Διαβάστε τις παρακάτω αράδες με προσοχή: «Ισως πιστεύουν έτσι ότι θα διαγράψουν από την ιστορία και την συνείδηση του κόσμου τη συμμετοχή τους στο μεγαλύτερο σκάνδαλο από καταβολής επαγγελματικού ποδοσφαίρου». Θα ήθελα να το διαβάσετε δύο φορές προκειμένου να μου δώσετε μια απάντηση σε ένα ερώτημα που θα σας θέσω.
Και στο οποίο εγώ δεν δυσκολεύτηκα να τοποθετηθώ με δεδομένη βέβαια την πέρα του μισού αιώνα τριβή μου με την αθλητικογραφία στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Το μόνο που με προβλημάτισε στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ο χαρακτηρισμός «μεγαλύτερο». Κι αυτό γιατί εγώ όπως και το σύνολο των Ελλήνων ποδοσφαιρόφιλων, γνωρίζουμε ότι ο χαρακτηρισμός «σκάνδαλο» είναι νομοτελειακά και αυτονόητα συνδεδεμένος με την παρασκηνιακή δράση και παντοδυναμία μιας συγκεκριμένης ομάδας. Η οποία θεωρείται – και είναι – κράτος εν κράτει.
Διαβάζοντας λοιπόν αυτές τις αράδες κάτι που με εμπόδισε να τοποθετηθώ άμεσα και να απαντήσω σε ποιους προφανώς αναφερόταν και μάλιστα με βαρύγδουπες εκφράσεις όπως «ιστορία», «συνείδηση» ήταν η προσπάθεια μου να ψάξω για να βρω το μεγαλύτερο σκάνδαλο από τα τόσα που ήταν καταγεγραμμένα στην ιστορία του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Σταμάτησα προς στιγμήν γιατί υπήρχαν τόσα πολλά και το ένα μεγαλύτερο από το άλλο. Σφαγές, κάλπικοι τίτλοι, κτηνώδεις και θηριώδεις παρασκηνιακές δράσεις και εξωθεσμικές εκτροπές. Θα μου ήταν εύκολο να σας πω ότι το μεγαλύτερο σκάνδαλο απλά είναι η ύπαρξη, η διαδρομή και η δράση της ομάδας της εύνοιας και των σκανδάλων, αποφεύγοντας έτσι τις αναζητήσεις και τις υπενθυμίσεις σε επί μέρους ακρότητες και παρανομίες.
Όμως προτιμώ να μην σας προϊδεάσω και να σας αφήσω να διαβάσετε ελεύθερα και να βγάλετε το δικό σας συμπέρασμα. Με ενδιαφέρει η δική σας άποψη στο ερώτημα ποιους ακριβώς φέρνετε μπροστά σας όταν διαβάσατε αυτές τις τέσσερις αραδούλες. Πιστεύω ειλικρινά ότι το μυαλό σας και η σκέψη σας θα πήγε κατευθείαν στον Ολυμπιακό και στη δράση του, γιατί τα δικά του πεπραγμένα δεν πρόκειται να λησμονηθούν, ούτε να διαγραφούν από την ιστορία του επαγγελματικού ποδοσφαίρου και τη συνείδηση της φίλαθλης κοινής γνώμης.
Αν καταλήξετε σε αυτό το συμπέρασμα όπως κι εγώ όταν το πρωτοδιάβασα, στοχεύσατε λάθος όχι ως προς την ουσία, αλλά ως προς τους τύπους. Κι αυτό γιατί αυτές οι συγκεκριμένες απόψεις που θα μπορούσε κανείς να πιστέψει ότι φιλοξενήθηκαν σε κείμενο καταγγελτικό για τον Ολυμπιακό, δεν ήταν παρά ο επίλογος από την θλιβερή και θρασύτατη και προκλητική θα προσθέσω επίσημη ανακοίνωση των ερυθρολεύκων, μετά την απόφαση της επιτροπής εφέσεων των τακτικών δικαστών. Ναι, όπως το διαβάζετε. Οι εμπνευστές της θαρρείς και είχαν ένα πελώριο καθρέφτη μπροστά τους κι έβλεπαν τον εαυτό τους και τα τρόπαια της ομάδας τους. Πρόσωπα και διακρίσεις που θα μείνουν βαθιά χαραγμένα και με τις χειρότερες των εντυπώσεων στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Πραγματικά η δική τους εικόνα και η διαδρομή του συλλόγου τους δεν πρόκειται να διαγραφούν από την ιστορία και τη συνείδηση του κόσμου. Από καταβολής του επαγγελματικού ποδοσφαίρου το μεγαλύτερο σκάνδαλο είναι η θρυλική παράγκα και η διαδρομή του Αττίλα που δεν άφησε τίποτα όρθιο, αρχής γενομένης από τον αλήστου μνήμης λήσταρχο πρόεδρο Κοσκωτά. Η ανακοίνωση αποτελεί από μόνη της μια αυτογελοιοποίηση. Μετά την πρώτη ταπείνωση έρχεται η δεύτερη το ίδιο ισοπεδωτική και το ίδιο αποκαλυπτική. Νομίζω ότι θα πρέπει να ευχαριστήσω τους συντάκτες αυτής της ανακοίνωσης του λιμανιού, γιατί μου έδωσαν την ευκαιρία να «δανειστώ» αυτές τις τέσσερις αράδες οι οποίες πραγματικά είναι κομμένες και ραμμένες στα μέτρα τους.
Μπορούν να είναι σίγουροι ότι ποτέ και κανείς δεν πρόκειται να λησμονήσει και ούτε να διαγράψει από την ιστορία και τη συνείδηση του κόσμου τα όσα διέπραξαν οι κατά καιρούς και μέχρι σήμερα πανίσχυροι χαλίφηδες του λιμανιού. Θα μου πείτε και με το δίκιο σας ότι υπέβαλλα ερώτηση σε εσάς και από κεκτημένη ταχύτητα προεξόφλησα και την απάντηση σας. Το έκανα χωρίς καμία πρόθεση και με τη σιγουριά πως όπως σκέφτομαι εγώ αυτή τη στιγμή, το ίδιο κάνετε κι εσείς. Κι αυτό όχι γιατί είμαστε και οι δύο από την ίδια μεριά, αλλά γιατί είναι τόσο ολοφάνερο και τεκμηριωμένο αυτό που υποστηρίζουμε, ώστε να ξεπερνιέται και η οποιαδήποτε επιφύλαξη.
Όσο για τον ρόλο του Υφυπουργού Αθλητισμού που σε μόνιμη βάση και σε κάθε τους επιδίωξη τον έχουν εκ προοιμίου «παραμάσχαλα» οι Πειραιώτες, ελπίζουμε ότι κάποια στιγμή και υπολογίζοντας το μεγάλο πολιτικό κόστος ο Πρωθυπουργός θα σταματήσει να επηρεάζεται από το ερυθρόλευκο μπλοκ και θα τον απομακρύνει από το Υφυπουργείο Αθλητισμού, το οποίο έχει εργολαβικά αναλάβει τη στήριξη του... «δαφνοστεφανομένου».