Εκτός από πρωτόγνωρες είναι και περίεργες οι μέρες που ζούμε. Δοκιμάζονται οι οικονομικές αντοχές της των χωρών, των νοικοκυριών και οι ψυχικές αντοχές των ανθρώπων. Οι σχέσεις του καθενός τόσο στον στενό οικογενειακό κύκλο, όσο και στον ευρύτερο. Στη γειτονιά του την οποία σχεδόν είχε αγνοήσει μέσα στην καθημερινότητα του. Τώρα όλα είναι διαφορετικά.
Η ψυχική πίεση μεγάλη και θα γίνεται μεγαλύτερη όσο περνάει ο καιρός. Και συγχρόνως ένα καλό πείραμα για την αλληλεγγύη που διαθέτει ο καθένας μέσα του . Ή γι’ αυτή που διαθέτουν οι ισχυροί της χώρας και η οικονομική ελιτ. Αστέρες του παγκόσμιου αθλητισμού έχουν προχωρήσει σε δωρεές εκατομμυρίων προκειμένου να αξιοποιηθούν στη μάχη κατά της πανδημίας. Στο εγχώριο κοινοβούλιο, για τον ίδιο λόγο, μπήκε ως θέμα το «ψαλίδισμα» των αμοιβών των βουλευτών. Η αίσθηση που δημιουργείται είναι ότι υπάρχει γενική συστράτευση με στόχο να συνεισφέρουν όλοι όσοι μπορούν στη μάχη κατά του κορωναϊού. Κινήσεις ελπίδας για τους κοινούς θνητούς που αγωνιούν για την οικονομική τους επιβίωση την επόμενη ημέρα.
Μάχη σκληρή μεταξύ της ανθρωποφαγίας και της αλληλεγγύης. Σκληρή και με αμφίβολο το αποτέλεσμα. Οι ατομικές οικονομικές πρωτοβουλίες αλληλεγγύης θα μοιάζουν με σταγόνα στον ωκεανό, αν τα κράτη της Ε.Ε. δεν συμφωνήσουν σε μία κοινή πιστοληπτική γραμμή.
Η πρόταση του Μάριο Ντράγκι τα χρέη των ιδιωτών που δημιουργούνται λόγω της πανδημίας να γίνονται δημόσιο χρέος, ακούγεται ρεαλιστική. «Οι τράπεζες πρέπει να δανείζουν γρήγορα κεφάλαια με μηδενικό κόστος εταιρείες που είναι έτοιμες να διασώσουν θέσεις εργασίας» υποστήριξε, συμπληρώνοντας ότι «το κεφάλαιο που χρειάζονται για την εκτέλεση αυτού του καθήκοντος πρέπει να παρέχεται από την κυβέρνηση με τη μορφή κρατικών εγγυήσεων».
Ο κορωναϊός εκτός από τους νεκρούς θα αφήσει πίσω του και οικονομικά ερείπια.
Ισως και αξιακά, κι αυτό το βλέπουμε από την πρώτη στιγμή που μπήκε θέμα στην Ε.Ε για αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών. Γερμανία και Ολλανδία αγνοούν τους λόγους της οικονομικής κρίσης και περί άλλων τυρβάζουν. Γυρίζουν για μία ακόμη φορά την πλάτη στις χώρες του Νότου που έχουν πληγεί περισσότερο, προκειμένου να αποφύγουν συνεισφορά στον λογαριασμό όταν ο εφιάλτης θα αποτελέσει παρελθόν. Στην Ε.Ε η ανθρωποφαγία νικάει πάλι την αλληλεγγύη. Το θέμα είναι να μη βιώσουν οι Ελληνες το ίδιο σκηνικό στην καθημερινότητα τους, γιατί τότε θα μιλάμε για κοινωνική ισοπέδωση.