Όταν μιλάμε για Τύπο και για δημοσιογραφία ασφαλώς κι εννοούμε τα προπύργια και τα αναχώματα της δημοκρατίας και όχι τα παρασιτικά κυκλώματα που δρουν με κυνισμό εκφυλίζοντας τα πάντα κι επιχειρώντας μια «εκ των έσω» απαξίωση και εξαθλίωση της.
Δυστυχώς πέρα από τη διάβρωση που υπέστη παγκοσμίως ο Τύπος με συνέπεια να μεταλλαχθεί σε όχημα αδίστακτων μεγαλοεπενδυτών, ακόμη και ναρκοβαρώνων, σήμερα καλείται να αντιμετωπίσει ένα ακόμη τεράστιο πρόβλημα λόγω της μεγάλης κρίσης. Αυτό, της επιβίωσης του. Διμέτωπος και σκληρός ο αγώνας. Από τη μια να εξυγιανθεί και να απαλλαγεί από τους νταβατζήδες οι οποίες το λειτούργημα το μετέτρεψαν σε μια ανίερη επιχείρηση εκμετάλλευσης σκοτεινών και άνομων συμφερόντων και από την άλλη να σταθεί στα πόδια του και να συνεχίσει τον ιστορικό του ρόλο.
Σε ένα πρόσφατο άρθρο της η Τζέιν Μάρτινσον καθηγήτρια οικονομικής δημοσιογραφίας στο πανεπιστήμιο Σίτι του Λονδίνου ασχολείται με το θέμα της επιβίωσης του Τύπου, αποκαλύπτοντας συγχρόνως ότι η «μεγαλύτερη πηγή αναζήτησης» (google) στο χώρο, παρά το γεγονός ότι η ίδια αποτελεί βασική πηγή της κρίσης του, αναλαμβάνει πρωτοβουλία για τη στήριξη του.
Σας παραθέτω ένα απόσπασμα από τις θέσεις της: «Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που τα κονδύλια δόθηκαν εκτάκτως για να βοηθήσουν ανθρώπους που υπέστησαν ζημιές από φυσικές καταστροφές. Τώρα η «μεγαλύτερη πηγή αναζήτησης» στον κόσμο ξεκίνησε την προσπάθεια να σώσει τη δημοσιογραφία.
Είναι τόσο σοβαρές οι επιπτώσεις του Covid-19 στη βιομηχανία του Τύπου, ώστε η «google» ανακοίνωσε σχέδια να πληρώσει τους μισθούς για κάποιους εργαζόμενους στις αίθουσες σύνταξης της Βρετανίας. Με δεδομένο το μέγεθος της κρίσης που ήρθε έπειτα από χρόνια κατά τα οποία η ίδια η «google» υπήρξε πηγή κρίσης, αυτό είναι σαν να ρίχνει κάποιος μερικές σανίδες σε εκείνους που βρίσκονται εν μέσω ενός τσουνάμι.
Την περασμένη εβδομάδα πολλές εφημερίδες στη Βρετανία και σε όλο τον κόσμο προχώρησαν σε αναστολή σύμβασης για πολλούς εργαζόμενους τους και ανακοίνωσαν και άλλες περικοπές έπειτα από τη μεγάλη πτώση της κυκλοφορίας.
Με την πρόβλεψη για 50% μείωση των διαφημιστικών εσόδων μέσα στη χρονιά, μόνο στη Βρετανία, το πιθανό κόστος για τη βιομηχανία Τύπου υπολογίζεται σε 650 εκατομμύρια στερλίνες. Κι όλα αυτά παρά τη μεγάλη αύξηση επισκέψεων στις ενημερωτικές ιστοσελίδες. Οι φόβοι για το μέλλον των ειδήσεων στο ψηφιακό οικοσύστημα στο οποίο ανθούν τα fake news και οι τίτλοι – κράχτες χωρίς περιεχόμενο, δεν είναι καινούργιοι.
