Το να αφήσεις το στίβο και να αρχίζεις να τρέχεις στα βουνά, θα θεωρηθεί από πολλούς μια μεγάλη τρέλα. Η Μαρία Μαλάι δεν συμμερίζεται την άποψη αυτή και θεωρεί το τρέξιμο στο βουνό εμπειρία ζωής που ο καθένας θα πρέπει να δοκιμάσει τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του.
Η αθλήτρια του ορεινού τρεξίματος μίλησε στο metrosport.gr για την απόφαση της να δοκιμάσει τον εαυτό της στο βουνό, τις εμπειρίες που έχει αποκομίσει και τις πιθανές δυσκολίες.
Επιπλέον, αναφέρθηκε στις αντιδράσεις του προπονητή της όταν έμαθε ότι… θα πάρει τα βουνά, στις διάφορες διαδρομές και στους αγώνες που διαρκούν μέρες και στα μονοπάτια που αγαπά.
«Στην Πάτρα έκανα ρεκόρ αλλά… έχασα την πρωτιά»
Ποιος σε παρακίνησε να αρχίσεις το στίβο;
«Άρχισα από την ηλικία των 10. Πήγαινε μια φίλη μου και μου άρεσε και σκέφτηκα να δοκιμάσω. Με είδε ο προπονητής, είπε ότι ήμουν καλή και έτσι, συνέχισα να τρέχω».
Ποιος ήταν ο αγώνας που θα σου μείνει αξέχαστος;
«Το πανελλήνιο πρωτάθλημα στην Πάτρα. Ήταν ένας αγώνας που έχασα σχεδόν στο τέλος επειδή έπεσα σε ένα εμπόδιο. Ήταν κάτι περίεργο. Έκανα τον καλύτερο μου αγώνα, έκανα ρεκόρ αλλά έχασα την πρωτιά».
Έχεις ασχοληθεί και με άλλα σπορ;
«Είχα ενέργεια αρκετή και έτσι, δοκίμασα αρκετά αθλήματα. Είχα παίξει ποδόσφαιρο, μπάσκετ, ταε κβο ντο, ενόργανη. Βέβαια, τα έκανα για μικρό χρονικό διάστημα γιατί μετά άρχισα να τρέχω και έμεινα εκεί».
Γιατί επέλεξες ένα ατομικό άθλημα;
«Μου αρέσει να εξαρτάται η νίκη και η ήττα από εμένα».
«Πήγαινα κρυφά από τον προπονητή μου στο βουνό»
Ποιος ήταν ο λόγος που αποφάσισες να αφήσεις το στίβο και να αρχίσεις να τρέχεις τα βουνά;
«Να σου πω την αλήθεια, δεν το σκέφτηκα και πολύ (γέλια). Είχα πάει σε έναν αγώνα με κάτι φίλους και μου άρεσε. Δεν είχα κάνει προπόνηση, έπεσα κατευθείαν στα βαθιά και αγωνίστηκα. Ήταν ωραία και συνέχισα».
Ο προπονητής σου συμφώνησε σε αυτό;
«Στην αρχή πήγαινα κρυφά από εκείνον γιατί δεν του άρεσε το βουνό. Φοβόταν πιθανούς τραυματισμούς και δεν ήθελε καθόλου».
Τελικά, πώς πείσθηκε;
«Μετά από ένα χρόνο, πήγα και του είπα ότι θέλω να ασχοληθώ με αυτό. Μου άρεσε η ελευθερία, τα μέρη και οι εικόνες που έβλεπα. Δεν το πήρε και πολύ θετικά (γέλια). Βέβαια, κάποια στιγμή το αποδέχθηκε γιατί κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να κάνει κάτι για να μου αλλάξει γνώμη. Το είχα πάρει απόφαση».
Τα παράτησε δηλαδή;
«Όχι, όχι. Να φανταστείς ακόμη μου λέει να πηγαίνω να συμμετέχω σε αγώνες».
Η μετάβαση από τον στίβο στο βουνό ήταν εύκολη;
«Κανονικά υπάρχουν κάποια στάδια. Εγώ το έκανα απότομα. Πήγα από το στίβο, στο βουνό. Δεν είχα καμία επαφή με το βουνό πριν ξεκινήσω να τρέχω (γέλια). Έτρεξα εκείνη την ημέρα και μετά την επόμενη χρονιά, πήγαινα κάθε Σαββατοκύριακο».
