Aγαπητή Metrosport,
Μια ομάδα μοιάζει με αλυσίδα. Αποτελείται από πολλούς κρίκους. Κάθε ένας παίζει τον ρόλο του. Οταν όλοι οι κρίκοι ανταποκρίνονται, η ομάδα προοδεύει. Οταν κάποιοι δεν μπορούν, υπάρχει πρόβλημα. Ο ΠΑΟΚ βρήκε την Μπεσίκτας (25/8) εντελώς απροετοίμαστη, χωρίς καν φιλικό ματς. Οι Τούρκοι έπαιξαν ανοιχτά, με την ψευδαίσθηση της ανώτερης ομάδας και ο ΠΑΟΚ τους διέλυσε με τρία γκολ σε ένα “μαγικό” πρώτο 30λεπτο, το οποίο σπάνια επαναλαμβάνεται.
Η Λάρισα (11/9) έπαιξε ταμπουρωμένη στην άμυνά της και ίδρωσε να την κερδίσει με 1-0. Η Μπενφίκα (15/9) έπαιξε επίσης ανοιχτά κι ο ΠΑΟΚ τη νίκησε χάρη στις εντυπωσιακές ενέργειες του Γιαννούλη και το γκολ του Ζίβκοβιτς.
Ο Ατρόμητος (18/9) έπαιξε κλειστά, ο ΠΑΟΚ πέτυχε πάλι μόνο ένα γκολ και έμεινε στην ισοπαλία. Στη Ρωσία (22/9), μολονότι προηγήθηκε, έχασε από την πιο έτοιμη και καλά οργανωμένη Κράσνονταρ, που επωφελήθηκε από τις κακές στιγμές του, αλλά και από την αδυναμία του να βγάλει περισσότερες φάσεις.
Στον Βόλο (26/9) ο Φερέϊρα παρουσίασε μια εντελώς πειραματική ομάδα, η οποία, πάλι σε κλειστή άμυνα, “κόλλησε” στο μηδέν. Και στην προχθεσινή ρεβάνς (30/9), η Κράσνονταρ πρόσεξε πολύ την άμυνά της, δεν βγήκε σε φουλ επίθεση, δέχτηκε μόνο ένα γκολ κι εκείνο από “στημένο” και πήρε την πρόκριση γιατί πάλι αξιοποίησε στο 100% τις κακές στιγμές του ΠΑΟΚ και την αδυναμία του να δημιουργήσει κλασικές ευκαιρίες, εκτός από εκείνη που έχασε ο Κρέσπο.
Τα επτά δείγματα γραφής είναι αρκετά για να βγουν συμπεράσματα. Οταν ο ΠΑΟΚ έχει χώρο, σκοράρει. Οταν δεν έχει, δυσκολεύεται. Δεν μπορεί να δημιουργήσει ευκαιρίες κόντρα σε ομάδες που παίζουν για να μη χάσουν. Κι ακόμη, πληρώνει τα λάθη του όταν ο αντίπαλος είναι αξιόλογος. Και αυτά τα λάθη στα ματς με την Κράσνονταρ δεν ήταν λίγα.
Είναι προφανές ότι, παρά τη συνολικά σαφώς καλύτερη εικόνα της ομάδας και την ενέργεια που δεν είχε πέρσι, κάποιοι κρίκοι της αλυσίδας δεν μπορούν να ανταποκριθούν. Για παράδειγμα: Δεν υπάρχει ο δεξιός μπακ-χαφ. Ο Ροντρίγκο τραυματίστηκε, ο Ουαγκέ μέχρι στιγμής (αν και πολύ νωρίς, βέβαια) δεν πείθει και ο Κρέσπο είναι ολοφάνερο ότι δεν μπορεί (δικαιολογημένα) να παίξει αυτόν τον ρόλο. Ακόμη, με ντεφορμέ τον Σφιντέρσκι, με τον Ακπομ να έχει αποχαιρετήσει, με τον Κούτσια μόλις στα 17 του και με τον Τσόλακ να προσπαθεί να βρει τα πατήματά του, δεν υπάρχει ούτε κλασικός φορ.
Ο μη σκόρερ Πέλκας, ο άπειρος ακόμη Τζόλης (παρά τις γκολάρες που ήδη έχει πετύχει), ακόμη και ο Ζίβκοβιτς, που σίγουρα έχει να δώσει πολλά, δεν μπορούν να εγγυηθούν τη λύση στο πρόβλημα του εύκολου γκολ.Αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα υπάρχει στα χαφ. Εκεί όπου μόνο ο ανεβασμένος φέτος Ελ Καντουρί στέκεται στο ύψος των περιστάσεων. Ο Σβαμπ έχει μόνο κάποιες καλές στιγμές, τα καταφέρνει αρκετά καλά στα αμυντικά καθήκοντά του, αλλά δημιουργικά λίγα έχει προσφέρει.
Λείπει ο καλός Μίσιτς, λείπει φυσικά ο καλός Μπίσεσβαρ, λείπει ο παίκτης που μπορεί να είναι ο κινητήριος μοχλός της επιθετικής ανάπτυξης. Ενας παίκτης ηγέτης, με τεχνικά προσόντα, με ταχύτητα, με εμπειρία και με προσωπικότητα. Και ούτε ο πάγκος δείχνει μέχρι στιγμής ότι μπορεί να προκύψει αυτός ο παίκτης. Ο Νινούα δεν φαίνεται να “το έχει”, ο Αουγκούστο έχει μείνει πολύ πίσω και ο Βρακάς με τον Τσιγγάρα είναι ακόμη μικροί.
Για τον Εσίτι, ας μην το συζητάμε καν.Αρα, λοιπόν, το ρόστερ του ΠΑΟΚ έχει κενά. Και, κακά τα ψέματα, πολλές μεταγραφές έγιναν πάλι καθυστερημένα. Ναι, υπήρχε το θέμα με το Financial Fair Play, αλλά και το να προσπαθείς να πάρεις μια πρόκριση 30 εκατομμυρίων ευρώ με τον Τσόλακ και τον Ουαγκέ, που μόνο τρεις-τέσσερις προπονήσεις πρόλαβαν να κάνουν, δεν είναι λογικό. Ούτε καν ο Ζίβκοβιτς έχει προσαρμοστεί ακόμη και είναι πολύ φυσιολογικό.
Στέλιος Α. Γρηγοριάδης