H πρόκριση εξασφαλίστηκε, η απ' ευθείας είσοδος στους 16 παίζεται ακόμη. Ο ΠΑΟΚ δεν πρέπει να χάσει στη Φρανκφούρτη από την Αιντραχτ και να νικήσει την Ελσίνκι στο τελευταίο ματς στην Τούμπα. Ακόμη και να κέρδιζε χθες, πάλι το ίδιο θα ίσχυε. Γιατί αν έχανε μετά από την Αιντραχτ θα ισοβαθμούσε μαζί της και αν κέρδιζαν και οι δύο την τελευταία αγωνιστική το πολύ πιο πιθανό θα ήταν να περνούσε η Αιντραχτ με καλύτερο συντελεστή τερμάτων.
Με λίγα λόγια, η πρωτιά θα κριθεί στον αγώνα της Φρανκφούρτης και ο ΠΑΟΚ πρέπει πάση θυσία να μη χάσει εκεί. Μέχι τότε θα έχουμε να λέμε ότι το χθεσινό 2-2 με την Αμπερντίν ήταν ένα “ξενέρωμα” μετά την “τεσσάρα” επί του Ολυμπιακού, ωστόσο κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει την ομάδα γιατί ή απόδοσή της ήταν πολύ καλή.
Ο ΠΑΟΚ έπαιξε μονότερμα την Αμπερντίν, τη σφυροκοπούσε από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό του αγώνα, αλλά δεν νίκησε γιατί έχασε πολλές ευκαιρίες και γιατί “κατόρθωσε” να δεχτεί δύο γκολ με... μία επίθεση, όλη κι όλη, των Σκωτσέζων σε όλο το ματς. Στο πρώτο γκόλ ο Κουλιεράκης δεν “βρήκε” για ελάχιστα εκατοστά την μπάλα ώστε να την απομακρύνει, ο Εκόνγκ έμεινε βιδωμένος μπροστά στον Λόπες, εκείνος τον απέφυγε και σκόραρε. Στο δεύτερο γκολ, ήταν ολοφάνερο ότι ο Κοτάρσκι πήρε λανθασμένη θέση κάτω από τα δοκάρια του στο μακρινό φάουλ που είχε κερδίσει η Αμπερντίν. Από τη στιγμή που ο ΜακΓκραθ πέρασε την μπάλα πάνω από το τείχος και την έστειλε στη γωνία του ήταν φοβερά δύσκολο να αποκρούσει.
Ηταν κρίμα και άδικο αυτό το γκολ γιατί ο ΠΑΟΚ είχε κατορθώσει να ισοφαρίσει με ένα πολύ ωραίο γκολ από συνεργασία Κωνσταντέλια, Τάισον, Ντεσπόντοφ και ωραίο πλασέ του Ντάισον, ενώ είχε προηγηθεί με σέντρα του Τάισον, πρώτη κεφαλιά του Εκόνγκ και δεύτερη του Σαμάτα.
Με 20-2 στις τελικές ο ΠΑΟΚ πέτυχε δύο γκολ, είχε ένα δοκάρι και πολλές χαμένες ευκαιρίες. Με μία φάση η Αμπερντίν και ένα φάουλ πέτυχε κι εκείνη δύο γκολ και πήρε την ισοπαλία. Ναι, είναι απίστευτο αλλά αληθινό και, κακά τα ψέματα, συμβαίνει αρκετές φορές στο ποδόσφαιρο. Στον ΠΑΟΚ, πάντως, συμβαίνει... συχνά κι αυτό, βέβαια, είναι ένα ζήτημα.
Για να δούμε την ευχάριστη όψη του νομίσματος, ο ΠΑΟΚ παραμένει αήττητος, διατηρεί ακέραιες τις ελπίδες του για την πρώτη θέση στον όμιλο και από την τέταρτη αγωνιστική έχει “κλειδώσει” τη δεύτερη και την πρόκρισή του στην επόμενη φάση. Πάει για τον “τελικό” της πρωτιάς στη Φρανκφούρτη και έχει όλα τα φόντα για να τα καταφέρει και να πετύχει τελικά τον στόχο του.
Στα θετικά επίσης, η δημιουργία της ομάδας και οι πολλές φάσεις που “έβγαλε” απέναντι σε μια ομάδα που έπαιξε πολύ δυνατά και ήταν ταμπουρωμένη στην άμυνά της σε όλη τη διάρκεια του αγώνα. Οι παίκτες του ΠΑΟΚ είχαν πολύ μεγάλη διάθεση, πολλές ωραίες εμπνεύσεις, πολλούς καλούς συνδυασμούς και δεν πέτυχαν περισσότερα γκολ γιατί ήταν άστοχοι (και άτυχοι) σε αρκετές τελικές, βρίσκοντας μπροστά τους και έναν καλό τερματοφύλακα.
Κορυφαία μορφή του ΠΑΟΚ ο Τάισον, ο οποίος ξεχώρισε για μια ακόμη φορά με την ποιότητά του, αλλά και με τον νεανικό ενθουσιασμό του, παρά τα 35 χρόνια του. Πολύ κοντά του ο Κωνσταντέλιας, με πολλές όμορφες ενέργειες και έξυπνες μεταβιβάσεις και ο αεικίνητος Μπάμπα που διατηρείται σταθερά σε θαυμάσια απόδοση από αγώνα σε αγώνα. Ο Μπράντον... χάθηκε στην πολυπρόσωπη σκωτσέζικη άμυνα, ο Ντεσπόντοφ πρόσφερε όσο μπορούσε, πάντως φαίνεται ότι χρειάζεται κι άλλο χρόνο για να δείξει τον καλύτερο εαυτό του και ο Κουλιεράκης ήταν ο γνωστός Κουλιεράκης.
Ολοι, πάντως, προσπάθησαν να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους και πρέπει να κρατήσουν την καλή εμφάνισή τους γιατί απέναντι σε μια ομάδα όπως είναι η Αμπερντίν είναι πολύ δύσκολο να παίξεις καλό (και... κανονικό) ποδόσφαιρο.
Εκείνο που πρέπει να προβληματίσει και τους ίδιους και τον Λουτσέσκου είναι τα άδοξα γκολ που δέχεται η ομάδα. Δύο στο φινάλε από τον διαλυμένο με 0-4 Ολυμπιακό και άλλα δύο από την ανύπαρκτη επιθετικά Αμπερντίν είναι πολλά για να μη τα δώσουν σημασία και να μην ασχοληθούν με το θέμα. Στον Πειραιά δεν αδικήθηκε η προσπάθεια των παικτών και δεν χάθηκε η νίκη. Χθες, όμως, αυτή η αδυναμία κόστισε τη νίκη, αδικώντας τη συνολική καλή εικόνα της ομάδας.