Aλήθεια είναι. Το βλέπαμε, το ξέραμε, το επισημαίναμε, θεωρούσαμε όλοι ότι είναι η μεγαλύτερη αδυναμία του ρόστερ: Ο ΠΑΟΚ έπαιξε μια ολόκληρη σεζόν σε Πρωτάθλημα, Κόνφερενς Λιγκ και Κύπελλο χωρίς κλασικό φορ. Και, βέβαια, η θριαμβευτική επικράτησή του στο Πρωτάθλημα και η πολύ καλή πορεία του στο Κόνφερενς Λιγκ, αναδεικνύουν το άριστο ομαδικό πνεύμα μέσω του οποίου αναδείχτηκαν... 18 σκόρερ συνολικά, δεν μπορούν όμως να θέσουν σε αμφιβήτηση τη διαπίστωση ότι έλειπε από την ομάδα ένας γκολτζής στην κορυφή της επίθεσής του.
Ο ΠΑΟΚ “πήρε” από τον Μπράντον (7) και τον Σαμάτα (2), συνολικά 9 γκολ στο Πρωτάθλημα. (Ακόμη 3 από τον Τζίμα, που έπαιξε ελάχιστα). Μόνος του ο Μπάμπα πέτυχε 5! Πολύ φτωχός απολογισμός για τους δύο παίκτες που κλήθηκαν να παίξουν τον ρόλο του φορ. Αλλά, ενώ για τον Σαμάτα το μόνο που μπορεί να εκφράσει κανείς είναι η... συμπάθεια για το φιλότιμό του και την... ευγενική φυσιογνωμία του, στον Μπράντον Τόμας αξίζουν πολλοί περισσότεροι έπαινοι.
Δεν είναι μόνοι οι αριθμοί με τα γκολ και τις ασίστ που φανερώνουν την προσφορά ενός παίκτη, αλλά η γενικότερη εικόνα του και η αγωνιστική συμπεριφορά του. Ο Ισπανός, που, θυμίζω ότι από την πρώτη στιγμή που φόρεσε τη φανέλα του ΠΑΟΚ είχε δηλώσει “εγώ δεν είμαι σκόρερ, αλλά θα τα δώσω όλα για να πετύχει η ομάδα τους στόχους της”, ήταν από τους κορυφαίους παίκτες του ΠΑΟΚ σε πάθος, σε μονομαχίες, σε τρεξίματα, σε συμμετοχή στον ανασταλτικό τομέα και σε συνεργασίες με τους συμπαίκτες του. Δηλαδή, από τους κορυφαίους σε προσήλωση στο πλάνο του Λουτσέσκου και σε ανταπόκριση στις οδηγίες του. Πολλές φορές, όντας εγκλωβισμένος ανάμεσα στους αντίπαλους στόπερ, είχε ελάχιστα περιθώρια να δράσει, αλλά πάντα έβρισκε τον τρόπο να φανεί χρήσιμος στην ομάδα. Είναι, νομίζω, ο ορισμός αυτού που λέμε “ένας παίκτης έντιμος”. Που προσφέρει περισσότερα από τα σχετικά λίγα με τα οποία αμείβεται και που αποδίδει πάντα για το 6 ή 7 και για το 7 ή 8 που μπορεί, βάσει των προσόντων του, να αποδόσει.
Αλλά, για να τα λέμε όλα, τα περισσότερα από τα 7 γκολ που πέτυχε στο Πρωτάθλημα ήταν καθοριστικά. Με κορυφαίο, φυσικά, σε σημασία το πρώτο επί του Αρη στο 2-1 του “Κλεάνθης Βικελίδης”. Ηταν ο παίκτης που πήρε με άριστο κοντρόλ την μπάλα από τον Ζίβκοβιτς και με εξαιρετικό πλασέ άνοιξε τον δρόμο του θριάμβου και της κατάκτησης του τίτλου. Κι αυτό ακριβώς ήταν ένα γκολ που έδειξε ότι “το έχει” και το σκοράρισμα αν βρεθεί σχετικά αμαρκάριστος με λίγο ελεύθερο χώρο. Εναν ελεύθερο χώρο που στους περισσότερους αγώνες του Πρωταθλήματος δεν επέτρεπαν να υπάρχει στην καρδιά της άμυνάς τους οι αντίπαλες ομάδες.
Εννοείται ότι όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι δεν πρέπει ο ΠΑΟΚ να κινηθεί επιτέλους για την απόκτηση ενός “βαρβάτου” γκολτζή σέντερ φορ. Ο Μπράντον δεν θα πάψει να είναι χρήσιμος με τα χαρακτηριστικά του, ο Τζίμας θα είναι πάντα διαθέσιμος και μέρα με τη μέρα θα ωριμάζει, αλλά ο συμπαθής κατά τα άλλα Σαμάτα είναι προφανές ότι δεν “χωράει” στην ομάδα και πρέπει να αδειάσει η θέση του για να καλυφθεί από έναν ποιοτικό σκόρερ. Εναν παίκτη που θα μπορέσει να συμβάλει στον γενικό λογαριασμό με τουλάχιστον 15 γκολ. Κι ύστερα, ο ΠΑΟΚ θα προσπαθήσει να περάσει για πρώτη φορά στα χρονικά σε όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ, πέρα από τον πάντα αυτονόητο στόχο της διεκδίκησης Πρωταθλήματος και Κυπέλλου. Οπως και να το κάνουμε, θα είναι δύσκολο να κερδηθεί η πρόκριση και να γίνει μια καλή προσπάθεια στον όμιλο με Μπράντον σε θέση φορ και εναλλακτική τον Σαμάτα.
YΓ. Καλό και χρήσιμο θα είναι από τώρα να το λέμε και να το επαναλαμβάνουμε συχνά: Οι περισσότερες από τις μεταγραφές, αν όχι όλες, πρέπει να είναι τελειωμένες όταν θα αρχίζει η προετοιμασία...