Τον περασμένο Οκτώβριο ξεκίνησε για την ομάδα ποδοσφαίρου Σάλας του ΠΑΟΚ μία ιστορική διαδρομή. Το παιχνίδι απέναντι στον Ηνίοχο ήταν το πρώτο του Δικεφάλου σε εθνική κατηγορία και συγκεκριμένα για την Futsal League B', έχοντας βάλει πλώρη για άνοδο στην Super League με το... καλημέρα. Οι ασπρόμαυροι βρίσκονται στην 2η θέση του Β' ομίλου, διαθέτοντας στο ρόστερ τους αθλητές που συνδυάζουν εμπειρία, δύναμη και ταλέντο, όπως τον εξτρέμ, Μιχάλη Σαραπτσή, ο οποίος «συστήθηκε» στην «Μ» μιλώντας μας για την πορεία του μέχρι να φτάσει να αγωνίζεται με τον Δικέφαλο στο στήθος.
Εξτρέμ και προπονητής crossfit
Γεννημένος στις 7/11/1992, ο Μιχάλης Σαραπτσής αγωνίζεται ως ακραίος μεσοεπιθετικός. Ξεχωρίζει για την τεχνική και τα εντυπωσιακά του σωματικά του προσόντα, προσφέροντας τόσο στη δημιουργία, όσο και στο σκοράρισμα. Ξεκίνησε την καριέρα του από την Κ17 του Ηρακλή, παίζοντας παράλληλα και στην μικτή ομάδα της ΕΠΣΜ. Η συνέχεια τον βρήκε σε ομάδες της Α1 και Α κατηγορίας της ΕΠΣΜ και πιο συγκεκριμένα σε ΑΕ Πυλαίας, Βορρά Αμπελοκήπων, Κεραυνό Αγίου Παύλου, Ολυμπιακό Τερψιθέας, Δόξα Αγίου Παύλου και Δόξα Τριλόφου. Εκτός από ποδοσφαιριστής είναι και προπονητής crossfit στο γυμναστήριο Fitness στις Συκιές.
Το tae kwon do, το ποδόσφαιρο και η γυμναστική ακαδημία
«Άρχισα με το tae kwon do. Όπως οι περισσότεροι
πατεράδες, έτσι και ο δικός μου ήθελε
να με προστατεύσει από τα... κακά παιδιά.
Δεν μου άρεσε, όμως, είναι η αλήθεια.
Πάντα είχα στο μυαλό μου το ποδόσφαιρο.
Μπήκα στον χώρο στην τετάρτη δημοτικού,
αρκετά μικρός, πέρασα από αρκετές
ακαδημίες, μεταξύ αυτών από του ΠΑΟΚ
και του Ηρακλή, αλλά καθώς μεγάλωνα
έβλεπα ότι τα πράγματα ότι δυσκόλευαν.
Ήμουν καλός μαθητής, μου άρεζε να είμαι
γυμναστής, οπότε αυτός ο συνδυασμός με
έφερε να σπουδάζω γυμναστική ακαδημία
στις Σέρρες και, παράλληλα, να παίζω
ποδόσφαιρο.
Η αλήθεια είναι ότι ήμουν και άτυχος. Στα 18 μου, στα δοκιμαστικά είχε έρθει να με δει ο Αγροτικός Αστέρας, αλλά εκείνο το διάστημα είχα σπάσει το δάχτυλό μου. Επέλεξα τις Πανελλήνιες γιατί δεν ήμουν και σε καλή κατάσταση λόγω του τραυματισμού, και μετά κατά κύριο λόγο ήμουν στα τοπικά, σε Α' και Α1' κατηγορία και ταυτόχρονα, από 20 ετών, ήμουν και γυμναστής. Ασχολήθηκα και με αποκαταστάσεις τραυματισμών γιατί είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον».
«Ο ΠΑΟΚ είναι η αγαπημένη μου ομάδα και
ο σύλλογος που με επανέφερε στο ποδόσφαιρο,
στο πρωτάθλημα Σάλας. Μου έκανε την
πρόταση ο Λεωνίδας Παπαδόπουλος, ο
άνθρωπος που, ουσιαστικά, έφτιαξε αυτό
το σύνολο. Το Futsal δεν το γνώριζα πριν,
είχα δει μόνο κάτι βιντεάκια από την
Ισπανία. Είμαστε η πρώτη ομάδα που έγινε
στη Θεσσαλονίκη και μπορώ να πω ότι
είναι αρκετά ενδιαφέρον. Το όνομα του
ΠΑΟΚ είναι «βαρύ» και αυτό σε «αναγκάζει»
να βλέπεις το όλο εγχείρημα ακόμη πιο
επαγγελματικά.
Υπήρχαν αρκετές δυσκολίες στην αρχή γιατί κανείς ποδοσφαιριστής δεν είχε σχέση με το Σάλας. Μέχρι και τα παπούτσια μας ήταν... περίεργα. Αλλάζει πολύ το στυλ παιχνιδιού που έχει ο καθένας γιατί κινούμαστε σε πολύ πιο μικρούς χώρους. Χρειάζεται πιο γρήγορη σκέψη και είναι αρκετά δυναμικό. Δεν αντέχεις να μείνεις στον αγωνιστικό χώρο παραπάνω από 4-5 λεπτά γιατί είναι αερόβιο, με αρκετά τρεξίματα, αλλά θεωρώ ότι στον 2ο γύρο θα έχουμε καλύτερα πατήματα και θα πετύχουμε τον στόχο μας που είναι η άνοδος στη 1η κατηγορία».
«Από προπονητής, αθλητής με ένα... κουμπί»
«Όταν αγαπάς κάτι πραγματικά μπορείς να το κάνεις, χρόνο πάντα βρίσκεις. Αυτό που συνήθως στερείσαι είναι η ξεκούραση, αλλά όταν κάνεις κάτι που θέλεις, αυτό που κερδίζεις είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο. Οπότε στο τέλος της ημέρας νιώθεις ικανοποίηση. Όσον αφορά την εναλλαγή, την μία στιγμή είμαι εγώ ο προπονητής και με ένα κουμπί, ξαφνικά, γίνομαι εγώ ο αθλητής. Το κάνω πολλά χρόνια, οπότε μπορώ να πω ότι, πλέον, το έχω συνηθίσει και το ποδόσφαιρο με ξεκουράζει πνευματικά.
Δεν έχω εκείνη την ώρα την ευθύνη να κάνει ο άλλος σωστά τις ασκήσεις. Μου αρέσει η πλευρά του παίκτη και θα ήθελα να μπορώ να παραμείνω ενεργός για αρκετά χρόνια ακόμη. Προσωπικά, κάνω καθημερινά προπόνηση, ακόμη και διπλή, γιατί για εμένα είναι ψυχαγωγία. Αν δεν κάνω το πρόγραμμά μου μέσα στην ημέρα μπορώ να πω ότι δεν έχω την... ηρεμία μου. Δεν το βλέπω σαν βουνό».
«Ο Μέσι και ο Χαριστέας»
Ποιος είναι ο αγαπημένος σου ξένος ποδοσφαιριστής;
Λιονέλ Μέσι
Ο αγαπημένος σου Έλληνας παίκτης;
Άγγελος Χαριστέας
Το φαγητό που λατρεύεις;
Γαριδομακαρονάδα
Αγαπημένη σου συνήθεια εκτός γηπέδων;
Να παίζω FIFA
Έχεις γούρια πριν βγεις στον αγωνιστικό χώρο
Όχι
Η ομάδα σου στο εξωτερικό;
Μπαρτσελόνα, και στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