Βελτιωμένος, έχασε ευκαιρίες, ξέμεινε από εναλλακτικές λύσεις, αλλά και χτυπήθηκε από φοβερή γκαντεμιά.
Το να χάνεις μέσα από τα χέρια σου μια τόσο σημαντική νίκη με αυτόν τον τρόπο και στο τελευταίο δευτερόλεπτο, είναι πολύ επώδυνο.
Δεν σου δίνει το περιθώριο να νιώσεις ούτε την ικανοποίηση ενός ισόπαλου αποτελέσματος, σε μια έδρα που πριν από το συγκεκριμένο παιχνίδι ήταν «περάστε κόσμε», αλλά στο προχθεσινό έβγαζε φωτιά και λάβρα, με την επιστροφή όλων των βασικών που απουσίαζαν και την προσθήκη των νεοαποκτηθέντων, που όλοι τους ήταν ποιοτικοί.
Αυτό το τελευταίο έδωσε άλλες διαστάσεις στην ομάδα του Νιόπλια, η οποία σημειωτέον εδώ και λίγο καιρό ανήκει στο «τιμ» των φίλα προσκείμενων στην παράταξη του προέδρου των προέδρων.
Να σκεφτεί κανείς, πως το παιχνίδι ξεκίνησε με τις καλύτερες των προϋποθέσεων με το γκολ – ποίημα του απολαυστικού χθες Νάρεϊ και εξελίχθηκε πολύ ομαλά, χωρίς ιδιαίτερες αναταράξεις στην συμπεριφορά και στην εικόνα της ομάδας.
Βέβαια στη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου χάθηκαν κλασικές ευκαιρίες που θα σου έδιναν το δικαίωμα να διαχειριστείς με άνεση τον αγώνα και να διασφαλίσεις τη νίκη. Στην επανάληψη ο Λουτσέσκου για το οποιοδήποτε δικό του - προφανώς και δικαιολογημένο κατά την άποψη του – σκεπτικό, προχώρησε σε κάποιες αλλαγές, οι οποίες όχι μόνο δεν του βγήκαν, αλλά προκάλεσαν και κάποια κενά και ρωγμές, που δύσκολα αντιμετωπίστηκαν.
Θα μου πείτε πως αυτό ακυρώνεται σαν άποψη, από τη στιγμή που το 0-1 διατηρήθηκε μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Τότε έγινε η ζημιά. Ομως δεν θα πρέπει να αγνοηθεί το γεγονός ότι από το σημείο που έγιναν οι αλλαγές, χάθηκε η ψύχραιμη ενδοσυνεννόηση που υπήρχε.
Εν πάσει περιπτώσει και δίχως να διαφωνήσουμε με κανέναν που έχει διαφορετική άποψη, θα μπορούσαμε να προσθέσουμε ότι επί του προκειμένου είναι εμφανέστατο το γεγονός πως ο Λουτσέσκου έμεινε χωρίς εναλλακτικές, εξαιτίας της ασυγχώρητης μεταγραφικής «ακινησίας».
Το να θέλει να κρατήσει το αποτέλεσμα με αλλαγές από τον πάγκο, διαλέγοντας τον Ελ Καντουρί και τον Μπράντον Τόμας, μοιάζει με ποδοσφαιρικό ανέκδοτο. Δεν θα σας κουράσουμε επαναλαμβάνοντας τι πληρώνει η ομάδα για κάποιες απαράδεκτες και ασυγχώρητες συμπεριφορές που άφησαν «ορφανό» στην κυριολεξία το ρόστερ της. Ολοι γνωρίζετε τι ακριβώς έχει συμβεί.
Ας πούμε λοιπόν δυο κουβέντες για την εμφάνιση και για το μοιραίο τελευταίο δευτερόλεπτο. Η απόδοση γενικά μπορεί να χαρακτηριστεί καλή. Ηταν βελτιωμένος ο ΠΑΟΚ, προσπάθησε, πάλεψε, έχασε ευκαιρίες και έπεσε θύμα μιας γκαντεμιάς, που βρήκε ευκαιρία να τον χτυπήσει στο τελευταίο δευτερόλεπτο, με τον αφελέστατο τρόπο που ήρθε η ισοφάριση.
