Αρθρογραφεί ο Θάνος Μπούζας
Παραφράζοντας την παροιμία εν τω άμα και το θαύμα που η απόδοση της αναφέρεται σε γεγονός που συντελείται απρόσμενα αμέσως μετά τη μνεία περί αυτού, θα αναφερθούμε στο ποδοσφαιρικό μέλλον του Δικεφάλου όπως το βλέπουμε εμείς. Δεν είμαστε προπονητές , ούτε ειδικοί και αυτό το αναφέρουμε για να προλάβουμε εύκολες αρνητικές κρίσεις.
Όταν γράφουμε κάτι το κάνουμε επειδή το πιστεύουμε, το έχουμε αναλύσει και η όποια εμπειρία έχουμε μας οδηγεί σε αυτό. Όχι γιατί έτσι μας κατέβηκε ή επειδή θέλουμε να κάνουμε τους παντογνώστες ή θέλουμε να κατακρίνουμε το έργο κάποιου. Στον ΠΑΟΚ βάλανε ρητά και ξεκάθαρα μια προϋπόθεση: ξεφορτωθείτε τα συμβόλαια 5-7 παικτών για να γίνουν μεταγραφές. Μα το άμα (το γεγονός δηλαδή του τερματισμού των παραπάνω συμβολαίων) και το θάμα (πραγματοποίηση τριών μεταγραφών που τόσο ο ΠΑΟΚ χρειάζεται).
Όμως το ποδόσφαιρο δεν είναι μαθηματικά. Δεν μπορούν να υπεισέρθουν σε αυτό και να παίξουν τον μοναδικό ρόλο γεωπολιτικά- οικονομικά φαινόμενα. Μπορούν σαφέστατα να το επηρεάσουν αλλά αυτό γίνεται για όλες τις ομάδες. Και μπαίνουμε στο προκείμενο: ο ΠΑΟΚ μετά το νταμπλ και την βίαια (για διάφορους λόγους) απόσχιση της φυσικής παρουσίας του Ιβάν Σαββίδη, είτε συμπτωματικά είτε όχι, διαφοροποίησε τον τρόπο που κάνει τις μεταγραφές. Και το έκανε πολλές φορές , όχι μία. Κοινό χαρακτηριστικό το ότι η ομάδα δεν ήταν έτοιμη, αποκτούσε παίκτες αργά ή όχι από το πάνω ράφι όπως φέτος. Μπήκε στη ζωή του ΠΑΟΚ η λέξη αυτάρκεια αλλά με πολύ λανθασμένο τρόπο και σε εντελώς άκαιρο χρονικό σημείο.
Διότι πρώτον : στην Ελλάδα μόνο ο πρώτος μπορεί να είναι αυτάρκης οικονομικά. Σε διαφορετική περίπτωση είναι δεδομένο ότι θα περιοριστείς σε θέσεις βαθμολογικές αναντίστοιχες του ονόματός σου.
Δεύτερον: αυτό θα έπρεπε να πραγματοποιηθεί σιγά- σιγά, συν τω χρόνω και με απαραίτητη χρησιμοποίηση ως προϋπόθεση παικτών από τις ακαδημίες. Αυτό δε γίνεται στον ΠΑΟΚ. Αντιθέτως αποκτούνται πολλοί παίκτες αμφιβόλου αξίας με πιθανότητα μεγαλύτερης μεταπώλησης που τελικά βάζουν το μπάτζετ του συλλόγου πολλά εκατομμύρια μέσα όπως ο Ζαμπά.
Τρίτον: τα δύο τελευταία χρόνια πανευρωπαϊκά λόγω πανδημίας αλλά και λόγω πολέμου οι ομάδες υπέστησαν συνέπειες. Αν δεν είχαν εξωτερική χρηματοδότηση ξεχνούσαν τις διακρίσεις ενώ δεν ήταν λίγες που κινδύνεψαν και κινδυνεύουν με χρεωκοπία. Ο ΠΑΟΚ όμως έχει. Παράλληλα βλέπουμε τους αντιπάλους του παρ’ ότι επικοινωνιακά υποστηρίζουν ότι βελτίωσαν τα σύνολά τους να φυλλοροούν και να μοιάζουν να βρίσκονται σε πολύ άσχημη κατάσταση.
Ως πιθανές αιτίες αυτής της απόφασης έχουμε τον φόβο του προέδρου να τοποθετήσει χρήματα ενώ γνωρίζει ότι δεν ελέγχει το εξωγηπεδικό περιβάλλον υπό την έννοια ότι οι αντίπαλοι μπορούν να εμφανίσουν και να υποστηρίξουν γελοίες υποθέσεις περί πολυιδιοκτησίας αλλά και το γεγονός ότι θεωρεί ότι απέναντί του έχει την κυβέρνηση και ιδίως τον υφυπουργό αθλητισμού. Βλέπει ένα σάπιο καθεστώς που δεν μπορεί να το πολεμήσει. Συμπέρασμα: προφανώς θεωρεί ότι έχει ήδη βάλει πολλά χρήματα και ότι μπει παραπάνω από δω και πέρα είναι χαμένο. Εμείς διαφωνούμε με αυτό. Και διαφωνούμε ριζικά. Κατ’ αρχήν να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν εμπλέκουμε το θέμα γηπέδου και τα χρήματα που θα απαιτηθούν γι’ αυτό. Από μόνο του αποτελεί μια ξεχωριστή επένδυση που θα μπορεί να είναι για τον κόσμο του ΠΑΟΚ η πραγματοποίηση ενός ονείρου αλλά και για τον κ. Σαββίδη επικερδές. Οπότε όσο αφορά το αγωνιστικό πιστεύουμε ότι η ομάδα θα έπρεπε πρώτα απ’ όλα να πάρει τους τρεις πάνω στους οποίους θα βασιστεί και μετά όλους τους υπόλοιπους. Ακόμη και τώρα δεν θα έπρεπε επ’ ουδενί να συνδεθεί η απομάκρυνση παικτών με απόκτηση τριών πολύτιμων βασικών. Είναι εντελώς άσχετο ποδοσφαιρικά το επιχείρημα ότι η ομάδα έχει 35 παίκτες.
Αν φορτώθηκε κάποιους από αυτούς με λανθασμένες κινήσεις τι πρέπει να γίνει; Εις αεί ο ΠΑΟΚ να προσπαθεί να παλαντζάρει το μπάτζετ του παρουσιάζοντας ποδοσφαιρικές εικόνες που καμία σχέση δεν έχουν με το καθόλου μακρινό 2018; Συμπερασματικά και κατά τη γνώμη μας, ο ΠΑΟΚ το γρηγορότερο δυνατό πρέπει να προχωρήσει στην απόκτηση των παικτών και να την αποσυνδέσει από οποιοδήποτε άλλο γεγονός. Αν θέλει βέβαια φέτος αλλά και τα επόμενα χρόνια να διεκδικήσει κάτι.