Πνέοντας με πολλά μποφόρ, κυρίως στο Α’ ημίχρονο (μέχρι το 45ο λεπτό είχε οκτώ τελικές και μετά μόλις δύο) ο ΠΑΟΚ «έβγαλε» την υποχρέωση. Ήτοι, μάζεψε άλλους τρεις βαθμούς. Παρέμεινε σε καλή αγωνιστική κι ουχί μόνον κατάσταση. Έμεινε σε τροχιά διεκδίκησης της κορυφής. Κι από σήμερα φορτίζει (διακοπή του Πρωταθλήματος γαρ) μπαταρίες για την περισσότερο δύσκολη, συνέχεια.
Είναι πάντως, ηλίου φαεινότερο. Ο ΠΑΟΚ επιθετικά… κεντά ενώ αμυντικά – για το επίπεδο του - κάνει νερά! Με λίγα λόγια; Υπάρχει πρόβλημα. Κι εμείς τουλάχιστον, δεν το αποδίδουμε στην … εναλλασσόμενη σύνθεση της αμυντικής λειτουργίας του. Καθώς κι σύνθεση της επιθετικής του δεν είναι …συνεχής. Υπάρχει πάντως, πρόβλημα.
Και στην Τούμπα χθες, αυτό το πρόβλημα ήταν το αγκάθι στο ευωδιαστό ρόδο του ΠΑΟΚ. Η παραφωνία - την οποία δεν πρέπει να ξεπεράσουν προπονητές και παίκτες του - στην ορθοφωνία του. Πως να το κάνουμε, δηλαδή;
Τώρα, πως και γιατί ο ΠΑΟΚ δεν «καθάρισε» εξ αρχής τον Παναιτωλικό, για να αποφύγει το άγχος στο τέλος ; Ο Θεός κι η ψυχή προπονητών και παικτών του. Όπως και να το κάνουμε όμως, η ανατροπή του 0-1 σε 2-1 (και με …ζογκλερικό γκολ του Σαμάτα, μάλιστα) έδειξε πως ο ΠΑΟΚ έχει περίσσευμα και ψυχραιμίας κι αυτοπεποίθησης. Και για να τα λέμε τα πάντα, όλα; Δεν απειλήθηκε σοβαρά αλλά… Τούτο δεν είναι δικαιολογία επειδή κράτησε τον κόσμο του σε αγωνία.
Πάει ολοταχώς για νέο ρεκόρ του, ο Ζίβκοβιτς. Μέτρησε 14 γκολ σε παρελθούσα (΄20 -΄21) κι ήδη μετρά 10 στην παρούσα. Και χθες, ήταν πάλι – κατά κανόνα ,όμως – ο παίκτης ο οποίος απέπνεε σιγουριά. Κατά κανόνα; Ναι, επειδή στο ο-1 υπήρξε η εξαίρεση. Ο Ζίβκοβιτς δε μάρκαρε ως όφειλε (ο επιθετικός γαρ, τον αμυντικό) τον αντίπαλο του. Κι ο Τορεχόν «άνοιξε» το σκορ στο 14ο λεπτό…
Α, και κάτι άλλο για τον Σέρβο διεθνή. Ο ΠΑΟΚ, κατά πως διαφαίνεται στον ορίζοντα, βρήκε στο πρόσωπο του, τον αντι – Βιεϊρίνια «κάπτεν» του! Βλέποντας τον έναν να αντικαθίσταται από τον άλλον χθες, και να αλλάζουν τα περιβραχιόνια του αρχηγού… Αυτήν την αίσθηση είχαμε εμείς! Εσείς;