Δε χρειάζεται κολαούζο το ελληνικό ποδόσφαιρο για τις αμαρτίες του. Είναι γνωστές διαχρονικά οι… «κακοτεχνίες» τους για τις οποίες δεν υπάρχουν ιδιαίτερες ευαισθησίες ώστε να διορθωθούν. Ισως γιατί το κακό έχει τρυπήσει το μεδούλι του ποδοσφαιρικού οργανισμού και χρειάζεται τεράστια προσπάθεια προκειμένου να γίνει ανάταξη του, ίσως γιατί το διαμορφωθέν σκηνικό του βολεύει όλους, η εικόνα είναι αποκρουστική. Ο μέσος Ελληνας φίλαθλος έχει καταλάβει τι ακριβώς γίνεται, αλλά στην περίπτωση που δεν έχει γυρίσει την πλάτη στο ποδόσφαιρο ασχολείται μ’ αυτό κάνοντας την ανάγκη φιλότιμο. Πολλές φορές στο παρελθόν έχω επικρίνει τα όσα συμβαίνουν στο εγχώριο ποδόσφαιρο. Κι αυτό δεν ήταν αποτέλεσμα της υποχρέωσης που έχει ο δημοσιογράφος να ελέγχει την κάθε μορφής εξουσίας.
Ηταν και προϊόν της ανάγκης να αλλάξουν κάποια πράγματα σ’ ένα σπορ που έχει πολλούς φίλους. Ομολογώ ότι στην Ελλάδα είναι υπερβολή να υπάρχει η απαίτηση το ποδόσφαιρο να λειτουργεί υποδειγματικά, όπως για παράδειγμα στις χώρες της κεντρικής Ευρώπης, τη στιγμή που είναι το αποτύπωμα της υπόλοιπης εγχώριας κοινωνίας. Αυτής η οποία έχει πολλές παθογένειες, περισσότερες ακόμη και από αυτές του ποδοσφαίρου. Παθογένειες τις οποίες οι πολίτες τις βιώνουν στην καθημερινότητα. Γίνεται όμως μεγάλη κουβέντα για τις παθογένειες του ποδοσφαίρου γιατί αφορά χιλιάδες κόσμου, έχει το περίβλημα του φανατισμού και είναι ένα προβεβλημένο προϊόν.
Αναδημοσιεύω μία είδηση, η οποία επιβεβαιώνει ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι ο μόνος χώρος που βρίθει από… «κακοτεχνίες» (sic) στην Ελλάδα, όπως την γράφει το έγκυρο Olivenews.gr:
“Η Γερμανία που δεν έχει ούτε ένα ελαιόδεντρο κατάφερε να κερδίσει τη βρετανική αγορά! Η Ελλάδα, με μέση ετήσια παραγωγή ελαιόλαδου 250.000 τόνων, εξάγει λιγότερο λάδι στη Βρετανία, από ότι η Γερμανία, με μηδέν παραγωγή!
Σύμφωνα με την ελληνική Πρεσβεία στο Λονδίνο, τα στοιχεία της οποίας έδωσε στη δημοσιότητα το εξειδικευμένο site ελαιολάδου Olivenews.gr, η Γερμανία εξήγαγε πέρσι στην αγορά της Βρετανίας 1.600 τόνους ελαιόλαδου, αξίας 4,7 εκατ. στερλινών, ενώ την ίδια ώρα η χώρα μας μόλις και μετά βίας κατάφερε να στείλει στη βρετανική αγορά 1.300 τόνους ελαιόλαδου, αξίας 4,5 εκατ. στερλινών.
Το πώς η Γερμανία, που δεν έχει ούτε ένα ελαιόδεντρο, μπόρεσε να εξάγει ελαιόλαδο στη Βρετανία, καλύτερα να ερωτηθεί η ίδια. Ομως, η Ελλάδα να μην μπορεί να στείλει ούτε καν 1.500 τόνους, πέφτει λιγάκι δύσκολο να εξηγηθεί. Και μάλιστα σε μια αγορά που κάνουν θραύση τα ισπανικά (61,2% μερίδιο) και τα ιταλικά (μερίδιο 22,5%) ελαιόλαδα, που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από το ελληνικό. Και σαν να μην έφτανε η Γερμανία (μερίδιο 2,3% της βρετανικής αγοράς ελαιόλαδου), ήρθε καπάκι και το Βέλγιο – που εάν δείξεις σε Βέλγο ελαιόδεντρο, μάλλον δεν ξέρει να το αναγνωρίσει – που πέρυσι κάλυψε μερίδιο 2,2% της βρετανικής αγοράς, ενώ η Ελλάδα μόλις το 1,9%.
Κατά τα άλλα η χώρα μας παίρνει από την Ε.Ε. συνεχώς προγράμματα για την προώθηση του ελληνικού ελαιόλαδου σε ξένες χώρες. Παράδειγμα, το τριετές κοινοτικό πρόγραμμα που ανέλαβε ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Ελαιόλαδου (ΣΕΒΙΤΕΛ) για την προώθηση του λαδιού μας σε 6 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Βρετανία. Πρόγραμμα, με 5.181.158 ευρώ, που εάν κρίνουμε από τα αποτελέσματά του στη βρετανική αγορά, μάλλον μιλάμε για πεταμένα ή τζάμπα λεφτά.
Εάν δεν ήμασταν Ελλάδα, όπως επισημαίνει το Olivenews.gr, αλλά Ιαπωνία, κάποιος αποτυχών μάνατζερ θα είχε κάνει χαρακίρι. Εάν ήμασταν Δανία ή Ιρλανδία, κάποιος υπουργός Γεωργίας θα είχε ανασχηματισθεί, αφού εδώ και χρόνια ακούμε για το εθνικό μας αγροτικό προϊόν – το ελαιόλαδο – και το μόνο που έχουμε επιτύχει είναι να το πουλάμε χύμα στους Ιταλούς».
Ουδέν
σχόλιο.
FOCUS
Από instagram stories πάει εξαιρετικά το παλικάρι, μόνο που δεν ενημερώνει αν ακολουθεί happy and στις ωραίες ιστορίες που αναρτά. Ετσι κινδυνεύει να γίνει όπως η ιστορία του βοσκού με τον λύκο. Δηλαδή σε λίγο δεν θα ασχολείται κανείς με τις αναρτήσεις του που έχουν επιχειρηματικό θέμα.