Aγαπητή Metrosport
O στόχος της κατάκτησης του τίτλου είχε γίνει για τον ΠΑΟΚ ψύχωση το 2019, ιδιαίτερα μάλιστα μετά την κλοπή του αιώνα το 2018. Βγήκε, όμως, σε καλό. Εξ ου το αήττητο Πρωτάθλημα, αλλά και το Κύπελλο, που επίσης κατέκτησε ο ΠΑΟΚ με κεκτημένη ταχύτητα.
Φέτος, πρέπει πάλι να γίνει ψύχωση η κατάκτηση του Πρωταθλήματος. Όχι μόνο γιατί ο ΠΑΟΚ θα έχει, όπως κάθε χρόνο, μια μεγάλη ευκαιρία με μοναδικό ανταγωνιστή τον Ολυμπιακό, αλλά και γιατί αποτελεί απαραίτητη προυπόθεση για να έρθει μια άλλη ψύχωση: Η συμμετοχή σε όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ.
Μια ψύχωση στον προθάλαμο μιας άλλης. Που πρέπει, μάλιστα, να ικανοποιηθεί πάση θυσία. Αναπόφευκτο, από τη στιγμή που φέτος μόνο μία ελληνική ομάδα, η πρωταθλήτρια, παίζει στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ και όχι δύο. Αν η Ελλάδα δεν είχε χάσει μια θέση, ο δεύτερος ΠΑΟΚ θα είχε τη δυνατότητα να διεκδικήσει την πρόκριση σε όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ χωρίς να είναι υποχρεωμένος πρώτα να κατακτήσει το Πρωτάθλημα. Αλλά γι' αυτό, ευθύνεται και ο ίδιος με τις αποτυχίες του στην Ευρώπη την τελευταία πενταετία.
Αισθάνομαι ότι οι περισσότεροι από εμάς μόνο την τελευταία δεκαετία (και πολύ ίσως λέω) καταλάβαμε πόσο σημαντικό είναι να παίζει μια ομάδα συχνά στο Τσάμπιονς Λιγκ και να φτάνει τουλάχιστον στους ομίλους. Αλλοτε αντιμετωπίζαμε την αποτυχία πρόκρισης σε όμιλο με τη λογική... της αλεπούς που όσα δεν φτάνει τα κάνει κρεμαστάρια και άλλοτε χωρίς επίγνωση της μακροπρόθεσμης ωφέλειας που θα είχε μια πρόκριση, όχι μόνο από άποψη γοήτρου, αλλά και οικονομική. Τα λεφτά φέρνουν λεφτά. Και όσα περισσότερα είναι τα λεφτά, τόσο καλύτερη ομάδα μπορείς να έχεις κάθε χρόνο. Καπιταλιστικά λειτουργεί το σύστημα. Ο πλούσιος γίνεται πλουσιότερος και ο φτωχός μένει φτωχός. Ο ισχυρός γίνεται ισχυρότερος και ο ανίσχυρος παραμένει στο χαμηλό μπόι που καθορίζουν τα σύνορα της χώρας του.
Ποτέ ο ΠΑΟΚ δεν έζησε την ευδαιμονία της συμμετοχής σε όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ κι αυτή πλέον πρέπει να είναι η ψύχωση που θα κυριεύσει τον Λουτσέσκου και τους παίκτες του για να πάρουν φέτος οπωσδήποτε το Πρωτάθλημα. Να παίζουν με τη Λαμία, τον Παναιτωλικό και τον Ιωνικό, αλλά να κάνουν στο μυαλό τους εικόνα τα ματς που θα δίνουν με μια Μάντσεστερ Σίτι, με μια Μπάγερν, με μια Μπαρτσελόνα, με μια Ρεάλ, με μια Παρί Σεν Ζερμέν, με μια Γιουβέντους. Να ξέρει, ας πούμε, ο Βαρέλα ότι θα αντιμετωπίσει κάποιον Νίκο Βέργο, αλλά να «βλέπει» μπροστά του τον Λίο Μέσι, τον Κριστιάνο Ρονάλντο και τον Κιλιάν Εμπαμπέ...
Κι από την άλλη, να συνειδητοποιήσουν ότι όσα περισσότερα χρήματα φέρουν στον ΠΑΟΚ με τις επιτυχίες τους τόσα περισσότερα θα μοιραστούν και οι ίδιοι. Οχι υποχρεωτικά από τον Ιβάν, αλλά πιθανότατα από άλλους Ιβάν κορυφαίων ευρωπαϊκών ομάδων, που έχουν τα μάτια τους ανοιχτά για να αξιολογούν τους παίκτες που διακρίνονται στη διοργάνωση-βιτρίνα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου...
ΥΓ. Μήπως το ίδιο δεν ισχύει και για τον Λουτσέσκου; Το νταμπλ του ΠΑΟΚ στην Ελλάδα τον «έστειλε» στην Αλ Χιλάλ της Σαουδικής Αραβίας. Μια διάκριση του ΠΑΟΚ στο Τσάμπιονς Λιγκ, ένας Θεός ξέρει σε ποια ομάδα μπορεί να τον «στείλει»...
Στέλιος Α. Γρηγοριάδης