Ειναι πεισματάρα, έμαθε να μην τα παρατά ποτέ και παλεύει μέχρι τελευταίας σταγόνας για να πετύχει καθετί που βάζει στο μυαλό της. Πάτησε χορτάρι, πήρε το τόπι στα πόδια της αλλά η αίσθηση στο κόψιμο της κορδέλας και το χρονόμετρο που μετρά στιγμές της δίνουν περισσότερη ενέργεια. Η επιλογή, λοιπόν, ήταν εύκολη.
Η Αθανασία Κοκκορού πέτυχε την πρώτη της νίκη στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 10χλμ που έγινε στο Αίγιο και μίλησε στο Metrosport.gr για τη νίκη και τους επόμενους στόχους της. Διηγήθηκε την πορεία της από την πρώτη κούρσα στο Καστόρι της Λακωνίας, την πτώση στη «λίμνη» στα πρώτα 2.000μ καθώς και για τη στιγμή που την «έσκασε» ψυχολογικά. Επιπλέον, αναφέρθηκε στις προπονήσεις της στο χωμάτινο γήπεδο της σχολής του Πολεμικού Ναυτικού που φοιτά καθώς και στη δυσκολία των προπονήσεων από απόσταση.
«Θα προσπαθήσω να προκριθώ στους Μεσογειακούς»
Πώς βίωσες την πρώτη σου νίκη στο Πανελλήνιο των 10χλμ;
«Πρώτη φορά κέρδισα Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Δεν το περίμενα, πίστευα ότι μπορούσα απλά να είμαι μέσα στην τριάδα. Στα τελευταία μέτρα της κούρσας ανέβασα ρυθμό και κέρδισα. Συγκινήθηκα πολύ. Είναι ξεχωριστό να κερδίζεις την πρώτη θέση. Δεν μπορώ να περιγράψω με λέξεις το συναίσθημα εκείνη τη στιγμή. Είναι μεγάλη ικανοποίηση».
Ποιος είναι ο επόμενος στόχος σου;
«Θα προσπαθήσω να προκριθώ στους Μεσογειακούς Αγώνες. Θα συμμετέχω στο διασυλλογικό πρωτάθλημα στη Θεσσαλονίκη και θα βρεθώ και στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα στα στιπλ».
«Αγαπώ τα στιπλ – Τρέχεις με την αίσθηση στον ανώμαλο»
Πώς άρχισε το ταξίδι σου στον στίβο;
«Θυμάμαι την πρώτη φορά που έτρεξα ήμουν μόλις οχτώ χρονών. Είχα βγει πρώτη περνώντας και παιδιά που ήταν μεγαλύτερα από εμένα. Με είδε ο πρώτος μου προπονητής και μου είπε ότι θα μπορούσα να ασχοληθώ με τον στίβο. Ζούσα στο Καστόρι, ένα χωριό 20χλμ από τη Σπάρτη, και πήγαινα στις προπονήσεις με κάποιους φίλους μου ή με τους γονείς μου. Στο Καστόρι δεν είχαμε γηπεδο και οι προπονήσεις γινόταν στη Σπάρτη. Στα 16 μου χρόνια μετακομίσαμε με την οικογένεια μου στη Σπάρτη και το είδα πιο σοβαρά. Είχα μικρές διακρίσεις και το 2021 αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε αποστάσεις. Άρχισα με τα 2.000 στιπλ και είχα βγει πέμπτη στην Ελλάδα. Έκτοτε, δοκιμάζω τις μεγάλες αποστάσεις».
Δοκίμασες και ποδόσφαιρο;
«Έπαιζα ποδόσφαιρο όταν ήμουν μικρή. Έπαιζα για πέντε μήνες στις Καρυάτιδες της Σπάρτης. Παράλληλα, έκανα και στίβο. Τελείωνα την προπόνηση του στίβου και από το ταρτάν πήγαινα στο γήπεδο και έπαιζα μπάλα. Έπαιζα και στο σχολείο με τα αγόρια. Μου άρεσε πολύ. Κάποια στιγμή έπρεπε να επιλέξω, όμως».
Τι σε κέρδισε στις μεγάλες αποστάσεις;
«Μου αρέσει η διάρκεια του αγώνα και ο κόσμος στη διαδρομή μου δίνει μεγάλη ευχαρίστηση. Χαίρομαι κάθε στιγμή του αγώνα».
Αν σε έβαζα να επιλέξεις μια διαδρομή, ποια θα ήταν αυτή;
«Τα στιπλ τα αγαπώ γιατί εκεί άρχισε το ταξίδι μου στις διακρίσεις. Θα είναι το πρώτο στη λίστα μου. Μου αρέσει και ο ημιμαραθώνιος και μελλοντικά θέλω να γίνω καλύτερη σε αυτή τη διαδρομή. Με εντυπωσιάζει ο ανώμαλος και τα 10χλμ. Τελευταίο θα έλεγα τα 5χλμ (γέλια)».
Τι σε εντυπωσιάζει στους αγώνες ανώμαλου δρόμου;
«Τρέχεις με την αίσθηση, δεν κοιτάς το χρονόμετρο. Τρέχεις πιο ελεύθερα».
«Έπεσα μέσα στη λίμνη και κατάλαβα ότι το αγώνισμα αυτό είναι για μένα»
Ποια είναι τα κλειδιά για την πρωτιά στους αγώνες μεγάλων αποστάσεων;
«Το να κάνεις πρωταθλητισμό χρειάζεται υπομονή, πείσμα, επιμονή, αφοσίωση και χρόνο αρκετό. Οι μεγάλες αποστάσεις θέλουν και τον απαραίτητο χρόνο. Πρέπει να μάθεις να μην τα παρατάς και να καταλάβεις πως κάνοντας ένα βήμα τη φορά, πηγαίνεις και πιο ψηλά».
Ποια είναι η καλύτερη σου στιγμή στη μέχρι τώρα πορεία σου;
«Τα 10χλμ στο Αίγιο που κέρδισα το Πρωτάθλημα Γυναικών και το Κ23. Ήταν κάτι μοναδικό».
Υπάρχει κάποιος αγώνας που σε «έσκασε» ψυχολογικά;
«Πέρυσι στον Βόλο τα τρία χιλιόμετρα. Είχε αρκετό αέρα, ήμουν καλά προετοιμασμένη αλλά δεν κατάφερα να κάνω ένα ατομικό ρεκόρ».
Πόση δυσκολία κρύβει η «λίμνη» στα στιπλ; Είχες κάποια περίεργη εμπειρία;
«Είναι κάτι που συνηθίζεται. Τις πρώτες φορές που το έκανα, αναρωτιόμουν γιατί επέλεξα αυτό το άθλημα. Προπόνηση με την προπόνηση έμαθα πως είναι και πως να κρατώ την ισορροπία μου. Στην πρώτη δοκιμή που έκανα στα 2.000μ με εμπόδια, έπεσα μέσα στη λίμνη. Έκανα πέντε στροφές και στην τέταρτη καθώς περνούσα το εμπόδιο, χτύπησε το γόνατο μου και έπεσα στη λίμνη. Ο προπονητής μου φώναζε να σηκωθώ και να συνεχίσω. Σηκώθηκα, τερμάτισα και τότε αποφάσισα ότι αυτό το αγώνισμα είναι για εμένα».
«Χωρίς τον προπονητή μου δεν θα είχα τις διακρίσεις που έχω – Πρώτη μου επιλογή το Πολεμικό Ναυτικό»
Ποιο είναι το πρόγραμμα προπόνησης σου;
«Δευτέρα, Τρίτη και Πέμπτη κάνω προπόνηση στο χωμάτινο γήπεδο της σχολής. Τετάρτη και Παρασκευή έχω έξοδο από τη σχολή και κάνω αγώνες με εμπόδια στον Άγιο Κοσμά. Κάποιες φορές πηγαίνω στη Σπάρτη για να δω τους γονείς μου και παράλληλα, κάνω προπόνηση εκεί. Δευτέρες κάνουμε χαλάρωμα και ενδυνάμωση. Τρίτη κάνουμε ταχύτητες και Τετάρτη κάνουμε εμπόδια και κομμάτια. Πέμπτη κάνουμε συνεχόμενο ελεύθερο. Παρασκευή κάνουμε εμπόδια ή κομμάτια ή και τα δύο, όπως και το Σάββατο. Κυριακή κάνουμε long run. Κάποιες φορές κάνουμε διπλές προπονήσεις.
Σηκώνομαι περίπου στις 5.15 το πρωί, ετοιμάζομαι και κάνω 30 με 40 λεπτά μια διαδρομή και το απόγευμα κάνω και το απογευματινό μου πρόγραμμα. Στο ενδιάμεσο ακολουθώ το πρόγραμμα της σχολής, το οποίο με βοηθάει να οργανώσω το χρόνο μου. Ξέρεις τι ώρα ξεκινάς και τι ώρα τελειώνεις. Δεν χάνεσαι μέσα στη μέρα και ξέρεις κάθε στιγμή τι πρέπει να κάνεις».
Πού κάνεις προπονήσεις;
«Την πρώτη χρονιά που ήρθα στη σχολή δεν έκανα προπόνηση για τρεις μήνες. Αναρωτιόμουν πού θα τρέχω πάνω στο καράβι; Πέρασαν τρεις μήνες και μου έλειπε. Το τρέξιμο ήταν και είναι κάτι που μου αρέσει. Άρχισα προπονήσεις και πήγα στο Πανελλήνιο, βγήκα δεύτερη και κατάλαβα ότι δεν μπορώ να μην συνεχίσω. Στην αρχή μου φαινόταν περίεργο που θα κάνω προπόνηση σε χωμάτινο γήπεδο αλλά πλέον, το έχω συνηθίσει. Με βοηθάει και για τον ανώμαλο».
Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του προπονητή σου; Είναι εύκολες οι προπονήσεις εξ αποστάσεως;
«Χωρίς τον κ. Αντώνη (Στόικο) δεν θα είχα τις διακρίσεις που έχω. Κάνουμε προπονήσεις εξ αποστάσεως, καταγράφω τα δεδομένα, τα ανεβάσω σε μια εφαρμογή και του τα στέλνω. Μιλάμε καθημερινά στο τηλέφωνο και του λέω την κατάσταση μου και πως μου φάνηκε η προπόνηση. Εύχομαι στο μέλλον να κάνουμε και μαζί προπόνηση. Είναι καλύτερο να έχεις τον προπονητή μαζί σου γιατί μπορεί να δει και τα λάθη σου. Εγώ δεν μπορώ να τα καταλάβω απόλυτα για παράδειγμα».
Πόσο επηρεάζεσαι τις ημέρες της εμμήνου ρύσεως;
«Δεν με ενοχλεί καθόλου. Έχω μάθει να μη δίνω μεγάλη βαρύτητα σε αυτό το κομμάτι γιατί αν τύχει να είμαι αδιάθετη σε ένα αγώνα τι θα κάνω; Θα πάει χαμένη η προετοιμασία μιας ολόκληρης χρονιάς γιατί απλά θα είμαι αδιάθετη; Έχω μάθει να κάνω προπόνηση με κάθε συνθήκη. Κρύο, βροχή, χιόνι, ζέστη».
Το Πολεμικό Ναυτικό πώς προέκυψε;
«Ήταν η πρώτη μου επιλογή το Πολεμικό Ναυτικό. Έδωσα Πανελλήνιες αλλά δεν πέρασα. Πήγα στα ΤΕΦΑΑ που πέρασα την πρώτη χρονιά, τη δεύτερη έκανα το 10% αλλά πάλι δεν έπιασα τη σχολή. Με κάλεσαν αργότερα από τη σχολή γιατί έφυγαν κάποια παιδιά και επέλεξαν τους επόμενους. Μου αρέσει».
Γνωρίζοντας καλύτερα την Αθανασία
Πρότυπο: «Τη μητέρα μου για το πείσμα της. Της έχω μοιάσει. Μάχεται σε κάθε δυσκολία».
Αγαπημένο Φαγητό: «Μουσακάς».
Αγαπημένο τραγούδι: «Ακούω όλα τα είδη μουσικής. Μου αρέσουν τα λαϊκά, όπως ο Οικονομόπουλος, η Μποφίλιου, η Σπανού».
Αγαπημένη ταινία: «Βλέπω και ρομαντικές ταινίες και μου αρέσει και το Creed».
Αγαπημένο χρώμα: «Κόκκινο».
Ελεύθερος χρόνος: «Περπατάω, ακούω μουσική, πηγαίνω βόλτες με τους φίλους μου, βλέπω ταινίες. Προτιμώ μια ήρεμη ζωή. Δεν μου αρέσουν τα ποτά και τα ξενύχτια. Δεν μου κινεί το ενδιαφέρον να βγω σε κλαμπ».
Γούρι: «Φοράω πάντα το σταυρό από τη βάφτιση μου. Πριν δυο χρόνια πήγα στον Πανάγιο Τάφο, τον είχα βάλει πάνω και έκτοτε, τον φοράω συνεχώς».
Πώς θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου με μια λέξη/φράση: «Είμαι πεισματάρα, δεν τα παρατάω ποτέ και προσπαθώ μέχρι τέλους».