Oι τελικοί κυπελλων δεν γίνονται τυχαία τελευταίοι στη σαιζόν. Ειναι κατι σαν γιορτή, σαν “κερασάκι”. Παντού, εκτός...από εδώ.
Το Σαββατοκύριακο που περάσαμε, ήταν αυτό ακριβώς, των τελικών. Αναπόφευκτα, γίνονται και οι συγκρίσεις. Κι εδώ στο Ελλάντα ήταν για να κλάψεις. Εδώ έβαζες δυνατά το “άνοιξε πέτρα για να μπω” και σε έπιανε το παράπονο. Ενας άθλιος τελικός στο Βόλο, σε όλα τα επίπεδα. Οτι χειρότερο εδώ και χρόνια. Θέαμα για κολύρια και ντεπόν. Διαιτησία...ασορτί.
Κερκίδες άδειες κι έρημες. Μανούρες μετά, ντου παραγόντων στο χορτάρι, φυγάδευση της γαλλίδας διαιτητή, κάτι σαν να βλέπουμε Β' τοπικό Φωκίδας (σόρυ Φωκίδα, τυχαίο το παράδειγμα). Και όταν έκανες τις συγκρίσεις με όσα είδες αλλού; Ενοιωθες κάτι σαν πολίτης και φίλαθλος του Σουδαν ή της Ζάμπια. Να πεις δεν υπήρχαν αντιπαλότητες και σε άλλους τελικούς; Μισιούνται Μάντσεστερ Σίτι με Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Αλλά “κατέβασαν” 100.000 λαού στο Γουέμπλει και ειχαμε γιορτή. Ας μην μιλήσουμε καν για Σέλτικ-Ρέιντζερς στη Γλασκώβη και περί αντιπαλότητας. Στη Γερμανία, η “μικρούλα” Καιζερσλάουερν είχε 40.000 λαού εντός γηπέδου και άλλες 60.000 εκτός γηπέδου. Με τεράστια κορεό που κόστισαν λεφτά και κόπο. Με “πύρο-σοου”, με ότι θέλετε. Σε Γαλλία, σε Πορτογαλία, παντού γιορτή. Γιατί το κύπελλο, ο τελικός, όπως είπαμε σηματοδοτεί το τέλος μιάς σαιζόν και το βάζουν τελευταίο ως γιορτή. Εδώ μας λείπει μόνο το κηδειόχαρτο! Ειλικρινά, ας το καταργήσουμε, ήταν οικτρό όλο αυτό.
Είχαμε φυσικά και ετυμηγορίες, η Εμπολι με γκολ στο 94΄(τι πρωτότυπο) σώθηκε και έπεσε η Φροζινόνε, στην Ισπανία γιορτάσε μιά σπουδαία σαιζόν με εφτάρα η Χιρόνα, και ο χαμός της κορυφής έγινε στην Δανία όπου από τις (ισόβαθμες) Μπρόντμπι και Μίντιλαντ δεν κέρδισε καμιά! Επαιζαν εντός, με αδιάφορες, η Μπρόντμπι έχασε και τον τίτλο πήρε η Μίντιλαντ που έφερε ισοπαλία.
Μεσοβδομαδα πλεόν, φτάνουμε Ιούνιο, δεν έχει κάτι άλλο πλην ενός ακόμα τελικού, με -επίσης- ελληνικό ενδιαφέρον. Το Conference League, στην Opap Arena της ΑΕΚ, με την πρώτη ευχή να είναι απλή: Να μην γίνει τίποτα, να μην ξεφτιλιστούμε. Τα μέτρα είναι πρωτοφανή, να τηρηθούν και να έχουμε να σχολιάζουμε μόνο τα ποδοσφαιρικά απο αύριο το βράδυ όταν θα τελειώσει ο αγώνας. Και μακάρι να στεφθεί τροπαίουχος ο Ολυμπιακός, αυτό το εννοώ. Κάποτε το “περιγελούσαν” το Conference αλλά σύντομα όλοι κατάλαβαν ότι εδώ είναι το επίπεδό μας, εδώ και η ευκαιρία μας για διάκριση, ας το καταλάβουν ολοι.
Η Φιορεντίνα δεν είναι πρωτάρα, μόλις πέρυσι έπαιξε πάλι στον ίδιο τελικό (και τον έχασε από την Γουέστ Χαμ). Ειναι αήττητη 13 σερί ματς στην Ευρώπη (7-6-0) με κάμποσες ισοπαλίες τελευταία (και με Μπριζ και με Πλζεν και με Μακάμπι, το ένα εκ των δύο ματς ήταν ισόπαλο, ακόμα και τον όμιλο με Χ κόντρα στην Φερεντσβάρος τον έκλεισε). Εχει σερί οκτώ gg στα παιχνίδια της, είναι ομάδα που θα ανοιχτεί, θα επιτεθεί, αλλα και με κενά πίσω.
Ο δε Ολυμπιακός προφανώς από εμπειρία έχει να αντιπαρατάξει τον αναμορφωτή Μεντιλίμπαρ, μόλις πέρυσι πήγε τελικό με τη Σεβίλλη. Εχει όμως κακή παράδοση με Ιταλού, είναι στο 1-0-6 στα τελευταία επτά), επίσης ομάδα του γκολ αλλά με τρωτά πίσω. Ο Μεντιλιμπαρ με την Αστον Βίλα δεν κλείστηκε, δεν πιστεύω ότι θα το κάνει και τώρα παρότι μιλάμε για έναν τελικό και το άγχος είναι μεγάλο. Οπως και στον τελικό του Europa League, έτσι κι εδώ θα πάω με το Χ και τα γκολ. Ενα μπετ Χ+gg κι ένα μπετ “να κριθεί στα πέναλτι” (δεν επιλέγω ομάδα). Στον τελικό του Europa League είχαμε τρεις σερί 1-1 και πέναλτι ώσπου έσπασε με κρότο με το 3-0 της Αταλάντα. Στο Conference δεν έχει έρθει ισοπαλία ακόμα κάποιος τελικός στα λίγα χρόνια ζωής του, οπότε ίσως είναι η σωστή στιγμή.
Οι προτάσεις
Μονά αποδεκτά:
- ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ – ΦΙΟΡΕΝΤΙΝΑ Χ & G/G
- OΛΥΜΠΙΑΚΟΣ – ΦΙΟΡΕΝΤΙΝΑ ΝΑ ΚΡΙΘΕΙ ΣΤΑ ΠΈΝΑΛΤΙ
Γράφει ο Billaras