Για ποιο λόγο επί δεκαετίες ήταν τόσο επιθυμητός ο έλεγχος της ΕΠΟ από τους «μεγάλους» του ελληνικού ποδοσφαίρου; Περιορίζεται σε δύο «Δ»: Τη Διαιτησία και τη Δικαιοσύνη.
Μέσα από αυτούς του πυλώνες περνάνε τα πάντα. Η βία και τα χειραγωγημένα συναρτώνται με την ατιμωρησία. Οσο η ποδοσφαιρική δικαιοσύνη δεν έχει στα χέρια της έναν σοβαρό Πειθαρχικό Κώδικα για να επιβάλει τις απαιτούμενες κυρώσεις, άλλο τόσο θα υπάρχει ανασφάλεια στα γήπεδα και θα στήνονται ματς για στοιχηματικούς λόγους.
Υποτίθεται ότι ο νόμος Κοντονή προσδιόρισε το πλαίσιο με εν ενεργεία δικαστές και εισαγγελείς. Όμως ούτε τα εργαλεία τους έδωσε ούτε φρόντισε για την ανεξαρτησία τους. Οι αθλητικοί δικαστές πρέπει να αμείβονται από το κράτος και όχι από την ΕΠΟ, να δικάζουν στην Ευελπίδων ή στο Εφετείο και όχι στα γραφεία των ποδοσφαιρικών αρχών και κυρίως να επιλέγονται αποκλειστικά από τους προϊσταμένους τους και όχι από τη γενική συνέλευση της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας.
Το δεύτερο «Δ» είναι ακόμη πιο δαιδαλώδες. Η διαιτησία έχει περάσει στα χέρια των παραγόντων και η ομοσπονδία των διαιτητών περιθωριοποιήθηκε την τελευταία εικοσαετία. Αυτό δημιούργησε τις παρενέργειες που βλέπουμε. Οσο οι διαιτητές ανήκουν στις ΕΠΣ, δεν πρόκειται να υπάρξει καμία βελτίωση. Αλλωστε οι Ενώσεις έχουν μέλη μόνο σωματεία, όχι φυσικά πρόσωπα. Και δυστυχώς εδώ και χρόνια καταπατούν ακόμη και δικαστές αποφάσεις.
Η στήλη δεν ελπίζει στο μνημόνιο συναντίληψης κυβέρνησης – υπερεθνικών ομοσπονδιών. Ελπίζει στην ωριμότητα των συνθηκών., στην απαίτηση των καιρών. Η διαιτησία στην Ελλάδα έχει πιάσει πάτο και η λύση είναι μπροστά μας. Ανεξάρτητο Σώμα Διαιτησίας, το οποίο θα επιλέγεται από όλους τους εν ενεργεία και μη εν ενεργεία διαιτητές. Θα παίζει κυριαρχικό ρόλο και δεν θα δίνει λογαριασμό την ΕΠΟ. Αν το εκλεκτορικό σώμα είναι πολυπληθές, τότε κανείς δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Ας επιλέγουν οι διαιτητές δια της ψήφου τους, τους ανθρώπους που θέλουν να τους εκπροσωπούν. Και μέσα από αυτό το θεσμικό όργανο, να επιλέγονται οι αρχιδιαιτητές και οι βοηθοί τους.
Μία επισήμανση: Ενώ στην ποδοσφαιρική δικαιοσύνη όλα αυτά μπορούν να γίνουν αύριο το πρωί, στη διαιτησία απαιτείται μεταβατικό στάδιο. Πρέπει να υπάρξει ένα τριετές πλάνο με ξένους και καλούς Ελληνες διαιτητές, το οποίο θα ορίζεται αποκλειστικά από την Επιτροπή Διαιτησίας της UEFA. Την ίδια στιγμή και για να μη χαθεί χρόνος, θα λειτουργούν σχολές διαιτησίας στην Ελλάδα ώστε να παραχθούν καινούργιοι διαιτητές. Αυτοί που θα στελεχώσουν το πρωτάθλημα της Super League1 μετά την παρέλευση της τριετίας.
Δεν θέλουν μόνο οι διαιτητές το χρόνο τους, αλλά και η φίλαθλη κοινή γνώμη για να αποτινάξει το πέπλο της καχυποψίας. Απλώς χρειάζονται τομές.