θα λάμψει εκτυφλωτικά στο μέλλον. Να μην είναι οι γονείς του Αγγελου και όλων των άλλων παιδιών; Αλίμονο.
Ενα μεγάλο “μπράβο”, όμως, ανήκει και σε όλους όσοι ασχολούνται με το πόλο στην Ελλάδα. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η Εθνική ομάδα διακρίνεται διαχρονικά σχεδόν σε όλες τις διοργανώσεις. Κάτι κάνει καλά η ομοσπονδία, κάτι κάνουν καλά και οι μεγάλοι σύλλογοι, αυτοί που τροφοδοτούν με παίκτες της Εθνική. Μακάρι να βρεθεί τρόπος ώστε να γίνει πιο δημοφιλές αυτό το άθλημα. Να υποστηριχθεί με παρουσία πολλών φιλάθλων, με επιπλέον έσοδα από εισιτήρια και περισσότερες χορηγίες. Γιατί, κακά τα ψέματα. Αν εξαιρέσουμε τις λίγες ομάδες που πρωταγωνιστούν μονίμνως στο Πρωτάθλημα, όλες οι άλλες φυτοζωούν και προσπαθούν να κρατήσουν τα τμήματά τους με νύχια και με δόντια, περιμένοντας πάντοτε και τη βοήθεια των γονέων, που βάζουν συνεχώς το χέρι στην τσέπη για να μπορούν τα παιδιά τους να ασχοληθούν με το πόλο από πολύ μικρή ηλικία.
Στέλιος Α. Γρηγοριάδης
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook