Αν κι όσο ήταν στην ΠΑΕ ΠΑΟΚ, δεν βρήκαμε – όσο κι εάν ψάχναμε - μία (σοβαρή, έτσι;) αιτία, για να συγχαρούμε τον Λούμπος Μίχελ… Τώρα που δεν είναι, τον συγχαίρουμε. Το …ψυχοπαίδι του, ο Ιβάν Κρούζλιακ, έβαλε πλάτη στην Τούμπα. Βοήθησε, να πάρει τον έναν βαθμό της ισοπαλίας ο ΠΑΟΚ από τον Ολυμπιακό. Κι ηρέμησαν όλοι στην ΠΑΕ (ΠΑΟΚ, έτσι;) που ανησυχούσαν μην τυχόν και δεν βάλει…
Συνάμα εκτέθηκαν κι όσοι ήταν βέβαιοι, πως δε θα βάλει πλάτη στην Τούμπα (για τον γηπεδούχο, έτσι;) ο Σλοβάκος διαιτητής. Και θα εξέθετε τον ως αχάριστο τον … ψυχοπατέρα του! Έφαγε, βλέπετε, παντεσπάνι από τον Ιωάννη Σαββίδη.
Μπράβο ρε, Λούμπος… Τίμησες το παντεσπάνι που έφαγες! Αφ’ ότου έφυγες. Εξηγούμαστε, για να μην παρεξηγούμαστε.
Αφήστε που εξέθεσε και τον πρόεδρο της ΕΠΟ. Δεν είχε χρόνο, ο πρόεδρος, να προλάβει το κακό. Να αντικαταστήσει τον Σλοβάκο διαιτητή, δηλαδή. Δεν το λέμε εμείς, αυτό. Ο Τάκης Μπαλτάκος το είπε. Για να μη βάλει ο Ιβάν Κρούζλιακ, πλάτη στον ΠΑΟΚ. Αυτό το λέμε εμείς.
Κι εμείς επίσης λέμε… Τέτοιους διαιτητές… ψυχοπαίδια, να τους κρατούν μακριά από το ελληνικό ποδόσφαιρο. Να φέρνουν κοντά διαιτητές ωσάν τον αλήστου μνήμης Αντόνιο Λαόθ. Εκείνο τον Ισπανό, με το διαταραγμένο βλέμμα, ο οποίος σφύριξε (;) στον περυσινό τελικό του Κυπέλλου. Με αποτέλεσμα οι ΠΑΟΚτσήδες να τον καταραστούν. Μετά σφύριξε (;) και στο Μουντιάλ. Κι από εκεί οι Αργεντινοί ακόμη, τον… κυνηγούν. Θυμίζουμε απλά – για να μας πάρετε κομματάκι στα σοβαρά – πως εκείνος ο Ισπανός διαιτητής καταργήθηκε κακήν κακώς από τη λίστα στο Κατάρ. Μετά τα όσα συνέβησαν στον προημιτελικό Αργεντινή – Ολλανδία!
Για να προχωρήσουμε τώρα. Και να σοβαρευθούμε…
Να επιμείνουμε λοιπόν, σήμερα… Ή μάλλον, να επιμείνουμε και σήμερα πως ο Αλέξανδρος Πασχαλάκης ουδεμία ευθύνη φέρει για τη «λευκή ισοπαλία». Η ευθύνη γι’ αυτήν και για την πολλοστή (με τον ίδιο τρόπο) απώλεια δυο βαθμών βαραίνει προπονητές και παίκτες του ΠΑΟΚ.
Ο ΠΑΟΚ κόντρα (και) στον Ολυμπιακό με το ισχυρότατο ρόστερ, όπως (και) κόντρα σε ομάδες με ελάχιστα ισχυρό ρόστερ … Έφτιαξε κι έχασε ευκαιρίες από τις άχαστες.
Φυσικά, δεν παραγνωρίζουμε το θαύμα – επειδή περί θαύματος πρόκειται – της εξίσωσης του ενός ελλειμματικού ρόστερ με το σαφώς πληρέστερο άλλο. Είναι δουλειά προπονητών και παικτών του ΠΑΟΚ. Θαυμαστή δουλειά αλλά… Αδικούν εαυτούς κι αλλήλους με την αδυναμία (η οποία στιγμές, στιγμές αγγίζει τα όρια της ανικανότητας), να καταλήξουν σε μία τελική της προκοπής.
Και ναι, υπάρχει πάντα ο αντίπαλος τερματοφύλακας. Υπάρχουν και τα αντίπαλα… δοκάρια. Τι να πει ο κόσμος του όταν ο ΠΑΟΚ στερείται το γκολ από αυτές τις αιτίες. Όπως το στερήθηκε κι ο Ολυμπιακός στην «εδάφους – αέρος» βολίδα του μπαλαδόρου Χάμες Ροντρίγκες.
Ο Ολυμπιακός δεν είχε μήτε καν τις μισές τις τελικές του ΠΑΟΚ. Απείλησε σοβαρά σε μία, τη… σοβαρότερη, από αυτές. Ο ΠΑΟΚ δεν στερήθηκε το γκολ από τον αντίπαλο τερματοφύλακα και τα… δοκάρια. Το στερήθηκε από το ανίατο …κουσούρι του. Την αδυναμία για ένα πλασέ κι ένα σουτ της προκοπής από θέση βολής!
Αυτό το… κουσούρι είναι το κακό που συμβαίνει για τον ΠΑΟΚ. Το χειρότερο είναι που… Συμβαίνει κατ’ εξακολούθηση.