Σ’ όλες τις μεταρρυθμίσεις πάντα θα υπάρχει κάποιος ο οποίος θα γκρινιάζει. Είτε γιατί αισθάνεται θιγμένος, είτε γιατί είναι παραπληροφορημένος, είτε γιατί εξυπηρετεί με τις διαμαρτυρίες του κάποιες σκοπιμότητες. Αυτό είναι νόμος και δεν υπάρχουν εξαιρέσεις. Στην εκπαίδευση, το συνταξιοδοτικό, στον αθλητισμό δεν υπάρχει περίπτωση μία μεταρρύθμιση, ακόμη κι αν είναι προς την σωστή κατεύθυνση, να μη προκαλέσει αντιδράσεις. Και επειδή συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις αξία έχει πώς βλέπει κάποιος το ποτήρι, μισογεμάτο ή μισοάδειο εύκολο είναι να δημιουργήσει εντυπώσεις.
Χθες σε ετούτη εδώ τη γωνιά έγραφα για την ανάγκη να μπει τάξη στον ερασιτεχνικό αθλητισμό. Γιατί η αταξία εξυπηρετεί όλους εκείνους οι οποίοι θέλουν να ψαρεύουν σε θολά νερά. Και επειδή οι παράγοντες πάντα χαλούν τον κόσμο όταν αδικούνται και ποτέ δεν γυρνούν πίσω ό,τι κερδίζουν από την αδικία τού άλλου, δεν περιμένω κανείς να χειροκροτήσει οποιαδήποτε μεταρρύθμιση που έχει ως στόχο την ανάπτυξη του αθλητισμού.
Να συμφωνήσω ότι πάντα υπάρχουν κενά, ή δεύτερες σκέψεις από την πολιτική ηγεσία, όταν όμως το κύριο πιάτο ενός νόμου έχει περισσότερα θετικά απ’ ότι αρνητικά οφείλουν οι άνθρωποι του αθλητισμού να συμμορφωθούν. Κι αν έχουν ενστάσεις για κάποια κενά μπορούν να πιέσουν για να βελτιωθούν οι παραφωνίες και όχι να μπει φρένο στην πρόοδο και την ανάπτυξη.
Το τι μπορεί να κρύβει το μυαλό του κ. Αυγενάκη με την καθιέρωση τής Αθλητικής Αναγνώρισης των σωματείων και τις υπόλοιπες διατάξεις του αθλητικού νόμου, το ξέρει μόνο ο ίδιος. Ολοι όσοι διαμαρτύρονται όμως μπορούν να απαντήσουν με το χέρι στην καρδιά: Είναι αναγκαία η αξιολόγηση των επιχορηγήσεων των ομοσπονδιών μέσω του προγράμματος «ΧΙΛΩΝ» ή πρέπει να δίδονται με αδιαφανείς διαδικασίες και κομματικά κριτήρια; Το μητρώο Σωματείων, αθλητών και προπονητών είναι αναγκαίο ή περιττό; Τέλος το πρόγραμμα «ΠΕΛΟΠΑΣ» με το οποίο θα γίνει καταγραφή όλων των αθλητικών εγκαταστάσεων της χώρας θα εξυπηρετήσει ή όχι την ανάπτυξη του αθλητισμού;
Οσοι απαντήσουν αρνητικά σ’ αυτά τα ερωτήματα το πιθανότερο είναι ότι βολεύονται στο να κολυμπούν σε θολά νερά. Απλώς δεν θέλουν να το παραδεχτούν.