Σε μια εκ βαθέων συνέντευξη σε ρουμανική ιστοσελίδα ο Ραζβάν Λουτσέσκου μίλησε για όλους και για όλα, αποκαλύπτοντας λεπτομέρειες της καριέρας του στον ΠΑΟΚ και βάζοντας για πρώτη φορά στο τραπέζι το θέμα του νέου του συμβολαίου!
Ο Ρουμάνος κόουτς του Δικεφάλου αναφέρεται στην πίεση που υπάρχει στον ΠΑΟΚ, σε ότι συμβαίνει στο ελληνικό ποδόσφαιρο και την φετινή αγωνιστική περίοδο, ενώ αναφέρεται στα κριτήρια του για την επιλογή παικτών που απαρτίζουν την ενδεκάδα.
Ο 54χρονος προπονητής του ΠΑΟΚ άνοιξει τα χαρτιά του στην ιστοσελίδα prosport.ro που ήρθε στην Θεσσαλονίκη και τον συνάντησε, κάνοντας του και την ερώτηση σχετικά με το ρεκόρ που πρόκειται να κάνει αύριοκόντρα στην Αμπερντίν, ως ο προπονητής με τις περισσότερες παρουσίες στον «ασπρόμαυρο» πάγκο.
Αναλυτικά όσα είπε στην μεγάλη του συνέντευξη ο Ραζβάν Λουτσέσκου :
Είσαι κοντά σε ένα ιστορικό ρεκόρ στον ΠΑΟΚ. Τι σημαίνει αυτό για εσένα;
«Ο ΠΑΟΚ είναι η ψυχή μου. Είμαι μέλος της οικογένειας αυτής της ομάδας. Είμαι εδώ για σχεδόν πέντε χρόνια, τη μεγαλύτερη περίοδο της καριέρας μου. Έμεινα στην Ραπίντ τέσσερα χρόνια, επίσης από δύο θητείες. Ταυτίζομαι με τη μαχητικότητα αυτής της ομάδας, αλλά ταυτόχρονα υπάρχει μεγάλη πίεση πάνω μου, γιατί ο κόσμος περιμένει ακόμα πολλά. Δεν μπορώ να πω ότι με ενοχλεί, αλλά ότι το δέχομαι. Ο ΠΑΟΚ για μένα είναι κάτι πέρα από το ποδόσφαιρο. Είναι μέρος του εαυτού μου!».
Πώς βλέπεις τον εαυτό σου τώρα μετά από σχεδόν 20 χρόνια προπονητικής;
«Αυτή τη στιγμή νιώθω ελεύθερος άνθρωπος και προπονητής. Η πίεση στους ώμους μου, επαγγελματικά, έχει αρθεί. Κερδίσαμε ό,τι μπορούσε να κερδηθεί, τίτλους, κύπελλα, κάναμε διοργανώσεις, κερδίσαμε το Champions League της Ασίας. Όλα από εδώ και στο εξής είναι μπόνους. Μην με παρεξηγείτε, δεν σημαίνει ότι δεν έχω στόχους πια ή ότι δεν θέλω άλλα τρόπαια, αλλά το ότι έχω πετύχει σε αυτή τη δουλειά μου δίνει μια διαφορετική στάση, τουλάχιστον σε σχέση με εμένα».
Πώς είναι το ελληνικό πρωτάθλημα;
«Το ελληνικό πρωτάθλημα είναι δύσκολο πρωτάθλημα, είναι πρωτάθλημα πλουσίων θαμώνων, μπλέκει η πολιτική. Στην Αθήνα φτιάχνονται οι νόμοι. Το είπα και το επαναλαμβάνω χωρίς να φοβάμαι τίποτα, μας έκλεψαν στον ΠΑΟΚ, μας έκλεψαν ένα πρωτάθλημα. Εδώ το ποδόσφαιρο βιώνεται διαφορετικά. Σημασία έχει τι κάνεις σήμερα, τώρα, επί τόπου. Όλα πρέπει να συμβούν στο παρόν. Δεν υπάρχει αύριο εδώ αν δεν κερδίσεις. Οι ομάδες έχουν πολύ καλούς παίκτες, το πάθος είναι τεράστιο. Είναι ένα δύσκολο πρωτάθλημα γιατί ακόμα και οι μικρές ομάδες παίζουν αμυντικό ποδόσφαιρο, αλλά είναι αμυντικό-επιθετικό, που σημαίνει ότι έχουν μεγάλη επιθετικότητα».
Τι το ιδιαίτερο έχει ο ΠΑΟΚ;
«Η ενέργεια από τον ΠΑΟΚ είναι η ενέργεια των κατοίκων της Βόρειας Ελλάδας. Αισθάνεται διαφορετικά. Είναι κάτι που δεν μπορεί να εξηγηθεί. Πρέπει να το ζήσεις. Υπάρχει κόσμος και οικογένειες που περιμένουν τους αγώνες και τα αποτελέσματα του ΠΑΟΚ. Αν κερδίσει η ομάδα έχουν μια ήρεμη και ευημερούσα εβδομάδα, αν όχι είναι... χτύπημα, τους έχεις καταστρέψει όλη τη ζωή μέχρι το επόμενο παιχνίδι.
