Σήμερα σας επιφυλάσσω μια έκπληξη. Προφανώς είναι και μια πρωτοτυπία. Παραχωρώ τη στήλη και τον λόγο σε ένα δημοσιογράφο του οποίου εκτός από το εξαιρετικό ήθος, εκτιμώ ιδιαίτερα και την σαφέστατα τεκμηριωμένη πάντοτε ποδοσφαιρική του άποψη.
Διαβάστε πως είδε το χθεσινό φιλικό παιχνίδι ο Γιώργος Μάντζιος:
«Ο δικέφαλος παρά την ήττα ήταν κυρίαρχος στο μεγαλύτερο κομμάτι του παιχνιδιού, βγάζοντας στοιχεία που έδειξε και στο πρώτο του φιλικό απέναντι στην Γκόου Αχέντ Ιγκλς. Πίεση των παικτών του Λουτσέσκου ψηλά, καλή κυκλοφορία της μπάλας, διάθεση, αρκετό τρέξιμο, συνεργασίες και αυτοματισμοί σε υψηλή ένταση. Για τους παραπάνω λόγους άλλωστε για ένα ακόμη παιχνίδι ο ΠΑΟΚ έφτιαξε αρκετές ευκαιρίες, είχε ένα γκολ και δύο δοκάρια. Η ενδεκάδα που παρέταξε στο πρώτο μέρος ο Ραζβάν Λουτσέσκου είχε αρκετή εμπειρία, αφού Σβαμπ, Αουγκούστο, Καντουρί, Αντρίγια Ζίβκοβιτς, Ινγκασον και Ολιβέιρα γνωρίζουν καλά ο ένας το παιχνίδι του άλλου από την περσινή σεζόν.
Ο γκολκίπερ Κοτάρσκι στα πρώτα του 45 λεπτά δεν απειλήθηκε ιδιαίτερα από τους αντιπάλους του, ωστόσο έδειξε καλά αντανακλαστικά όποτε χρειάστηκε και αυτό που χαροποίησε ιδιαίτερα, είναι ο καλός έλεγχος με την μπάλα στα πόδια, που είχε σαν αποτέλεσμα, την σωστή τροφοδοσία των συμπαικτών του. Ο ΠΑΟΚ κυριάρχησε στο πρώτο μέρος, είχε φάσεις για γκολ, με πιο σημαντικές το εξ επαφής πλασέ του Ίνγκασον και το σουτ του Ζίβκοβιτς στο δοκάρι, αλλά το γκολ δεν ήρθε.
Στην επανάληψη μπήκε το...νέο αίμα στον αγωνιστικό χώρο, οι ταχύτητες, η πίεση προς το αντίπαλο και οι εντάσεις ανέβηκαν και ο δικέφαλος έβγαλε ωραίες συνεργασίες και φάσεις μπροστά από την αντίπαλη περιοχή. Μεγάλος πρωταγωνιστής ο Κωσταντέλιας που πέτυχε ένα πανέμορφο γκολ πατώντας την αντίπαλη περιοχή, ενώ λίγο αργότερα είχε και δοκάρι. Καλό passing game από τον Ντάντας, ποιοτικά ανεβάσματα από Ράφα Σοάρες και κυρίως Σάστρε (πιστώνεται και την ασίστ στο γκολ του Κωσταντέλια), τρεξίματα από Τσιγγάρα και Φελίπε Σοάρες.
Στα θετικά του χθεσινού φιλικού μία ακόμη ώριμη εμφάνιση από τον στόπερ Κουλιεριάκη που αγωνίστηκε σε ολόκληρο το 90λεπτο και είχε καθοριστικές επεμβάσεις στο ενεργητικό του. Επίσης κάτι που φαίνεται να δουλεύει ο Ραζβάν Λουτσέσκου και οι συνεργάτες του στις προπονήσεις, είναι το γεγονός πως πατάνε την αντίπαλη περιοχή αρκετοί παίκτες, ενώ υπάρχει και η εναλλαγή θέσεων (βλέπε Κουαλιάτα – Καντουρί στο πρώτο μέρος). Στα αρνητικά το φτηνό λάθος του Μιχάι που έφερε και το γκολ της ισοφάρισης και το γεγονός πως ο Τσόλακ δείχνει να μην είναι συγκεντρωμένος, έχοντας στο μυαλό του, μια πιθανή μεταγραφή.
