Αποστολή στη Μάλτα: Παναγιώτα Χαλκιά
Κατεβαίνοντας από το αεροπλάνο, δεν έχεις ιδέα τι θα συναντήσεις και τι σε περιμένει. Το χαμόγελο για το πρώτο ταξίδι στο εξωτερικό στην μετά covid εποχή είναι ζωγραφισμένο αλλά συνοδεύεται από βαθιές αγχωτικές ανάσες.
Το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κ19 μετρά αντίστροφα για την πρώτη σέντρα, η Εθνική Νέων είχε πάρει το εισιτήριο πρόκρισης, η Μάλτα σε καλεί να την γνωρίσεις και η πρώτη δημοσιογραφική πρόκληση αφήνει αναπάντητες στο κινητό.
Η χώρα των Ιπποτών με ιταλική φινέτσα και… μια άδικη απώλεια
Όλα ξεχνιούνται όταν το παράθυρο του ξενοδοχείου ανοίγει. Η θάλασσα απλώνεται μπροστά του και σε ηρεμεί. Κάνοντας τις πρώτες βόλτες στο St. Paul's Bay, όπου βρισκόταν και οι αποστολές των οχτώ φιναλίστ, η καθαριότητα, η ευγένεια και η προθυμία των ανθρώπων να σε βοηθήσουν επιβεβαιώνουν ότι ακόμη και να χαθείς, θα καταφέρεις να κοιμηθείς στο κρεβάτι σου το βράδυ.
Οι κάτοικοι σέβονται ο ένας το χώρο του άλλου, μιλούν για την πόλη τους με υπερηφάνεια και το πιο εντυπωσιακό είναι ότι οι οδηγοί δίνουν προτεραιότητα στον πεζό είτε υπάρχει διάβαση ή φανάρι είτε όχι. Όταν ο πεζός πατήσει το πόδι του στο δρόμο, τα αυτοκίνητα «παγώνουν» και εσύ περνάς ανενόχλητος στην άλλη πλευρά.
Συνεχίζοντας το περπάτημα ένα κτίριο με ένα μεγάλο αστερία προκαλεί την περιέργεια. Στο βόρειο τμήμα του νησιού, στην Qawra, υπάρχει το μεγαλύτερο ενυδρείο, όπου φιλοξενούνται περισσότερα από 175 διαφορετικά είδη ζώων, όπως ψάρια, μαλάκια, ερπετά και έντομα. Τα ψάρια κλόουν, ο καρχαρίας γάτας και τα χταπόδια που κολλούσαν στο τζάμι ξετρέλαναν μικρούς και μεγάλους.
H επόμενη στάση έχει γεύση ιστορίας. Η σιωπηλή «Μντίνα» μοιάζει με κάστρο και σε ταξιδεύει στα μεσαιωνικά χρόνια. Είναι η παλιά πρωτεύουσα και κατοικείται από μόλις 300 κατοίκους. Χάνεσαι στα γραφικά στενά της που είναι γεμάτα με βουκαμβίλιες, μεσαιωνικά κτίρια, κανόνια και μικρά μαγαζάκια που δημιουργούν διακοσμητικά από γυαλί. Μέσα σε αυτά κρύβονται οι υπόγειες φυλακές και ο καθεδρικός Ναός του Αγίου Παύλου αλλά και η ελληνική πύλη. Η δεύτερη κεντρική είσοδος της παλιάς πόλης έχει αυτό το όνομα χάρη στην κοινότητα των Ελλήνων που ζούσε κοντά. Στο πάνω μέρος της πύλης υπάρχουν τοιχογραφίες, οι οποίες απεικονίζουν την Παναγία με το Θείο Βρέφος, την Αγία Τριάδα, την Αγία Άννα και τη βάπτιση του Αγίου Πούπλιου από τον Απόστολο Παύλο.
H τωρινή πρωτεύουσα του νησιού είναι η Βαλέτα και η περιήγηση μύριζε πολιτισμό. Μια πανέμορφη πόλη με πολλά στενάκια, ανηφόρες - κατηφόρες και σκαλοπάτια. Είναι χτισμένη δίπλα στη θάλασσα και κάθε στενό καταλήγει σε μια απίστευτη θέα. Τα χρωματιστά μπαλκόνια τραβούν την προσοχή. Το βήμα μας οδήγησε στο παλιό (400 ετών) μαλτέζικο αρχοντικό, όπου έμεναν οι αριστοκράτες de Piro, και στο παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου. Ο διάδρομος με τις πανοπλίες των ιπποτών δημιουργούσε δέος και την αίσθηση ότι κάποιος μπορεί και να κουνηθεί.
Κάνοντας βόλτες στους δρόμους της πρωτεύουσας, ένα σημείο ήταν γεμάτο λουλούδια, κεριά και φωτογραφίες μιας γυναίκας. Σκεφτόσουν ότι κάποιο ατύχημα είχε γίνει αλλά ήταν το σημείο που άφησε την τελευταία της πνοή η Daphne Caruana Galizia. Η έμπειρη δημοσιογράφος ερευνούσε τη διαφθορά στη Μάλτα, την αποκαλούσαν «Γυναίκα - Wikilieaks» και έχασε τη ζωή της μετά από έκρηξη στο αυτοκίνητο της. Κάποιοι είχαν τοποθετήσει εκρηκτικό μηχανισμό.
