Oπως είναι λογικό, ο ΠΑΟΚ στρέφει πλέον την προσοχή του στους αγώνες με τη Γάνδη, για να επωφεληθεί από την ευκαιρία που παρουσιάζεται να προκριθεί στους 8 του Κόνφερενς Λιγκ. Κακά τα ψέματα. Από το 1974, όταν, μετά την παρέλαση που έκανε ο ΠΑΟΚ αποκλείοντας τη Λέγκια και τη Λυών, έπεσε πάνω στη μεγάλη Μίλαν, μετέπειτα θριαμβεύτρια του Κυπέλλου Κυπελλούχων, είναι η πρώτη φορά που αντιμετωπίζει την πρόκληση μιας αληθινής ευρωπαϊκής διάκρισης.
Ναι, το Κόνφερενς Λιγκ δεν έχει την αίγλη του Τσάμπιονς Λιγκ και του Γιουρόπα Λιγκ, ούτε καν των παλιών Πρωταθλητριών και Κυπελλούχων, ωστόσο οι ομάδες που θα φτάσουν ψηλά και σ' αυτή τη διοργάνωση θα βρεθούν στο επίκεντρο του ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος. Θα δοξαστούν και θα “μεγαλώσουν”. Αγωνιστικά και οικονομικά.
Ο,τι θα επακολουθήσει μέχρι τη λήξη της αγωνιστικής περιόδου, είναι σαφώς και το πιο ενδιαφέρον. Γιατί δεν τίθεται μόνο η ευρωπαϊκή πρόκληση, αλλά και οι δύο εγχώριες. Ο ΠΑΟΚ πρέπει ταυτόχρονα και παράλληλα να υπερασπιστεί με επιτυχία τη δεύτερη θέση στο Πρωτάθλημα και να κατακτήσει το Κύπελλο. Και δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Στα πλέι οφ του Πρωταθλήματος έχει να δώσει οκτώ ντέρμπι και δύο ματς με μια πολύ καλή ομάδα (είτε τον ΟΦΗ, είτε τον ΠΑΣ Γιάννινα), ενώ στο Κύπελλο πρέπει να αποκλείσει τον Ολυμπιακό για να πάει στον τελικό.
Μια απλουστευμένη και επιπόλαια λογική λέει ότι καλό είναι να ρίξει όλο το βάρος στη Γάνδη και τον Ολυμπιακό (όταν έρθει η ώρα) και να αντιμετωπίσει τα πλέι οφ με λιγότερη ένταση για να μην ξοδέψει σ' αυτά πολλές δυνάμεις, ούτε να διακινδυνεύσει τραυματισμούς παικτών. Ωστόσο, η διαφορά των 7 βαθμών από την ΑΕΚ δεν είναι τεράστια, ούτε των 8 από τον Αρη, ούτε καν των 11 από τον Παναθηναϊκό, από τη στιγμή μάλιστα που συζητάμε αν είναι δυνατό να καλυφθεί η διαφορά των 12 βαθμών από τον Ολυμπιακό. Ναι, δεν γίνεται να χαθεί η έξοδος στην Ευρώπη γιατί όλοι θα χάνουν βαθμούς στους μεταξύ τους αγώνες, αλλά κανείς στον ΠΑΟΚ δεν θα είναι υπερήφανος αν η ομάδα τερματίσει κάτω από την αστεία φετινή ΑΕΚ, ούτε και από κάποιον από τους άλλους δύο. Επομένως, όση αξία έχουν η ευρωπαϊκή πορεία και το Κύπελλο, άλλη τόση έχει και η κατάκτηση της δεύτερης θέσης, γιατί αυτός είναι νομοτελειακά ο μίνιμουμ στόχος του ΠΑΟΚ στο Πρωτάθλημα, με δεδομένο ότι είναι η μοναδική ικανή να διεκδικήσει και να κατακτήσει τον τίτλο ομάδα εκτός του Ολυμπιακού. Καμία άλλη.
Κι ύστερα, γιατί να μιλάμε για τους από κάτω και όχι για τον από πάνω; Με δύο νίκες του ΠΑΟΚ επί του Ολυμπιακού στα πλέι οφ, η διαφορά πάει στους 6 βαθμούς. Ποιος μας λέει ότι ο Ολυμπιακός δεν θα κάνει άλλες δύο γκέλες; Εδώ και καιρό παραπαίει. Από συγκυρίες και από διαιτητική εύνοια γλίτωσε πρόσφατα κάποια πατατράκ (ΑΕΚ, Βόλος, Αστέρας) και μόλις βρήκε μπροστά του μια σοβαρή ομάδα, τον Αρη, έχασε. Γιατί να μην ξαναχάσει από τον Αρη στα πλέι οφ; Γιατί να μη χάσει βαθμούς από την ΑΕΚ, τον Παναθηναϊκό, ακόμη και από τον ΟΦΗ ή τον ΠΑΣ Γιάννινα; Σιγά την ατρόμητη ομάδα.
ΥΓ. Τρομερά δύσκολη υπόθεση η επιτυχία σε τρία ταμπλό ταυτόχρονα και, μάλιστα, για μια ομάδα που ήδη έχει δώσει τα περισσότερα ματς στη σεζόν από όλες τις άλλες. Σύμφωνοι. Αλλά τώρα ήρθε η ώρα να δείξουν παίκτες και Λουτσέσκου αν είναι ικανοί για μια υπέρβαση που θα τη φορούν παράσημο για όλη τους τη ζωή...