«Προτιμώ να γλιστράει το έδαφος, φοβάμαι την κατάβαση»
Τι πρέπει να προσέχεις όταν τρέχεις σε ένα βουνό;
«Είναι πιο εύκολο να τραυματιστείς λόγω του εδάφους, κυρίως στην κατηφόρα. Βέβαια, αν προπονηθείς καλά, δεν έχεις κανένα πρόβλημα. Όλοι μπορούν να το κάνουν. Είναι σημαντικό, επίσης, να έχεις τα κατάλληλα παπούτσια. Με την προπόνηση μαθαίνεις καλύτερα το άθλημα και πατάς πιο σίγουρα».
Χρειάζεται κάποιος ιδιαίτερος εξοπλισμός;
«Χρειάζεται να έχεις σακίδιο ή μια ζώνη ώστε να μπορείς να βάλεις νερό και ό,τι πίνει και τρώει ο καθένας. Μετά παίζουν ρόλο τα παπούτσια, πρέπει να είναι τα κατάλληλα, Ίσως, χρειαστεί και αντιανεμικό αλλά αυτό εξαρτάται από το βουνό που θα πας».
Οι καιρικές συνθήκες τι ρόλο παίζουν; Ποιες είναι οι πιο ιδανικές;
«Παίζουν καθοριστικό ρόλο. Ιδανικές για εμένα είναι οι δύσκολες συνθήκες. Προτιμώ να γλιστράει περισσότερο το έδαφος, να έχει κρύο ή βροχή. Δεν μου αρέσει να είναι όλα στεγνά και να έχει ζέστη».
Δεν είναι πιο επικίνδυνο όταν γλιστρά το έδαφος;
«Ναι αλλά είναι και πιο παιχνιδιάρικο (γέλια)».
Είναι πιο εύκολη η ανάβαση ή η κατάβαση;
«Για μένα, η κατάβαση είναι πιο δύσκολη. Τη φοβάμαι. Είναι πιο ευχάριστη για κάποιους. Είμαι καλύτερη στην ανηφόρα».
«Η άσφαλτος πονάει, το βουνό σε αφήνει να χαλαρώσεις»
Υπάρχουν διάφορες διαδρομές;
«Ναι, φυσικά. Υπάρχουν κατηγορίες. Υπάρχουν αγώνες ανάβασης και μικρών αποστάσεων (5,10,15,20, 25 χλμ). Οι μαραθώνιοι, που αγγίζουν τα 40 με 50 χιλιόμετρα, και οι πολύ μεγάλες διαδρομές που είναι αγώνες 80-100-160 χλμ. Επίσης, έχουμε αγώνες που διαρκούν μέρες, δυο ή τρεις ή επτά».
Είναι περίπου σαν τον μαραθώνιο απλά διαρκεί μέρες;
«Ναι, κάπως έτσι. Μια φορά έτρεξα μαραθώνιο ασφάλτου και μου φάνηκε πιο δύσκολος από του αγώνες βουνού».
Γιατί;
«Η άσφαλτος πονάει. Πρέπει να τρέχεις με συγκεκριμένο ρυθμό όλα τα χιλιόμετρα ενώ στο βουνό, οι εναλλαγές που υπάρχουν σε αφήνουν να χαλαρώνεις».
Ποια είναι η διαδικασία στους αγώνες που διαρκούν μέρες;
«Πρέπει να καλύψεις κάποια χιλιόμετρα κάθε μέρα. Δεν τρέχουμε συνεχόμενα. Μπορεί να έχεις να κάνεις 30 χιλιόμετρα τη μια μέρα, 50 την άλλη και 45 την τελευταία για παράδειγμα».
Έχεις δοκιμάσει;
«Έχω τρέξει μια φορά σε τέτοιο αγώνα. Ήταν να τρέξουμε 19 χιλιόμετρα την πρώτη ημέρα, 51 τη δεύτερη και 31 την τελευταία. Μάζεψα 101 χιλιόμετρα στο σύνολο. Ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία και δεν ήταν όσο δύσκολη την περίμενα».
Τι φαγητό επιτρέπεται να έχετε μαζί σας σε τέτοιους αγώνες;
«Συνήθως, μένουμε σε ένα καμπ και εκεί υπάρχει φαγητό. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής, υπάρχουν σημεία τροφοδοσίας που μας παρέχουν αλμυρά και γλυκά, όπως τζελ, ισοτονικά, ξηρούς καρπούς, πατατάκια. Υπάρχουν και αγώνες που προσφέρονται μακαρόνια και πατάτες».