Φέρτε λίγο μπροστά σας την εικόνα των παικτών του ΠΑΟΚ, ιδιαίτερα στο μαρκάρισμα της τελευταίας φάσης του κόρνερ. Δεν θα αναφερθούμε σε ονόματα, αλλά είδαμε κάποιους ψηλούς να είναι στημένοι κάτω από τα δοκάρια, επάνω στη γραμμή της εστίας και μπροστά, εκεί που θα γινόταν η μάχη, τους έχοντες μέτριο ή χαμηλό ανάστημα να αντιμετωπίζουν τους επικίνδυνους ψηλούς των αντιπάλων. Ερασιτεχνισμός που κόστισε πολύ ακριβά.
Ατομικά ο Κοτάρσκι τα πήγε καλά. Δεν ξέρουμε βέβαια αν είχε τη δυνατότητα να βγει και με το τεράστιο ύψος του να καθαρίσει άνετα την φάση του γκολ. Ο Λύρατζης έδωσε μάχες και βοήθησε – σχετικά – επιθετικά, έδειξε όμως και μικρές αδυναμίες προώθησης του παιχνιδιού. Σταθερός ο Ινγκασον, πολύ καλός και ο Κουλιεράκης, όμως και οι δύο μοιράζονται κάποια ευθύνη για την αερομαχία που χάθηκε και ήρθε η ισοφάριση. Άτυχος ο μεγάλος αρχηγός που τραυματίστηκε, αλλά πιο πριν πιστώνεται την φοβερή μπαλιά – ασίστ στο γκολ του Νάρεϊ. Ο Τσαούσης αρπάζει τις ευκαιρίες και δείχνει ότι αποκτά εμπειρίες. Στους αργούς ρυθμούς τους και πάλι – παρασύροντας και το σύνολο – ο Κούρτιτς και ο Αουγκούστο.
Η εικόνα του Ντάντας θετική και πανομοιότυπη. Στο πρώτο ημίχρονο από τους καλύτερους, παρουσιάζοντας μια σχετική κάμψη στην επανάληψη. Δείχνει να κουράζεται εύκολα. Κορυφαίος του αγώνα ο Νάρεϊ. Το γκολ που πέτυχε, θεωρείται και είναι αριστούργημα. «Κάθισε» για λίγο στο β΄ ημίχρονο κι αυτό λόγο πλημελέστατης τροφοδοσίας από μέσους – φαντάσματα. Στο β΄ ημίχρονο τη σκυτάλη της καλής απόδοσης την πήρε ο Αντρίγια Ζίβκοβιτς. Ο Σέρβος ήταν «όλα τα λεφτά» μετά τον Νάρεϊ. Ο Ολιβέιρα έχασε μια καλή ευκαιρία, αλλά έδειξε πως τον νιώθουν σαν μόνιμη απειλή οι αντίπαλες άμυνες.
Το εκτόπισμα του και η μπάλα που ξέρει, πιστεύουμε ότι πολύ σύντομα θα του δώσουν την ευκαιρία να δείξει ποιος είναι. Ένα ερωτηματικό προκύπτει για τον συμπαθέστατο και φιλότιμο Μπράντον Τόμας. Αλήθεια τον πήραν σαν σέντερ φορ, την στιγμή που υπήρχαν στην αγορά ο Ανσαριφάρντ και ο Φαν Βερτ; Και ακόμη ένα δεύτερο: Δεν θα ήταν προτιμότερο, αφού έκανε και την επέκταση του συμβολαίου του, να κρατήσουν τον Κούτσια και να μην δώσουν τις ευκαιρίες σε αυτόν τον – επαναλαμβάνουμε – φιλότιμο, αλλά μέτριο παίκτη;