Αντικειμενικά, ο Αρης άξιζε κάτι πολύ σπουδαιότερο από τη νίκη με 1-0 επί της Ντινάμο Κιέβου στον πρώτο αγώνα γιατί του ανήκαν όλες οι μεγάλες στιγμές του αγώνα, ήταν εξυπνότερος τακτικά αλλά δεν αξιοποίησε το σύνολο των μεγάλων φάσεων που δημιούργησε. Αξιζε να είχε αποκτήσει ισχυρό προβάδισμα απέναντι στους συντηρητικούς Ουκρανούς οι οποίοι στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα είχαν ένα σωρό «αν» στο παιχνίδι τους, μια ανούσια κατοχή της μπάλας κι έγιναν αισθητοί στο χορτάρι μετά την εύστοχη εκτέλεση πέναλτι του Λούις Πάλμα.
Και το υψηλό ποσοστό κατοχής μπάλας δεν ήταν κάτι που κέρδισαν στο γήπεδο αλλά τους το πρόσφεραν απλόχερα οι «κίτρινοι» καθώς αυτός ήταν ο βασικός άξονας της τακτικής προσέγγισης του αγώνα «μπολιασμένος» με την πίεση και την επένδυση στο λάθος του αντιπάλου. Ο Αρης το έπαιξε έξυπνα το παιχνίδι γιατί στο 24’ είχε μια σπουδαία ευκαιρία με τον Κάρλσον, περίπου 35-40 λεπτά αργότερα είχε αυτή του Νταρίντα και μέχρι τότε (65’) δεν είχε επιτρέψει στη Ντινάμο να φανεί στο γήπεδο.
Γιατί η αμυντική τετράδα του λειτούργησε εξαιρετικά, γιατί επίσης ο Ζαν Ζουλ έκανε εξαιρετικό παιχνίδι ως μοναδικός αμυντικός χαφ ενώ οι Τζούρασεκ, Νταρίντα (οι δύο εσωτερικοί μέσοι) έκλειναν χώρους. Μαζί και ο Λορέν Μορόν ο οποίος λειτούργησε για τους συμπαίκτες του. Αυτός που δεν κατάφερε να ακολουθήσει ήταν ο Νταβίντ Κάρλσον ο οποίος έχει ποιότητα αλλά του λείπει ο αγωνιστικός ρυθμός. Εν τέλει, μετά το… «ελάτε να μετρηθούμε» που είπε ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος μετά το παιχνίδι, σίγουρα ο Αρης αντιλήφθηκε ότι δεν είναι κοντύτερος από την Ντινάμο Κιέβου κι ας τον αντιμετώπισε έτσι ο Αυστραλός διαιτητής ο οποίος μετά το 25’ άλλαξε ολοκληρωτικά τα κριτήρια στη διαιτησία του χαρίζοντας κίτρινες στους Ουκρανούς.
Μετά από μια εβδομάδα στο Βουκουρέστι, ο Αρης δεν έχει να φοβηθεί τίποτε αλλά να επαναλάβει την τακτική προσήλωση που είχε στο πλάνο του. Αυτή που έκανε απειλητική τη Ντινάμο μετά το 70’ και για δύο στιγμές οι οποίες μάλιστα θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί. Ο Αρης κατάλαβε χθες ότι η πρόκριση είναι στο χέρι του…