Αποχαιρετώντας τον Σεραφείμ Δεδέογλου
Ο Σεραφείμ Δεδέογλου τρίτος από αριστερά και πίσω του ο Τάκης Πανελούδης. Δίπλα του ο Δημοκράτης Παπαδόπουλος, ο Λεωνίδας Δεδέογλου, γιος του Θανάση, ο πρόεδρος του ΑΣ ΠΑΟΚ Θανάσης Κατσαρής. Ενδιάμεσα το μικρό μνημείο – αφιέρωμα στους δύο μεγάλους δωρητές Γιάννη και Θανάση Δεδέογλου και στη συνέχεια ο Δημήτρης Μπούζας, ο Νίκος Δεδέογλου, ο Πρέλεβιτς, ο Γαλατσόπουλος και ο Δημήτρης Νικηφόρου.
Σκληρά και περίεργα τα παιχνίδια της ζωής κάποιες φορές. Μέσα σε λίγα 24ωρα δύο αγαπημένοι και αδελφικοί φίλοι αποχαιρέτησαν τα εγκόσμια, θαρρείς και το είχαν αποφασίσει μαζί, να συνεχίσουν σφιχταγκαλιασμένοι με τη μοίρα τους. Εφυγε μόλις προχθές ο Τάκης Πανελούδης και τον ακολούθησε χθες ο Σεραφείμ Δεδέογλου. Αγαπημένοι μια ζωή, τακίμια, αυτοκόλλητοι, ομογάλακτοι όπως θέλετε πάρτε το, ένας Αρειανός κι ένας ΠΑΟΚτσής και οι δύο με σημαντική παρουσία και προσφορά στις ομάδες τους. Ο Σεραφείμ τρίτο παιδί του πρόσφυγα Γιώργου Δεδέογλου. Τα άλλα δύο ο Γιάννης (πρόεδρος του ΠΑΟΚ) και ο Θανάσης (μέγας δωρητής, μαζί με τον αδερφό του έστησαν το παλάτακι).
Το πέρασμα του Σεραφείμ από το ποδόσφαιρο καταγράφηκε με την ανάληψη της προεδρίας του Άρη, την περίοδο 1990-1991. Οσοι έζησαν από κοντά τον τρόπο με τον οποίο διοίκησε την ιστορική ομάδα, αναφέρονται σε έναν χαρισματικό ηγέτη, νουνεχή και αδιαμφισβήτητα άτενγκτο. Ο «Σέρο» όπως συνήθισαν να τον αποκαλούν οι πολύ δικοί του, χωρίς σπουδές και πτυχία, αποτελούσε ένα δακτυλοδειχτούμενο και χαρισματικό επιχειρηματικό ταλέντο. Το τι πέτυχε δίνει το δικαίωμα σε έμας όλους που είμαστε υποχρεωμένοι να εκτιμήσουμε και να καταγράψουμε υστεροφημίες, να τον χαρακτηρίσουμε «ξεχωριστό Σαλονικιό». Με ότι σημαίνει αυτό. Παιδί της πιάτσας στη βιοπάλη, εξελίχθηκε σε «καθηγητή πανεπιστημίου» στην επιχειρηματική του δραστηριότητα.
Με τον «Σέρο» ήμασταν φίλοι πολλές δεκεατίες, από τότε που γνώρισα τον αήμνειστο αδελφό του Θανάση. Θυμάμαι πολλές ιστορίες και περιστατικά πολύ ενφιαφέροντα. Εκείνο που δεν ξεχνώ είναι πως όταν βρισκόμασταν και ήταν παρούσα και η μητέρα του η κοσμαγάπητη κυρά Ντόμνα, έσκυβε κρυφά και μου έλεγε: «Εσένα σε συμπαθώ γιατί μοιάζεις πολύ με τον μικρό γιο μου τον Σεραφείμ». Το τι κενό αφήνει πίσω του δεν είναι η ώρα να μετρηθεί. Άλλωστε δεν σε αφήνει να προχωρήσεις σε τέτοιου είδους αναφορές και εκτιμήσεις, η εκτυφλωτική παρακαταθήκη που έχει αφήσει πίσω του. Θα μας λείψει. Δεν θα τον ξεχάσουμε. Στην αγαπημένη του σύζυγο Όλγα, στις τρεις κορούλες του και στα οκτώ εγγονάκια του, τα ολόθερμα συλλυπητήρια μας. Καλό ταξίδι «Σέρο» και μια... αγκαλιά στον Τάκη.