Η ανάληψη της αρχηγίας του ποδοσφαιρικού τμήματος του πολύπαθου και αδιαμφισβήτητα ένδοξου και ιστορικού συλλόγου από το Μανώλη Χασεκίδη, μου δίνει την ευκαιρία να αφήσω στην άκρη το τσίρκο που λέγεται ελληνικό πρωτάθλημα και ότι έχει σχέση με όλους τους φορείς που το διαφεντεύουν. Και να ανατρέξω σε άλλα χρόνια, παρασύροντας μνήμες από τα παλιά, φορτωμένες με νοσταλγία και πολλές συγκινήσεις.
Ο νέος αρχηγός του ποδοσφαιρικού τμήματος του Ηρακλή, είναι γιος του Λώλου Χασεκίδη, του αέρινου κυανόλευκου εξτρέμ και ανηψιός του Στάθη, του αποκαλούμενου και «στρατηγού» λόγω του αρχοντικού του στυλ και της μεθοδικότητας και ευφυίας του. Με την οικογένεια Χασεκίδη με συνέδεσαν ιδιαίτερα φιλικές σχέσεις, οι οποίες ξεκίνησαν από την εποχή που δημιουργήθηκε θέμα παραμονής του Λώλου στον Ηρακλή, όταν ο τελευταίος δέχθηκε μια πολύ ελκυστική πρόταση από έναν γουναρά Καστοριανό (Στηβ Ντότση), εγκατεστημένου στη Νέα Υόρκη, ο οποίος με άλλους φίλους του και συνεργάτες, είχαν ιδρύσει μια ομάδα αποτελούμενη ως επί το πλείστον από Ελληνοαμερικανούς.
Ο Λώλος εκείνη την εποχή μετρούσε όσο λίγοι στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο. Αποτελούσε βασικό στόχο και ως εκ τούτου ήταν πολύ δύσκολο να αρνηθεί την μεγάλη πρόταση. Αγαπούσε τον Ηρακλή και ήθελε να μείνει στη Θεσσαλονίκη. Κάποια στιγμή έγινε μια προσπάθεια στην οποία και συμμετείχα, να μεταπειστεί ο επίσημος Ηρακλής για μια αύξηση αποδοχών, η οποία όμως δεν απέδωσε και τελικά ο παίκτης έφυγε στη Νέα Υόρκη και φόρεσε τη φανέλα του ελληνοαμερικανικού συλλόγου «Greek American».
Τον Λώλο τον ακολούθησαν και άλλοι Έλληνες παίκτες και συμπαίκτες από τον Ηρακλή, όπως ο Ντίνος Βουγιούκας και ο Κυριάκος Φυτίλης. Το πρώτο βήμα της οικογένειας Χασεκίδη στον Ηρακλή, έγινε από τον μεγάλο αδερφό του Λώλου, τον Στάθη. Ξεχωριστή ποδοσφαιρική προσωπικότητα, με τελείως διαφορετικό στυλ από τον ταχύτατο και ευέλικτο μικρό αδερφό του. Το «στρατηγός» του το κόλλησαν οι οπαδοί του Ηρακλή, όπως οι ίδιοι αποκαλούσαν αντίστοιχα και «ελάφι» τον Λώλο. Ο τελευταίος καθιερώθηκε και εξυμνήθηκε ιδιαίτερα από την εντυπωσιακή του απόδοση σε ένα παιχνίδι στο Καυταντζόγλειο, με την Μπαρτσελόνα αντιμέτωπη της Μεικτής Θεσσαλονίκης. Στο συγκεκριμένο παιχνίδι το γκολ που πέτυχε με ανάποδο ψαλίδι ο κυανόλευκος άσος, είχε πανευρωπαϊκή απήχηση. Η σκυτάλη λοιπόν από τον Στάθη πήγε στον Λώλο και από τον Λόλο στον Μανώλη.