Ταυτίζεσαι με αυτό το φαινόμενο των φιλων του ΠΑΟΚ;
«Έχω ταυτιστεί τόσο με τον ΠΑΟΚ, που ειμαι ΠΑΟΚ! Με αυτό νομίζω ότι τα είπα όλα. Έτσι νιώθω και το γεγονός ότι είμαι μέρος αυτού του φαινομένου με παρακινεί. Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ είναι σε απίστευτο επίπεδο, εδώ ζεις στο πνεύμα του ΠΑΟΚ, ο κόσμος εκπαιδεύει τα παιδιά του έτσι, τα πιτσιρίκια από ενός έτους ντύνονται ΠΑΟΚ και τα φέρνουν στο γήπεδο, τους μαθαίνουν τραγούδια. Είναι απίστευτο πάθος, και το πάθος μεταδίδεται στην ομάδα. Αυτό σε κάνει ακόμα πιο υπεύθυνο απέναντί τους γιατί ξέρεις τι συναισθήματα κρύβονται πίσω από τη δουλειά που κάνεις και πόσες εμπειρίες μπορείς να δημιουργήσεις, απίστευτης ευτυχίας ή μεγάλης λύπης. Η Βόρεια Ελλάδα ήταν πάντα σε μειονεκτική θέση σε σχέση με το νότο, ιδιαίτερα πολιτικά. Οι άνθρωποι βρίσκουν αντίσταση ενάντια στο σύστημα στο ποδόσφαιρο. Και βλέπω τον εαυτό μου ως ηγέτη τους σε αυτόν τον αγώνα. Αυτή είναι η πίεση στους ώμους μου».
Γι' αυτό γύρισες εδώ από τη Σαουδική Αραβία;
«Το να επιστρέψω εδώ ήταν επικίνδυνο γιατί είχα πάρει τα πάντα πριν από δύο χρόνια. Ο τίτλος μετά από 34 χρόνια, η διοργάνωση, η μοναδική αήττητη ομάδα. Πολλοί με ρώτησαν τι άλλο χρειαζόμουν, ότι έδειξα μόνο ό,τι έπρεπε να επιδειχθεί. Το γεγονός ότι επέστρεψα και είμαι εδώ στον τρίτο χρόνο της δεύτερης θητείας μου τα λέει όλα».
Το συμβόλαιό σου λήγει το καλοκαίρι. Τι έπεται;
«Δεν ξέρω τι θα είναι και δεν έχει νόημα να μιλάμε τώρα, ιδανικά θα μιλούσαμε μετά το τελευταίο στάδιο, αλλά μάλλον δεν θα είναι δυνατό, οπότε θα το κάνουμε κάποια στιγμή τον Απρίλιο, τότε θα πάρτε την απόφαση. Εγγυημένα όμως, η πρώτη ομάδα με την οποία θα συζητήσω νέο συμβόλαιο είναι ο ΠΑΟΚ, το υποσχέθηκα και το οφείλω στον κόσμο εδώ. Έχω μια καλή, πολύ καλή σχέση με όλους αυτούς, είμαι και συναισθηματικά συνδεδεμένος με τη διοίκηση αυτού του συλλόγου, που με εκτίμησε και με εκτιμά. Υπήρχαν προφανώς προσφορές, και υπάρχουν, αλλά αρνήθηκα να συζητήσω λεπτομέρειες γιατί είμαι με συμβόλαιο. Το μόνο που με νοιάζει πλέον είναι ο ΠΑΟΚ».
Πες μου ένα σημαντικό πράγμα που άλλαξε για σένα.
«Έγινα πιο έμπειρος. Ξέρω πώς να διαχειρίζομαι τις απογοητεύσεις μου όταν προκύπτουν, έχω μάθει να μην είμαι τόσο συναισθηματικός με τους παίκτες, έχω βελτιωθεί και βελτιωνόμαι ακόμα».
Ποιο είναι το δυνατό σου σημείο;
«Η οργάνωση στις λεπτομέρειες είναι το δυνατό μου σημείο. Δεν είναι εύκολο να εκνευρίζεις τους παίκτες με τα ίδια πράγματα και να απαιτείς την τελειότητα από αυτούς, αλλά είμαι πεπεισμένος ότι οι μικρές λεπτομέρειες που κάποιοι μπορεί να μην βλέπουν τόσο σημαντικές είναι συχνά αυτά που κάνουν τη διαφορά».
Σε ότι αφορά για τις ηλικιακές διαφορές που υπάρχουν στο ρόστερ του ΠΑΟΚ φέτος ανέφερε: «Δεν με νοιάζει καν ποιος είναι ο παίκτης, αν είναι 18 ετών ή 36 ετών, ποια είναι η εθνικότητά του, η θρησκεία του ή δεν ξέρω τι άλλο. Έχω συνηθίσει τις πολυεθνικές ομάδες. Τον κάθε παίκτη τον αντιμετωπίζω ως παίκτη, ως ποδοσφαιριστή, όχι ως πολίτη, μπορεί να είναι από τη Γαλλία και την Πορτογαλία, και από την Αφρική, είναι ασήμαντο για μένα. Μπαίνει σε ένα δικό μου σύστημα όπου πρέπει να ακολουθεί κάποιους κανόνες. Παντού στον κόσμο, όλοι οι παίκτες θέλουν να τους αγαπούν και να νιώθουν σημαντικοί, αλλά έχουν και ευθύνες».