Επιμέλεια: Αλέξανδρος Παπαϊωάννου
Αποτελεί μια από τις εκπλήξεις του φετινού Παγκοσμίου Κυπέλλου. Το Μαρόκο πήγε στο Κατάρ μετά από μια σειρά... αναταράξεων που αφορούσαν κυρίως την αλλαγή προπονητή με τον Βαχίντ Χαλίλχοτζιτς να απολύεται μετά την τεράστια διαμάχη που είχε ξεσπάσει με δύο από τους ηγέτες της εθνικής ομάδας, τον Χακίμ Ζίγιες και τον Νουσαίρ Μαζραουί.
Ο Γαλλο-Βόσνιος προπονητής που οδήγησε τους Αφρικανούς στην 6η παρουσία τους σε Μουντιάλ πλήρωσε το «μάρμαρο» των συγκρούσεων που είχε στα αποδυτήρια με πολλούς ποδοσφαιριστές αλλά και την αγωνιστική παρουσία της χώρας στα προκριματικά για την οποία δέχθηκε έντονη κριτική παρά την επιτυχία της πρόκρισης.
Η αλλαγή προπονητή και η εκπληκτική πορεία σε όμιλο - «φωτιά»
Η αλλαγή έγινε με τον... άσημο Ουαλίντ Ρεγκραγκί σε μια κίνηση έκπληξη από την ομοσπονδία της χώρας, καθώς αν και πλέον θεωρείται ένας από τους πλέον επιτυχημένους προπονητές της διοργάνωσης, είχε μόνο σε παρουσία σε πάγκους ομάδων στο πρωτάθλημα της χώρας του (Ραμπάτ και Γουιντάντ Κασαμπλάνκα) αλλά και στο πρωτάθλημα του Κατάρ (Αλ Ντουχαίλ).
Προσελήφθη στα τέλη Αυγούστου και είχε μπροστά του περίπου 75 μέρες ως την σέντρα του Παγκοσμίου Κυπέλλου για να αποκαταστήσει τις σχέσεις προπονητή - ποδοσφαιριστών στα αποδυτήρια και κυρίως να επαναφέρει τους Μαζραουί και Ζίγιες στην εθνική. Τα κατάφερε πολύ πιο γρήγορα από ότι αναμενόταν και όπως δείχνει η πορεία του Μαρόκου στην διοργάνωση, έκανε πολλά περισσότερα από το επίτευγμα της παρουσίασης μιας ανταγωνιστικής και δεμένης ομάδας.
Η κληρωτίδα έφερε τα «λιοντάρια του Ατλαντικού» σε έναν όμιλο αρκετά ανταγωνιστικό που σίγουρα δεν έμοιαζε ιδανικός ωστόσο άφηνε περιθώρια διάκρισης. Αυτά ακριβώς εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο οι Μαροκινοί, κόντρα σε Κροατία, Βέλγιο και Καναδά κατά σειρά και όχι απλά προκρίθηκαν αλλά το έκαναν όντας στην κορυφή του 6ου ομίλου και αήττητοι.
Μια από τις 5 ομάδες που βρέθηκαν στα νοκ - άουτ χωρίς να χάσουν παιχνίδι καθώς μαζί με Αγγλία και Ολλανδία μέτρησαν 2 νίκες και 1 ισοπαλία κόντρα στους αντιπάλους τους, ενώ ΗΠΑ και Κροατία τερμάτισαν με 1 νίκη και 2 ισοπαλίες. Η πρεμιέρα του Μαρόκου στην διοργάνωση έδειξε το τι θα ακολουθούσε αφού με την Κροατία μπορεί να μην εντυπωσίασε ωστόσο η στόχευση της ισοπαλίας ήταν ξεκάθαρη τουλάχιστον από τους Αφρικανούς.
Οι Κροάτες φλύαροι υπερείχαν στα περισσότερα επιθετικά κομμάτια του παιχνιδιού κυρίως σε αυτά που αφορούν την κατοχή ωστόσο οι λιγότερες τελικές προσπάθειες τους έδειξαν ότι το πλάνο του Ρεγκραγκί λειτούργησε σχεδόν άψογα αφού σε ελάχιστες περιπτώσεις ο Μπόνο χρειάστηκε να επέμβει.
Σε εξαιρετική κατάσταση οι δύο κεντρικοί αμυντικοί με Σαίς και Αγκέρ να έχουν 7 από τις 8 κερδισμένες μονομαχίες συνολικά, ενώ ο Ασράφ Χακίμι που αποδεικνύεται ο σταρ της ομάδας αναδείχθηκε πρώτος σε κερδισμένες μονομαχίες σε σχέση με τους υπόλοιπους ποδοσφαιριστές, συμπαίκτες και αντιπάλους, με 10/17 (59%), αλλά και στις μονομαχίες εδάφους 8/13 (62%).