Θα μου ερχόταν καλύτερα να τον πω Μανωλάκη, όπως τον αποκαλούσα πολλά χρόνια, από τα βαφτίσια του ακόμη. Έχασε τους γονείς του και πένθησα μαζί του γιατί ήταν και οι δύο αγαπημένοι μου φίλοι. Έκτοτε είχαμε κάποιες σπάνιες επαφές. Ρωτούσα και μάθαινα για αυτόν. Εκείνο στο οποίο όλοι επέμεναν και κατέληγαν, ήταν το μεγάλο πάθος του για τον Ηρακλή. Και να που ήρθαν έτσι τα πράγματα που ο Μανώλης (ο Μανωλάκης ο δικός μου) να βρεθεί σε ένα πόστο τόσο υπεύθυνο και σημαντικό για την αγαπημένη του ομάδα. Το βέβαιο στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι, ότι θα δώσει και την ψυχή του ακόμη για να βοηθήσει.
Δυστυχώς οι περιστάσεις είναι πολύ περίπλοκες και θα χρειαστεί βοήθεια από όλους όσους πιστεύουν και αγαπούν το ίδιο, όπως αυτός πιστεύει και αγαπάει τον Ηρακλή. Του εύχομαι προσωπικά δύναμη και κουράγιο, υπενθυμίζοντας την ιστορικά και διαχρονικά άρρηκτη σχέση της οικογένειας του με τον «Ημίθεο». Ιδιαίτερη μνεία επιβάλλεται να γίνει για την δραστηριότητα του Λώλου, με την επιστροφή του από την Αμερική. Υπήρξε ιδρυτής του συλλόγου βετεράνων Θεσσαλονίκης (1983) και μάλιστα διετέλεσε επί 27 έτη και πρόεδρος του. Αποτέλεσε επίσης συνδετικό κρίκο του συλλόγου βετεράνων με την ομογένεια, συμμετέχοντας και σε πολλές φιλανθρωπικές εκδηλώσεις.
ΥΓ: Ένα περίεργο δημοσίευμα αθηναϊκής εφημερίδας, έδωσε αφορμή να γίνουν αρκετοί σχολιασμοί, για την πιθανότητα μιας προοπτικής να αποδειχθούν επιτυχείς οι προβλέψεις που διακίνησε. Το να έχει ο Ιβάν ενδιαφέρον ή το κυριότερο επιρροή ώστε να επιβάλλει πρόεδρο στην ΕΠΟ δικό του άνθρωπο, είναι ένα πολύ μεγάλο ερωτηματικό. Κι αυτό γιατί όλοι ξέρουμε ότι ο Σαββίδης όταν είχε αυτή τη δύναμη και το τόλμησε βάζοντας δικό του άνθρωπο (τον κύριο Γραμμένο), πολύ σύντομα απογοητεύτηκε και έκτοτε κουμάντο έκαναν άλλοι. Κι αυτό φάνηκε και αποδείχθηκε από το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ αποτελούσε και αποτελεί ακόμη την ευάλωτη ομάδα που έχανε βαθμούς από ύποπτες διαιτησίες. Δεν είχε καμία πρόσβαση και καμία επιρροή, με συνέπεια να χάνει βαθμούς ακόμη και σε αγώνες με μικρομεσαίες ομάδες, από «στημένες» διαιτησίες. Δεχόταν πλήγματα συνεχή από πρώτους, VARίστες, αλλά και βρώμικες σημαιούλες.
Το βλέπουμε κάπως χλωμό να συμβεί κάτι τέτοιο. Μακάρι να υπάρχει μια τέτοια δυνατότητα, η οποία θα πρέπει να αποτυπωθεί και άμεσα. Και όταν λέμε άμεσα, εννοούμε από εδώ και πέρα να μην εμφανιστούν στην Τούμπα ή στα εκτός έδρας παιχνίδια του ΠΑΟΚ, εξαρτημένοι από την παράγκα διαιτητές.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news