Ο εντυπωσιακός Δικέφαλος του δευτέρου 45λεπτου, έσβησε την γκρίζα εικόνα του πρώτου και συνεχίζει αδιατάραχτα την προσπάθεια του, για την κατάκτηση του στόχου του (αδιαφορώντας για το τι κάνουν οι ανταγωνιστές του).
Κάποιες «κινήσεις» δεν του «βγήκαν» του κόουτς στο χθεσινό «rotation», με συνέπεια να δημιουργηθούν προβλήματα και να πάει χαμένο ένα ολόκληρο 45λεπτο, από τη στιγμή που ο Μιχαηλίδης ισοφάρισε στο πρώτο λεπτό των καθυστερήσεων. Του «βγήκε» όμως και μάλιστα σε απόλυτο βαθμό η πρωτοφανής και κόντρα στις συνήθειες του απόφαση, να προχωρήσει στις αλλαγές, στις απαραίτητες δηλαδή διορθωτικές κινήσεις, με το ξεκίνημα του β΄ ημιχρόνου και όχι όπως καθιερωμένα και στερεότυπα το έκανε εδώ και χρόνια.
Μετά δηλαδή από 20-25 και βάλε λεπτά. Αυτή τη φορά ο έμπειρος Ρουμάνος τεχνικός ερμήνευσε με εξαιρετική ταχύτητα σωστά το τι εξέπεμπε το μήνυμα του πρώτου ημιχρόνου. Έβαλε στην άκρη το βασικό σχήμα με το οποίο ξεκίνησε και άλλαξε τα πάντα. Για μια ακόμη φορά η «πληγή» ή «ατυχής έμπνευση» αν θέλετε, εντοπίστηκαν στο δίδυμο της μεσαίας γραμμής (μιλάμε για το πρώτο ημίχρονο), με δυο παίκτες των οποίων η χημεία δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί στον αιώνα τον άπαντα. Οζντόεφ με Τσιγγάρα όχι απλά δεν ταίριαξαν, αλλά και η ελλειμματική συνεργασία τους είχε σαφέστατα επηρεάσει αρνητικά στο σύνολο της την ομάδα.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι στη όλη «ιστορία» του βραχυκυκλώματος του πρώτου ημιχρόνου συνέβαλε και το κοροϊδίστικο γκολ. Το οποίο με τη σειρά του είναι βέβαιο ότι προκάλεσε μια σοβαρή ψυχολογική πίεση στους γηπεδούχους. Έτσι όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι στο φινάλε του, το σκάρτο πρώτο ημίχρονο μοιάζει με ένα σύντομο κακό όνειρο. Με έναν ουρανό γεμάτο σύννεφα, που προανήγγειλαν και μια πιθανή καταιγίδα. Η οποία όμως καταιγίδα δεν ήρθε και αντ΄ αυτής ένας ξαφνικός ούριος άνεμος λαμπικάρισε τον ουρανό και άστραψαν τα πάντα. Αυτός ο άνεμος όπως αντιλαμβάνεστε δεν ήταν άλλος από την εμφάνιση της επανάληψης, στην οποία από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό μια «άλλη ομάδα» πήρε ένα τεράστιο μπλάνκο και έσβησε ότι μαύρο, ανήσυχο και προβληματικό υπήρχε.
Ο κόσμος σε αυτό το ημίχρονο είδε την ομάδα για την οποία περηφανεύεται και από την οποία περιμένει να παραμείνει όρθια σαν το βουνό μέχρι το τέλος. Να διεκδικήσει τον τίτλο, ανεξάρτητα με όποια εμπόδια βρει μπροστά της. Αυτός ο κόσμος είδε στο συγκεκριμένο 45λεπτο την ομάδα που απόλαυσε πολύ πρόσφατα στη «Λεωφόρο». Αγωνιστικά δεν γίνεται λόγος ούτε για το ποια ομάδα ήταν καλύτερη, ούτε για το σκορ, το οποίο ασφαλώς θα μπορούσε να είναι και μεγαλύτερο.
Μερικοί αντίπαλοι (όχι όλοι), με πρώτο στη σειρά τον εριστικό (για ευνόητους λόγους) Τσιλούλη, έδειχναν μια πρόθεση όχι να κερδίσουν κάτι το πολύ σοβαρό, αλλά απλά να κάνουν μια ζημιά που θα την χαιρόντουσαν, άγνωστο για ποιο λόγο! Δεν τους πέρασε.
Σε ατομικό επίπεδο, ο Κοτάρσκι χρεώνεται με το λάθος που έφερε την ψυχρολουσία, όμως ήταν ο γνωστός πολύ σταθερός τερματοφύλακας που γνωρίζουμε. Κετζιόρα και Μιχαηλίδης τα πήγαν καλά. Προσπάθησε ο Σοάρες. Ατυχής η έμπνευση για το δίδυμο Τσιγγάρα – Οζντόεφ. Ο Ζίβκοβιτς ανέβασε την απόδοση του στο β΄ ημίχρονο, όπως και ο Κωνσταντέλιας και όταν το σχήμα πλέον ήταν ορθόδοξο. Από εκεί και πέρα η χθεσινή εμφάνιση του Σαμάτα κατά κάποιο τρόπο και σε συνδυασμό με την προηγούμενη εκπέμπει αισιοδοξία.
Κρατήσαμε τελευταίο τον Σβαμπ, ο οποίος μπορεί να θεωρηθεί και το πρόσωπο του αγώνα, από τη στιγμή που πέτυχε το υπερπολύτιμο γκολ και εκτέλεσε με επιτυχία το πέναλτι που κέρδισε ο Σαμάτα. Με αυτά και με αυτά ο Λουτσέσκου και οι παίκτες του ετοιμάζονται… από χθες και με το σφύριγμα της λήξης του αγώνα για τη νέα δύσκολη και εκτός έδρας αποστολή τους. Το ηθικό τους; Ακμαιότατο! Αδιαφορούν πλήρως για τα αποτελέσματα των άλλων διεκδικητών του τίτλου.