Οι λέξεις είναι αδύνατο να περιγράψουν αυτό που συνέβη μετά την (τελευταία) εύστοχη εκτέλεση πέναλτι του Μπίργκερ Βερστράτε. Από το πανηγύρι που στήθηκε στο χορτάρι του «Κλ. Βικελίδης» κι αυτό που συνεχίστηκε έξω από το γήπεδο παρουσία εκατοντάδων οπαδών του Αρη οι οποίοι αποθέωσαν τους ποδοσφαιριστές και γιόρτασαν με την ψυχή τους.
Στιγμές… αρειανής τρέλας. Ναι, τέτοιες σκηνές εκτυλίχθηκαν μετά τη σπουδαία πρόκριση. Οι φίλοι του Αρη συγκεντρώθηκαν από νωρίς έξω από το «Κλ. Βικελίδης» και οι φωνές τους ακούγονταν για τουλάχιστον δύο ώρες. Προσπαθούσαν να εμψυχώσουν τους ποδοσφαιριστές, καταγράφονταν οι αντιδράσεις τους, σαν τον ενθουσιασμό μετά την ισοφάριση από τον Λορέν Μορόν.
Για να φτάσει η διαδικασία των πέναλτι, μια κατάρα να κυκλοφορεί στις σκέψεις όλων αλλά τον Χουλιάν Κουέστα εκεί. Όρθιο, αγέρωχο, αποφασισμένο να ξορκίσει τη δική του. Ο Ισπανός έκανε αυτό που τόσα χρόνια ονειρευόταν, να βάλει φαρδιά πλατιά τη σφραγίδα του σε μια σπουδαία πρόκριση. Ο Βερστράτε εκτέλεσε υπέροχα το τελευταίο πέναλτι και… πανικός. Ο,τι συναίσθημα υπήρχε εκτοξεύτηκε στον ουρανό της πόλης. Χαμός έξω από το γήπεδο, το ίδιο και μέσα σε αυτό. Ολοι έτρεξαν πάνω στον Χουλιάν για να τον αγκαλιάσουν, να τον φιλήσουν, να τον ευχαριστήσουν γι’ αυτό που μόλις είχε προσφέρει. Εκεί ήταν και ο Ακης Μάντζιος.
Ξέρει καλά την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα του. «Θεωρώ ότι όταν κάποιος είναι σωστός επαγγελματίας, δουλεύει σωστά κάποια στιγμή ο Θεός θα το ανταποδώσει. Στον Χουλιάν δεν αξίζουν συγχαρητήρια μόνο για τα πέναλτι. Έχει πρόβλημα στη μέση και έπαιξε απροπόνητος. Έκανε μεγάλη προσπάθεια γιατί είχε τεράστια θέληση. Ήξερε τι σημασία του αγώνα για το κλαμπ. Ίσως του το χρωστούσε, αξίζει περισσότερα», είπε και ρωτήθηκε για τις συζητήσεις για την υπογραφή νέου συμβολαίου. «Θεωρώ ότι αξίζει να μείνει στην ομάδα. Λειτουργεί σαν Έλληνας, είναι κομμάτι της ομάδας. Δικαιωματικά πρέπει να μείνει στην ομάδα», είπε στη συνέντευξη Τύπου.
Η νύχτα ήταν μεγάλη και το γλέντι συνεχίστηκε έξω από τα αποδυτήρια. Εκεί το πλήθος ολοένα και αυξανόταν καθώς κατέφθαναν και αρκετοί από αυτούς που βρέθηκαν στο Αλεξάνδρειο. Η Παπαναστασίου πλημμύρισε από χαρούμενα πρόσωπα, οι παίκτες χάθηκαν στις αγκαλιές του διψασμένου κόσμου και το τρελό όνειρο ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο. Τώρα, ναι, όλοι ζουν και αναπνέουν για κάτι που ο σύλλογος δεν έχει ζήσει εδώ και πέντε δεκαετίες αλλά έχει απίστευτο πόθο μέσα του να το δει να γίνεται πραγματικότητα.