Μπορεί ο ΠΑΟΚ στο ίδιο γήπεδο να έχει πάρει μεγάλες νίκες απέναντι στην ΑΕΚ αλλά δίχως υπερβολή η χθεσινή ισοπαλία να έχει την ίδια αξία με νίκη. Οι ΠΑΟΚ έμεινε όρθιος απέναντι σε έναν αντίπαλο που ήθελε όσο τίποτα άλλο την νίκη. Απέναντι σε μια ομάδα που είχε αλλάξει προπονητή και που δεν άντεχε να δει τον συγκεκριμένο αντίπαλο να φεύγει όρθιος για δέκατο σερί παιχνίδι από την έδρα της.
Ήρθε στο 17 η αποβολή του Τσιγγάρα και στο 28 το γκολ του Γκαρσία. Και όμως ο ΠΑΟΚ βρήκε τον... δύσκολο τρόπο να... επιστρέψει. Προφανώς και δεν επέλεξε ο Κούρτιτς τον δύσκολο τρόπο. Γιατί θα έπρεπε να εκτελέσει πέναλτι και όχι φάουλ. Και απορώ γιατί δεν δόθηκε η τέλος πάντων γιατί ο συμπατριώτης του Φάμπρι στο VAR δεν τον έστειλε να το δει όπως έκανε στη φάση της αποβολής του Τσιγγάρα. Όμως… no penalty noproblem και ο Σλοβένος έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα. Από εκείνο το σημείο και μετά περίμενα ο ΠΑΟΚ να αντέξει μέχρι το 70’. Και σε εκείνο το χρονικό σημείο άρχισαν τα συνθήματα κατά του Μελισσανίδη και κατά των παικτών της ΑΕΚ. Και πίστεψα πως ο ΠΑΟΚ θα είχε τη φάση να πάρει και τη νίκη. Αυτή μπορεί να μην ήρθε αλλά δεν είναι αποτυχία δεδομένων των συνθηκών αλλά και της διαιτησίας. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αν έδινε το πέναλτι ο Βράνιες θα έβλεπε την κίτρινη και αργότερα την κόκκινη και θα είχαμε αριθμητική ισορροπία.
Ο ΠΑΟΚ έπαιξε υποδειγματική και έξυπνη άμυνα και το κυριότερο - αν εξαιρέσουμε ελάχιστα διαστήματα- δεν ένιωσε την ουσιαστική πίεση. Μάγκας ο ΠΑΟΚ που για δέκατο ματς στην Αθήνα απέναντι στην ΑΕΚ έμεινε αήττητος.
Μπορεί να πήρε έναν βαθμό αλλά πήρε… τόνους ψυχολογίας ενόψει του αγώνα με την Γάνδη αλλά και της συνέχειας. Και απέδειξε και χθες πόσο πολύ αδίκησε τον εαυτό του στο πρώτο κομμάτι του Πρωταθλήματος γιατί αυτό πληρώνει και βλέπει τον Ολυμπιακό τόσο μακριά. Αλλά θα μείνω στο χθεσινό ματς και θα αποθεώσω την ψυχή αλλά και το καθαρό ΜΥΑΛΟ όλων όσων αγωνίστηκαν.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.