Γήπεδα με πινελιές ρωμαϊκής αυτοκρατορίας
H ώρα είχε περάσει και το Centenary Stadium περίμενε την Εθνική Νέων για το πρώτο της παιχνίδι κόντρα στη Νορβηγία. Το αποτέλεσμα άφησε μια γλυκόπικρη γεύση καθώς το πρώτο ημίχρονο ήταν απογοήτευση και το δεύτερο γέμισε ελπίδες ότι υπάρχει τρόπος αντίδρασης.
Το γήπεδο χρησιμοποιείται ως έδρα της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου Κ21 της Μάλτας. Έχει κερκίδες μόνο στη μια πλευρά του γηπέδου και μπορεί να φιλοξενήσει 3.000 θεατές.
Για το δεύτερο της παιχνίδι, η γαλανόλευκη ταξίδεψε με ferry boat στο νησί Γκόζο. Το Gozo Stadium άνοιξε τις πόρτες του για τις προσπάθειες των παικτών του Τάσου Θέου κόντρα στην Ισπανία. Ένα γήπεδο αρκετά χαμηλό που είχε στοιχεία της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και κερκίδες μόνο στη μια πλευρά. Η είσοδος του ήταν πέτρινη και το όνομα του σταδίου ήταν χαραγμένο πάνω από την πύλη. Μπορεί να φιλοξενήσει μόλις 1644 άτομα, ένας αριθμός που μπορεί να διπλασιαστεί αφού υπάρχει χώρος στα δύο άκρα της κερκίδας.
Το τελευταίο της ραντεβού ήταν στην πόλη Πάολα και το Τony Bezzina. Αποτελείται από δύο γήπεδα, ένα ποδοσφαίρου και ένα μικρότερο που είναι περίπου το μισό του πλάτους του κύριου γηπέδου. Μπορεί να χωρέσει περίπου 8000 θεατές. Χρησιμοποιείται από την Χιμπέρνιανς για τις καθημερινές προπονήσεις αλλά και για αγώνες του πρωταθλήματος της πρώτης κατηγορίας. Επίσης, χρησιμοποιείται από την εθνική ομάδα ράγκμπι.
Το μεγαλύτερο γήπεδο της χώρας και αυτό που φιλοξένησε και τον μεγάλο τελικό ανάμεσα σε Πορτογαλία και Ιταλία είναι το National Stadium στο Ta´Qali. Ένα γήπεδο που είχε κερκίδες και στις τέσσερις πλευρές και ο περίγυρος του έμοιαζε με κάστρο ενώ κάθε χώρος ήταν «ντυμένος» με φωτογραφίες μεγάλων ποδοσφαιριστών. Στο εσωτερικό του είχε και ένα μικρό μουσείο με τις φωτογραφίες, τα μετάλλια και τα τρόπαια της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου ανδρών και γυναικών της Μάλτας και εκείνης του ράγκμπι.
Tο εντυπωσιακό σε κάθε γήπεδο ήταν ότι διάθετε μπουκάλια με νερό σε κάθε θέση ενώ στο ημίχρονο και στο φινάλε των παιχνιδιών, υπήρχαν άνθρωποι που καθάριζαν τα πάντα.
Γίνεται παστίτσιο με φασολάκια;
Η σπεσιαλιτέ του νησιού είναι το κουνέλι, το οποίο μαγειρεύουν με κάθε τρόπο. Στο μπουφέ τους δεν λείπουν το ψητό κοτόπουλο, τα σνίτσελ, το μοσχάρι και το αρνί. Το παστίτσι είναι ένα μαλτέζικο πιτάκι, το οποίο έχει γέμιση ρικότα ή πουρέ αρακά και μπορείς να το γευτείς κάθε στιγμή ενώ ιδιαίτερο αλλά νόστιμο είναι το τιμπάνα. Πένες με σάλτσα ντομάτας, κιμά, αυγά και τυρί που σκεπάζονται με φύλλο.
Σε κάθε γωνιά του νησιού υπάρχουν ιταλικά εστιατόρια και είναι μια ευκαιρία να γευτείς το αυθεντικό ζυμάρι πίτσας αλλά και τις υπέροχες μακαρονάδες τους. Το περίεργο και ένα πιάτο που σαν Έλληνες δεν θα επιλέγαμε, ίσως ήταν το παστίτσιο και ο μουσακάς τους. Οι κάτοικοι μαγειρεύουν τα δυο αυτά φαγητά με πουρέ από φασολάκια αντί για κιμά και μελιτζάνες αντίστοιχα. Τις μελιτζάνες τις επιλέγουν και πάνω στην πίτσα μαζί με κολοκυθάκια και ψητά καρότα. Το παγωτό είναι το «δώρο» της Μάλτας στους κατοίκους και τους τουρίστες της.