Έτσι λοιπόν με εξαιρετική ψυχολογία ήρθε στο δρόμο του Μαρόκου το Βέλγιο. Μια ομάδα που παρά το ποιοτικό της ρόστερ έδειξε ότι έχει προβλήματα και εντός αγωνιστικών χώρων αλλά και εκτός. Αυτά που ενδιέφεραν τον Ρεγκραγκί ήταν τα... εντός των τεσσάρων γραμμών.
Εκεί οι Αφρικανοί παρουσίασαν κάτι το εξαιρετικό στο Αλ - Τουμάμα, αφοπλίζοντας τελείως τους Βέλγους που έμοιαζαν... ανήμποροι. Χαρακτηριστικό είναι ότι τα «Λιοντάρια του Ατλαντικού» είχαν σχεδόν το 1/2 σε ποσοστό κατοχής απείλησαν 7 φορές την εστία του Τιμπό Κουρτουά, έναντι μόλις τεσσάρων που το έκαναν οι τυπικά γηπεδούχοι.
MVP της αναμέτρησης ο Χακίμ Ζίγιες και όχι άδικα αν δει κανείς τι έκανε μέσα στο γήπεδο. Καταγεγραμμένη ασίστ στο 0-1 του Σαίς, πρώτος σε κερδισμένες μονομαχίες εδάφους, αλλά και συνολικά σε σχέση με όσους αγωνίστηκαν στην αναμέτρηση. Με άξιους συμπαραστάτες τους Σαίς, Χακίμι, Αγκέρ, οδήγησε τους Μαροκινούς σε μια ιστορική νίκη κατά των Βέλγων που όχι μόνο τους έφερε σε καλή θέση για την πρόκριση στην επόμενη φάση αλλά ουσιαστικά τους έκανε και φαβορί για την πρώτη θέση του ομίλου.
Η τρίτη αναμέτρηση του ομίλου ήρθε απλά να επιβεβαιώσει αυτό που φαινόταν, ότι δηλαδή το Μαρόκο θα καταφέρει να περάσει πανηγυρικά τον όμιλο κάτι που έκανε νικώντας 1-2 τον αποκλεισμένο Καναδά. Οι τυπικά φιλοξενούμενοι ήταν καλύτεροι στο πρώτο μέρος όπου και προηγήθηκαν με 2 γκολ από νωρίς, ωστόσο το άγχος της... επιτυχίας τους κατέβαλε και το δεύτερο 45λεπτό ήταν το χειρότερο τους στην διοργάνωση.
Ο σκοπός όμως επετεύχθη αφού η ιστορική πρόκριση για πρώτη φορά μετά το 1986 ήρθε για τους Αφρικανούς. Ένα ακόμη εξαιρετικό παιχνίδι για Ζίγιες και Χακίμι με τους Μπουφάλ και Ελ - Νεσιρί να είναι άξιοι συμπαραστάτες.
Κάποια εξαιρετικά στατιστικά άξια αναφοράς για τα «λιοντάρια του Ατλαντικού» είναι το γεγονός πως ήταν μια από τις 3 ομάδες μαζί με Πολωνία και Βραζιλία που δεν είχε δεχθεί γκολ μετά την συμπλήρωση των δύο αγωνιστικών. Ενώ και το γκολ που δέχθηκε από τον Καναδά, τους καθιστά την μοναδική ομάδα που το γκολ κατά τους ήρθε από... δικά τους πόδια και όχι από αντίπαλο, αφού ήταν αυτογκόλ.
Ένα ακόμη εκπληκτικό στατιστικό είναι το γεγονός ότι οι Αφρικανοί κατατάχθηκαν 27οι από τις 32 χώρες στον μέσο όρο κατοχής μπάλας μόλις με 38.2%. Ξεπέρασαν μόνο την Γκάνα (37.9%), το Ιράν (36.9%), την Πολωνία (34%) την Ιαπωνία (31.8%) και την Κόστα Ρίκα (31.6%). Από τις παραπάνω πέρασαν μόνο οι Πολωνοί και οι Ιάπωνες, ενώ και οι Αυστραλοί βρέθηκαν στα νοκ-άουτ, με ποσοστό ελάχιστα μεγαλύτερο (38.6%).
Έτσι οι Μαροκινοί «έσπασαν» το ταβάνι τους και βρέθηκαν στους «16» του Μουντιάλ του Κατάρ με την τύχη να μην τους... χαμογελάει, αφού τους έστειλε στο δρόμο τους την Ισπανία. Με τον Ρεγκραγκί παρ' όλα αυτά να αναφέρει στην συνέντευξη τύπου πως θα προσπαθήσει να εκπλήξει την «φούρια - ρόχα» και γιατί όχι να τους... στείλει σπίτι τους. Θα τα καταφέρει άραγε να πραγματοποιήσει μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στο φετινό Παγκόσμιο Κύπελλο και να συνεχίσει την ονειρική πορεία των Αφρικανών στην διοργάνωση;