Κυρίες και κύριοι, ο Ολυμπιακός μετράει στο Πρωτάθλημα δύο ήττες (από Αρη και ΠΑΟΚ) και δύο ισοπαλίες (με Βόλο και Αστέρα) σε οκτώ ματς. Στον όμιλο του Europa League έχει μία ισοπαλία και τέσσερις ήττες σε πέντε ματς, μετά τον εξευτελιστικό αποκλεισμό του στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ από τη Μακάμπι Χάϊφα. Εδιωξε τον Μαρτίνς, έδιωξε τον Κορμπεράν, δεν απέχει πολύ από το να διώξει και τον Μίτσελ. Η εικόνα του στο γήπεδο ήταν και παραμένει άθλια, παρά την καραβιά νυν και... πρώην ποδοσφαιριστών που ξεφόρτωσε στο λιμάνι του Πειραιά ο Μαρινάκης.
Μέχρι τώρα έχει χρησιμοποιήσει 3 διαφορετικούς τερματοφύλακες, 4 διαφορετικούς δεξιούς μπακ, 9 διαφορετικούς στόπερ, 7 διαφορετικά "10άρια", 13 διαφορετικούς εξτρέμ και 6 διαφορετικούς σέντερ φορ. Και όλα δείχνουν ότι είναι πολύ δύσκολο να συμμαζευτεί όλο αυτό το, χωρίς καμία ποδοσφαιρική λογική, χάος που δημιούργησε ο πρόεδρός του με ένα ρόστερ... 42 παικτών, από τους οποίους “πήραν πόδι” μόνο οι 8...
Ενώ, όμως, φαίνεται πιθανότερο να καταρρεύσει εντελώς ο ερυθρόλευκος Πύργος της Βαβέλ, παρά να μεταμορφωθεί σε κανονική ομάδα, κατά βάθος πιστεύω (φοβάμαι, για την ακρίβεια) ότι ο πέμπτος της βαθμολογίας σήμερα Ολυμπιακός θα διεκδικήσει με αξιώσεις το Πρωτάθλημα κι ας βρίσκεται 10 βαθμούς πίσω από τον “είμαι φαβορί, δεν έχω χάσει ακόμη ούτε πόντο” Παναθηναικό, τέσσερις από την “είμαι ομαδάρα, έχω και Αγιά Σοφιά” ΑΕΚ και έναν από τον “είμαι σε μεταβατική περίοδο, κάνω ό,τι μπορώ” ΠΑΟΚ.
Τα ατού του Ολυμπιακού για την ανάκαμψη είναι δύο και δεν πρέπει να τα ξεχνά κανείς, κυρίως οι αντίπαλοί του. Το πρώτο, πανίσχυρο και διαχρονικό, η τοξικότητα με την οποία δηλητηριάζει το ποδόσφαιρο. Ενας Θεός ξέρει τι πρόκειται να ζήσουμε από εδώ και πέρα στο επίπεδο του ανήθικου, ανέντιμου, χυδαίου πολέμου από τους παραδοσιακούς νταβατζήδες του ελληνικού ποδοσφαίρου, που μόνο στα στοιχεία ταυτότητας αλλάζουν με το πέρασμα των χρόνων και όχι στις ύπουλες τακτικές και τις βρωμερές συνήθειες.
Το δεύτερο, απόλυτα πρωτόγνωρο, το... Μουντιάλ. Η διακοπή του Πρωταθλήματος από τις 13 Νοεμβρίου, με τη λήξη του πρώτου γύρου, έως τις 21 Δεκεμβρίου, όταν θα αρχίσει ο δεύτερος γύρος της κανονικής περιόδου. 37 ολόκληρες μέρες για πληρέστατη προετοιμασία και για επούλωση πληγών. Ισχύει για όλες τις ομάδες, αλλά ο πιο πληγωμένος, με βάση τα δικά του αγωνιστικά στάνταρ, είναι ο Ολυμπιακός. Αρα και ο πιο ωφελημένος, λογικά, από τη διακοπή. Αμέσως μετά ο ΠΑΟΚ, που θα ψάξει να βρει καλύτερη “χημεία”, ισορροπία και ομοιογένεια και, βέβαια, ο Αρης, μια που αυτές οι 37 μέρες θα δώσουν τη δυνατότητα στον Πάρντιου να ακτινογραφήσει με κάθε λεπτομέρεια το ρόστερ του.
Ηδη, δικαιώθηκε η πρόβλεψή μου ότι φέτος θα έχουμε ανταγωνιστικό Πρωτάθλημα επειδή οι “μεγάλοι” θα είναι “μικρότεροι” και όχι γιατί “μεγάλωσαν” περισσότερο. Ο μόνος που, μόνο βαθμολογικά, ξεφεύγει από αυτή την πρόβλεψη, είναι ο Παναθηναϊκός, αλλά, πολύ σύντομα, θα έρθει και η δική του σειρά να αρχίσει να ψάχνει τι του φταίει. Το ξανασυζητάμε αυτό μετά την τετράδα των αγώνων που τον περιμένουν με Αρη, Βόλο, Ολυμπιακό και Παναιτωλικό...
Οπως και να' χει, ο δεύτερος γύρος είμαι βέβαιος ότι θα φέρει όλους τους “μεγάλους” πιο κοντά, σε έναν ανταγωνισμό για τη μικρότερη δυνατή απώλεια βαθμών, όχι μόνο στα μεταξύ τους ντέρμπι, αλλά και στα υπόλοιπα ματς. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι περισσότερες από τις νίκες τους επί των “μικρών” ήρθαν με “μισό-μηδέν” και, αν μιλάμε για τους τρεις της Αθήνας, με δώρα από απίθανους διαιτητές και VARίστες. Σ' αυτό, λοιπόν, το “πιο κοντά” πρέπει σαφώς να υπολογίζουμε και τον Ολυμπιακό. Το ντροπιασμένο και πεινασμένο θηρίο θα ζητήσει να κατασπαράξει θηράματα. Κι αν δεν μπορεί εντός, θα το κάνει εκτός αγωνιστικών χώρων.
ΥΓ. Εννοείται ότι όλα αυτά κανένα νόημα δεν θα έχουν, ούτε κι αυτό το ίδιο το Πρωτάθλημα, αν τυχόν αποδειχθεί αυτό που πολλοί υποθέτουν. Οτι, μετά το προκλητικό σπρώξιμο που είχε... άνωθεν ο Ολυμπιακός από το 2019, ακόμη και στις βρωμιές του, ήρθε η σειρά του... παραμελημένου Παναθηναικού και ότι η αρχή έγινε με το δώρο του Λαόθ στον τελικό του Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ...