Ήρεμη, σίγουρη για τον εαυτό της και γεμάτη πάθος για τη στρογγυλή θεά. Το ποδόσφαιρο έγινε ο κινητήριος μοχλός της ζωής της και το γκολ το δεύτερο «εγώ» της. Η Σοφία Κόγγουλη είναι γρήγορη, μυρίζεται τη φάση και γνωρίζει καλά πως να στείλει τη μπάλα στα δίχτυα.
Έκανε τα πρώτα της βήματα στον Κένταυρο Λάρισας, ξετύλιξε το ταλέντο της στις Ελπίδες Καρδίτσας, όπου για επτά σερί χρονιές ήταν η πρώτη σκόρερ του πρωταθλήματος σημειώνοντας 183 γκολ σε 192 συμμετοχές (!) και κάπως έτσι, το 2016, το όνειρο της χτύπησε την πόρτα. Η Σοφία αποχαιρέτησε το θεσσαλικό κάμπο και μπήκε στο αεροπλάνο με προορισμό την Ιταλία.
Η Ελλάς Βερόνα την περίμενε αλλά η τύχη δεν στάθηκε σύμμαχος της. Στις πρώτες 10 ημέρες της προετοιμασίας τραυματίστηκε και χρειάστηκε να μείνει εκτός περίπου επτά μήνες. Το εμπόδιο αυτό δεν τη λύγισε, ίσα ίσα την πείσμωσε και την έκανε πιο δυνατή. Έχει αγωνισθεί με τη φανέλα των Φιορεντίνα, Ταβανιάκο, Τσινταντέλα ενώ για ένα χρόνο βρέθηκε στην Ουγγαρία για λογαριασμό της Ντιόσγκιορι. Φέτος, έχει ενταχθεί στο δυναμικό της Πάρμα και κάνει όνειρα κατάκτησης τίτλου.
Η Ελληνίδα ποδοσφαιρίστρια μίλησε στο Metrosport.gr για τις συνθήκες που συνάντησε στη νέα της ομάδας, τη συνύπαρξη με την Σπυριδωνίδου και τη γεύση που της άφησε η περσινή χρονιά. Ξετύλιξε το κουβάρι της πορείας της, θυμήθηκε τις καλύτερες στιγμές της και τον τραυματισμό που της έβαλε φρένο για κάποιο διάστημα. Επιπλέον, αναφέρθηκε στις αντιδράσεις της όταν έλαβε την πρώτη κλήση από την Εθνική, το παιχνίδι με τη Γαλλία και το γκολ που σημείωσε ενώ ξεκαθάρισε ότι ο στόχος της γαλανόλευκης στο Nations League είναι η πρόκριση.
«Να βοηθήσω την Πάρμα να πάρει το πρωτάθλημα»
Πώς εξελίσσεται η φετινή περίοδος;
«Έχουμε δώσει τρία παιχνίδια μέχρι στιγμής και είμαστε πολύ καλά. Είμαι ευχαριστημένη από την ομάδα και γενικότερα από το σύλλογο. Είναι επαγγελματίες. Οι εγκαταστάσεις, η συμπεριφορά των ανθρώπων και το κλίμα είναι εξαιρετικά».
Πώς προέκυψε η μεταγραφή στην Πάρμα; Υπήρχαν δυσκολίες προσαρμογής;
«Οι μεταγραφές έρχονται ανάλογα με την απόδοση σου στη σεζόν και τα γκολ που έχεις βάλει. Η Πάρμα με παρακολουθούσε, έκανε την επαφή και συμφωνήσαμε. Προσαρμόστηκα πολύ εύκολα. Γνωρίζω τις παίκτριες και δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρεθούμε και μέσα στο γήπεδο».
Ποιοι οι στόχοι σου για τη φετινή χρονιά;
«Θέλω να βοηθήσω την ομάδα να πετύχει το στόχο της, που είναι να πάρει το πρωτάθλημα, και να είμαι υγιής».
Ποια η σχέση σου με την Σπυριδωνίδου;
«Γνωριζόμαστε χρόνια τόσο μέσα στο γήπεδο όσο και εκτός αυτού. Βοηθάμε η μια την άλλη».
Τι κρατάς από την περσινή αγωνιστική περίοδο;
«Ήταν ένα δύσκολο και συνάμα, εκπληκτικό πρωτάθλημα που καταφέραμε να τελειώσουμε. Τερματίσαμε στην τέταρτη θέση και η απόσταση μας από την κορυφή ήταν τέσσερις βαθμοί. Όλα τα παιχνίδια που δώσαμε στη διάρκεια της σεζόν ήταν ένα προς ένα. Το καθένα είχε τις δικές του μοναδικές στιγμές».
«Χωρίς ποδόσφαιρο, δεν υπάρχει ζωή – Το φορ τρώει περισσότερο ξύλο»
Πώς άρχισε το ταξίδι σου στο ποδόσφαιρο;
«Θυμάμαι τον εαυτό μου να ασχολείται από μικρή ηλικία. Το ποδόσφαιρο ήταν κάτι που αγαπούσα πολύ και το αγαπώ ακόμη. Χωρίς αυτό δεν υπάρχει ζωή. Είναι κάτι το μοναδικό».
Έχεις κερδίσει τον τίτλο της πρώτου σκόρερ για αρκετά χρόνια. Ποιο το μυστικό;
«Δεν υπάρχει. Απλά δίνω τον καλύτερο μου εαυτό σε κάθε προπόνηση και παιχνίδι και προσπαθώ να βελτιώνομαι συνεχώς. Κάθε φορά που έμπαινα στο γήπεδο, ο στόχος μου ήταν να βάλω γκολ».
Τα πρώτα σου βήματα άρχισαν από τον Κένταυρο και δίπλα σε μεγαλύτερα κορίτσια. Τι κέρδισες από τη συνύπαρξη μαζί τους;
«Άρχισα από τον Κένταυρο Λάρισας, ήταν η μοναδική γυναικεία ομάδα της πόλης. Έπαιζα με μεγαλύτερα κορίτσια, οι συμπαίκτριες μου ήταν από 17 έως και 35, αλλά η συνύπαρξη μαζί τους με βοήθησε πολύ. Μπήκα στα βαθιά αμέσως και δεν φοβόμουν. Ήμουν καλή, ήξερα τις δυνατότητες μου. Με βοηθούσαν και εκείνες πολύ, έβλεπαν ότι είμαι τσαμπουκάς και με παρότρυναν».
Τη θέση την επέλεξες;
«Άρχισα ως σέντερ φορ και τώρα παίζω ως ακραία επιθετικός. Όλες οι θέσεις έχουν τις δυσκολίες τους, πιστεύω ότι το φορ τρώει περισσότερο ξύλο. Η δουλειά του επιθετικού είναι να βάζει γκολ. Αυτό είναι κάτι που μου αρέσει».
Τι σκέφτεται κάθε φορά που βλέπεις τη μπάλα να περνά τη γραμμή του τερματισμού;
«Δεν μπορείς να σκεφτείς κάτι, απλά πλέεις σε πελάγη ευτυχίας»
Τι κάνεις κάθε φορά που σκοράρεις;
«Κάνω το σταυρό μου και δείχνω προς τον ουρανό. Εκεί είναι κάποιοι άνθρωποι που έχω χάσει και τους το αφιερώνω».
Ξεχωρίζεις κάποιον από τους προπονητές σου;
«Η αλήθεια είναι ότι δεν ξεχωρίζω κάποιον. Ο καθένας μου έχει δώσει από κάτι και χάρη και σε εκείνους είμαι αυτό που είμαι σήμερα».
«Στις πρώτες 10 μέρες στην Ιταλία τραυματίστηκα σοβαρά»
Πώς ήρθε η πρόταση για την Ιταλία και την Ελλάς Βερόνα;
«Η πρόταση από την Ιταλία ήρθε μέσω των συμμετοχών μου στην Εθνική και με τη βοήθεια του Νίκου Ίσσαρη, που με βοηθάει εδώ και πολλά χρόνια. Ήταν όνειρο για εμένα να παίξω στο εξωτερικό και δέχθηκα».
Αντιμετώπισες δυσκολίες στην προσαρμογή;
«Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή δυσκολεύτηκα πολύ. Δεν ήξερα ιταλικά και τα αγγλικά μου δεν ήταν πολύ καλά. Εκείνοι δεν μιλούσαν αγγλικά και ήταν δύσκολα. Ήμουν συγκεντρωμένη στο στόχο μου, όμως, και μπορούσα να καταλάβω τι ζητούσε ο προπονητής μου».
Ποια είναι η πιο δυνατή σου εμπειρία;
«Δεν θα ξεχάσω τις πρώτες 10 ημέρες στην προετοιμασία με την Ελλάς Βερόνα. Τραυματίστηκα και έπρεπε να μείνω εκτός για επτά με οχτώ μήνες. Είχα κοιλιακούς προσαγωγούς και ήταν δύσκολο να επιστρέψω. Χάρη στο πείσμα, στη θέληση και στους δικούς μου ανθρώπους που με βοήθησαν επανήλθα. Αυτό ήταν μια κακή εμπειρία. Μια καλή ήταν η συμμετοχή μου στο Champions League με τη Φιορεντίνα στο παιχνίδι με την Τσέλσι».
Την περίοδο του τραυματισμού σου, τι σου έδωσε κίνητρο;
«Η θέληση. Ήταν το μεγαλύτερο μου όνειρο να παίξω σε ομάδα του εξωτερικού. Στις πρώτες 10 μέρες τραυματίστηκα. Δεν ήταν δυνατόν να τα παρατήσω. Είχα θέληση και πείσμα και επέστρεψα».
Πώς ένιωσες όταν πάτησες χορτάρι ξανά;
«Τα συναισθήματα μου ήταν ανάμεικτα. Από τη μια, φοβόμουν γιατί ερχόμουν από ένα δύσκολο τραυματισμό και από την άλλη, έβλεπα το όνειρο μου να εκπληρώνεται».
Υπάρχει κάποιο γκολ που ξεχωρίζεις;
«Όλα τα γκολ είναι σημαντικά για μένα».
«Όνειρο να αγωνίζεσαι με την Εθνική - Θέλουμε την πρόκριση»
Πώς αντέδρασες όταν ήρθε η πρώτη κλήση από την Εθνική Ομάδα;
«Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Ήταν ένα όνειρο. Δεν είναι εύκολο να αγωνίζεσαι με την Εθνική Ομάδα και να εκπροσωπείς τη χώρα σου».
Ποιο παιχνίδι με τα γαλανόλευκα σου έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη;
«Το παιχνίδι με τη Γαλλία. Χάσαμε αλλά κατάφερα να σκοράρω και μάλιστα με κεφαλιά απέναντι στις Γαλλίδες που ήταν ψηλές. Ήταν ένα απίστευτο συναίσθημα».
Ποιος είναι ο στόχος της Εθνικής στο Nations League;
«Η πρόκριση. Είναι ένας δύσκολος όμιλος αλλά είμαστε εδώ για να αποδείξουμε ότι μπορούμε να κάνουμε το βήμα παραπάνω».
«Στην Ιταλία ο κόσμος έχει αγκαλιάσει το γυναικείο ποδόσφαιρο»
Ποιες είναι οι συνθήκες στο γυναικείο ποδόσφαιρο στην Ιταλία; Υπάρχει φαινόμενα όπως της Πόπης Κωνσταντοπούλου;
«Είμαι 7.5 χρόνια στην Ιταλία και μπορώ να πω ότι δεν υπάρχει τέτοιο πρόβλημα. Όταν μια παίκτρια τραυματίζεται, η ομάδα καλύπτει εξ ολοκλήρου τα έξοδα της. Στην Ιταλία ο κόσμος αγαπά το γυναικείο ποδόσφαιρο. Το έχει αγκαλιάσει, το πιστεύει και μας στηρίζει. Περπατάς στο δρόμο και σε αναγνωρίζουν».
Πώς είναι η καθημερινότητα σου;
«Από το πρωί μέχρι το μεσημέρι είμαι στο γήπεδο και μετά ξεκουράζομαι. Πηγαίνω βόλτες και διαβάζω κυρίως βιβλία του ποδοσφαίρου. Θα ήθελα να ασχοληθώ με την προπονητική στο μέλλον. Ήδη, έχω πτυχίο UEFA C και UEFA B».
Ακολουθείς κάποιο πρόγραμμα διατροφής;
«Ναι, ακολουθώ το πρόγραμμα που μας δίνει η διατροφολόγος της ομάδας»
Τι σου έχει προσφέρει το ποδόσφαιρο;
«Μου έχει διδάξει πως να είμαι σαν άνθρωπος και μου έχει δείξει πόσο δυνατή είμαι».
Έχεις άγχος; Αν ναι, πώς το αντιμετωπίζεις;
«Το 90% της ημέρας μου είναι άγχος (γέλια). Ξεσπάω στις προπονήσεις».
Κάνεις κάτι ιδιαίτερο πριν μπεις στον αγώνα;
«Προσεύχομαι».
Τι θα ήθελες να βελτιώσεις αγωνιστικά σε εσένα;
«Μπορώ να βελτιώσω αρκετά πράγματα όπως η τεχνική, η τακτική και ο τρόπος σκέψης».
Ποια η στάση των γονιών σου όταν τους είπες ότι θα παίξεις ποδόσφαιρο; Ποια η αντίδραση όταν έφυγες για Ιταλία;
«Δεν τους το είπα (γέλια). Απλά με έβλεπαν να παίζω μπάλα με τα αγόρια στη γειτονιά και το κατάλαβαν. Δεν μου είπαν ποτέ τίποτα. Με στήριξαν σε κάθε μου βήμα. Όταν ήρθε η πρόταση από την Ιταλία χάρηκαν πολύ. Μου είπαν ότι η απόφαση ήταν δική μου και πως αν ήθελα να πάω, θα ήταν δίπλα μου. Όταν έφυγα, έκλαιγαν και από χαρά που κάνω το όνειρο μου, πραγματικότητα και από λύπη γιατί πήγαινα μακριά».
Γνωρίζοντας καλύτερα τη Σοφία
Πρότυπο: «Δεν έχω κάποιο πρότυπο. Μου αρέσει ο Ζλάταν Ιμπραϊμοβιτς. Ξεχωρίζω τον τρόπο παιχνιδιού, τα γκολ και τις κινήσεις του».
Αγαπημένο φαγητό: «Κριθαράκι με μοσχαράκι κοκκινιστό».
Αγαπημένη σειρά/ταινία: «Σασμός».
Αγαπημένο χρώμα: «Λευκό».
Αγαπημένο τραγούδι: «Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο. Ακούω ελληνική και ξένη μουσική».
Αγαπημένο βιβλίο: «Μου αρέσει να διαβάζω βιβλία ψυχολογίας»
Γούρι: «Όχι»
Κατοικίδιο: «Όχι»
Τατουάζ: «Ναι, έχω επτά. Έχω μια κορώνα, ένα κομποσκοίνι με ένα σταυρό, ένα παζλ με τα ονόματα της οικογένειας μου, μια καρδιά, μια μπάλα και δύο φράσεις. Η μια λέει «ποτέ μην ξεχνάς ποιος είσαι» και η άλλη «πιστεύω στο Θεό, ακόμη και όταν σωπαίνει».
Ελεύθερος Χρόνος: «Μου αρέσει να κάνω βόλτες στα μαγαζιά και να ψωνίζω. Κάθομαι στο σπίτι, διαβάζω βιβλία, βλέπω ταινίες και μαγειρεύω»
Πώς θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου με μια λέξη/φράση: «Ήρεμη».
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.