«Ξεχωρίζω τον Όλυμπο, το βουνό μου είναι ο Υμηττός»
Ποια ήταν η διαδρομή ή το μονοπάτι που σε δυσκόλεψε περισσότερο;
«Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποια που να με δυσκόλεψε πολύ. Θυμάμαι μια χρονιά στον Όλυμπο που δεν πήγαν τόσο καλά τα πράγματα για εμένα και τερμάτισα με δυσκολία. Αυτό. Φροντίζω να μη γίνεται συχνά».
Έχεις πέσει ποτέ;
«Μερικές φορές, ναι. Ευτυχώς δεν είχα κάποιο σοβαρό τραυματισμό».
Ποια είναι η πιο δυνατή σου στιγμή;
«Πολλές. Μερικές φορές έλεγα «μπράβο» στον εαυτό μου γιατί είχα καταφέρει χωρίς καλή προπόνηση να συμμετέχω σε μεγάλους αγώνες και να τα πάω καλά. Μπορώ να ξεχωρίσω πέρυσι τον αγώνα στον Όλυμπο που έκανα ατομικό ρεκόρ και στο Ζαγόρι που ήταν μετά από κορωνοϊό που είχα περάσει και είχα πάει αρκετά καλά».
Πόσες ώρες προπονείσαι και τι περιλαμβάνει;
«Εξαρτάται. Μπορεί να κάνω μια ώρα προπόνηση αλλά υπάρχουν και μέρες που κάνω τρεις με τέσσερις ώρες. Τα Σαββατοκύριακα είναι οι μεγάλες και οι πιο έντονες προπονήσεις. Η προπόνηση μου περιλαμβάνει λίγο από όλα. Δοκιμάζω σε όλα τα εδάφη. Μου αρέσει. Μπαίνω και στον στίβο και στο βουνό ».
Τα αγαπημένα σου βουνά;
«Είναι μοναδικός ο αγώνας στον Όλυμπο. Τον έχω τρέξει πολλές φορές. Ο Υμηττός είναι το βουνό μου αλλά μου αρέσει και η διαδρομή στον Ταΰγετο, δεν σε αφήσει να βαρεθείς καθόλου, έχει πολλές εναλλαγές, είναι σαν να τρέχεις σε πολλά βουνά μαζί».
«Να ξεκινήσουν τώρα»
Ο κορωνοϊός και η καραντίνα επηρέασαν την καθημερινότητα σου; Και την προπόνηση;
«Σίγουρα. Μας έχει επηρεάσει όλους μας. Σιγά σιγά θα μπούμε σε μια σειρά όλοι. Η περίοδος που νόσησα ήταν εύκολη καθώς δεν είχα καθόλου συμπτώματα και αν δεν είχα κάνει το τεστ, δεν θα το είχα μάθει και ποτέ».
Έχεις σκεφτεί να τα παρατήσεις ποτέ;
«Έχω σκεφτεί ότι θέλω να τρέξω κάποιους αγώνες στίβου ξανά».
Τι θα συμβούλευες κάποιον που θέλει να αρχίσει ορεινό τρέξιμο;
«Να το κάνει τώρα! Πρέπει να το δοκιμάσουν όλοι τουλάχιστον μια φορά».
Ποιος είναι ο επόμενος σου στόχος;
«Δεν βάζω στόχους. Θέλω απλά να τρέχω σε έναν αγώνα κάθε Σαββατοκύριακο».
Tips για τη Μαρία
Αγαπημένο φαγητό: «Μακαρόνια, μπορώ να τρώω κάθε μέρα»
Μεγαλύτερη τρέλα: «Το ότι τρέχω στο βουνό για κάποιον μπορεί να θεωρηθεί τρέλα (γέλια)»
Αγαπημένη ταινία: «Δεν έχω κάποια συγκεκριμένη. Προτιμώ τις αληθινές ιστορίες και ταινίες δράσης, περιπέτειες».
Ελεύθερος Χρόνος: «Συνήθως τον περνάω παρέα με τους φίλους μου ή με το σκύλο μου»
Σημαντικότερη συμβουλή: «Να μην τα παρατάω».