Όμως αυτή τη φορά ο ιός μπορεί να επιφέρει το τελικό χτύπημα σε κάποια μέρη της βιομηχανίας του Τύπου, που ήδη παλεύουν να επιβιώσουν. Αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα, το τοπίο των μετά Covid-19 ΜΜΕ, θα είναι ένα ζοφερό μέρος στο οποίο η πολύτιμη δημοσιογραφία θα χαθεί μέσα σε μια καταιγίδα παραπληροφόρησης.
Η δημοσιογραφία ως δημόσιο αγαθό πρέπει να διασωθεί, όχι μόνο από τις Κυβερνήσεις με δημόσιο χρήμα, αλλά και από τις τεχνολογικές εταιρίες οι οποίες επωφελούνται από μια δυσλειτουργική αγορά και από την ίδια τη βιομηχανία των εφημερίδων. Πρώτον, οι ίδιες οι εφημερίδες πρέπει να αποδείξουν γιατί τα έντυπα αξίζουν μια ειδική μεταχείριση: καταρχάς παρέχοντας το είδος της ενημέρωσης που αξίζει και δικαιούται μια δημοκρατία. Μπορεί στον καθένα μας να αρέσουν κάποιες εφημερίδες ή άλλοι αρθρογράφοι, όμως η δημοσιογραφία που κάνει πραγματικά τη διαφορά, κοστίζει χρήματα που είναι δύσκολο να βρεθούν στη σημερινή συγκυρία.
Αναμφίβολα, θα υπάρξει μακρά και περίπλοκη συζήτηση για το τι αποτελεί καλή δημοσιογραφία. Η «google», το «facebook», η «apple» και το «twitter» έχουν οπωσδήποτε μεγάλη ευθύνη για την κατάσταση που επικρατεί. Τα στελέχη αυτών των εταιριών έχουν περάσει πολύ χρόνο υποτιμώντας τη δημοσιογραφία, παρότι εισπράττουν μεγάλα ποσά από το περιεχόμενο που παράγουν οι δημοσιογράφοι».
Νομίζω ότι οι επισημάνσεις όπως και οι αποκαλύψεις των προθέσεων που φιλοξενούνται στο άρθρο της έμπειρης καθηγήτριας οικονομικής δημοσιογραφίας παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον.
ΥΓ1: Η εισηγήτρια των «στημένων» κυρία Σπανού, παραπέμπει τον Μαρινάκη και τον Ολυπιακό μαζί με τον Ατρόμητο, αφήνοντας όμως περιέργως στην άκρη το ακόμη σοβαρότερο και βαρύτατο καραμπινάτο στήσιμο του αγώνα Ολυμπιακού – Βέροιας.
Η «διάκριση» (και η διαγραφή) παρά τις διαβεβαιώσεις ότι έγινε λόγω του φόβου μιας ακυρότητας – αστείο πράγμα – είναι προφανώς περίεργη, ως ένα σημείο και ύποπτη. Θα λέγαμε ότι προτιμήθηκε βάση του σκεπτικού… το μη χείρον βέλτιστον. Η όλη υπόθεση μπάζει. Δεν είμαι προκατειλημμένος, αλλά ξέρω τι μου γίνεται. Ωστόσο, λίγη υπομονή για να δούμε πως θα εξελιχθεί το πράγμα και πως θα αντιμετωπιστεί από το πανίσχυρο ερυθρόλευκο παρακρατικό και παραδικαστικό σύστημα, έστω και αυτή η…. ενόχληση.
ΥΓ2: Χθες ακούστηκαν πολλά και διάφορα σε ραδιοφωνικές αθλητικές εκπομπές. Συγκεκριμένα για το ρόλο του Κούγια στην επιχείρηση «Σουζάνα» που κατασκευάστηκε σε βάρος του ΠΑΟΚ. Μισόλογα, δειλές κρυφές αλήθειες και ψελλίσματα και μια ανεπιτυχής εξισορρόπηση απέναντι σε μια κραυγαλέα και διαρκή πρόκληση. Κρίμα!