Η ώρα της σέντρας πλησιάζει. Φοράς τη στολή σου, δένεις τα κορδόνια στα παπούτσια σου και ακούς τις τελευταίες οδηγίες του προπονητή. Τον βλέπεις να σχεδιάζει τις κινήσεις των παικτών του στο χορτάρι και αναρωτιέσαι πότε ήταν η τελευταία φορά που το είδε. Πώς θα κλωτσήσεις τη μπάλα; Και αν την κλωτσήσεις θα κυλήσει σωστά, θα φτάσει εκεί που πρέπει ή θα σκαλώσει σε λακκούβα; Σκέφτεσαι ότι είσαι επαγγελματίας και θα τα καταφέρεις. Παίρνεις μια βαθιά ανάσα και προχωράς.
Βγαίνεις στο γήπεδο και πατώντας στο ταρτάν προσπερνάς ότι είναι βρώμικο καθώς το βλέμμα σου πέφτει πάνω σε μια τρύπα. Συλλογίζεσαι αφού οι σπρίντερ μπορούν να τρέξουν, θα τα καταφέρω και εγώ στο χορτάρι. Τα πρώτα βήματα δεν είναι σταθερά και η λάσπη έχει λερώσει τα παπούτσια που με τόσο προσοχή είχες καθαρίσει. Ο διαιτητής σφυρίζει. Η μπάλα συχνά πυκνά δεν σου κάνει τη χάρη. Τι να κάνει και εκείνη; Πώς να προσπεράσει τη λάσπη και τις λακκούβες; Προσπαθείς να την στέλνεις στα πράσινα σημεία και να την κρατάς μακριά από την περιοχή σου γιατί εύκολα μπορεί να κολλήσει και να μπει στην εστία.
Την έχει στα πόδια σου και το πρώτο μαρκάρισμα έρχεται. Πέφτεις κάτω, κυλιέσαι στη λάσπη και σκέφτεσαι ότι δεν είσαι γουρούνι και θα ήθελες καλύτερες συνθήκες. Ποιος σε ακούει όμως; Πόσες φορές μπορεί να πέρασε αυτή η σκέψη από το μυαλό των παικτών που δίνουν τις μάχες τους στον αγωνιστικό χώρο του Καυτανζογλείου; Οι εικόνες που αντικρύζουμε σε κάθε εντός έδρας παιχνίδι του Ηρακλή είναι κάτι παραπάνω από απογοητευτικές.
Το Metrosport.gr βρέθηκε στο στάδιο, έκανε μια βόλτα στις εγκαταστάσεις τόσο του κεντρικού όσο και του βοηθητικού σταδίου, περπάτησε στον αγωνιστικό χώρο και ήρθε σε επαφή με τους ανθρώπους που το χρησιμοποιούν σε καθημερινή βάση.
Χλοοτάπητας με λάσπες και λουλούδια
Μπαίνοντας στο κεντρικό γήπεδο, η εικόνα δεν ήταν και τόσο ενθαρρυντική. Οι πόρτες στις θύρες έχουν σκουριάσει, η σκόνη έγινε μετατραπεί σε πέπλο που ντύνει με ένα γκρι χρώμα τα καθίσματα στις κερκίδες, μερικά εκ των οποίων είναι σπασμένα, οι πάγκοι έχουν ραγίσματα στο πλέξιγκλας και η φύση έχει ανθίσει ακανόνιστα γύρω από τα κάγκελα σε κάθε θύρα.
Βαδίζεις προς τον αγωνιστικό χώρο και πιστεύεις ότι κάποιος σου κάνει φάρσα. Ο χλοοτάπητας δεν υπάρχει! Τα περισσότερα σημεία δεν έχουν πράσινο χρώμα και σε όσα υπάρχει, έχει διαφορετικές αποχρώσεις. Άλλοτε είναι πράσινο, άλλοτε κίτρινο και κάπου κάπου μια μείξη πράσινου, κίτρινου, λευκού και μαύρου. Διάφορά χόρτα έχουν βρει γόνιμο έδαφος για να ανθίσουν, όπως και κάποια μικρά κίτρινα λουλούδια, τα οποία θα ήταν όμορφα σε κάποιο λιβάδι αλλά όχι σε αγωνιστικό χώρο.
Προχωρώντας τα παπούτσια σου γίνονται μαύρα από τη λάσπη που καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος του γηπέδου και το βήμα σου δεν είναι σταθερό αφού οι λακκούβες είναι αρκετές. Βουλιάζεις ενώ περπατάς. Βλέπεις το τέρμα αλλά οι γραμμές της μεγάλης περιοχής δεν είναι και τόσο εμφανείς ενώ το σημείο του πέναλτι, πρέπει να το καθαρίσεις για να κάνει την εμφάνιση του. Η εστία είναι γεμάτη με νερό και λάσπες και το πόδι εύκολα κολλάει.
Eύλογα αναρωτιέται κανείς πόσο εύκολο είναι για τους ποδοσφαιριστές να τρέξουν, να μαρκάρουν και να παίξουν ποδόσφαιρο σε ένα τέτοιο χώρο. Δεν υπάρχει κίνδυνος τραυματισμού; Είναι ασφαλές; Ο πρώην, πλέον, προπονητής του Ηρακλή, Σάκης Τσιώλης μας εξήγησε πόσο δύσκολο ήταν για τον ίδιο και τους παίκτες να κάνουν το παιχνίδι τους σε ένα τέτοιο αγωνιστικό χώρο και μάλιστα, μας εκμυστηρεύτηκε τι τους έλεγε πριν μπουν μέσα.
«Είναι πρόβλημα ο αγωνιστικός χώρος. Έχει ελάχιστο χόρτο. Κάτι που στις δημιουργούσε πρόβλημα στο παιχνίδι. Δεν ευνοεί το ποιοτικό και τεχνικό ποδόσφαιρο. Εμείς προσπαθούσαμε να μην έχουμε τη μπάλα για ώρα στο δικό στις μισό γιατί μπορεί να γινόταν κάτι και να δεχόμασταν γκολ ή να έκανε κάποια επικίνδυνη φάση ο αντίπαλος. Επιλέγαμε να μεταφέρουμε το πρόβλημα αυτό στον αντίπαλο προσπαθώντας να κρατήσουμε τη μπάλα στο δικό του μισό. Είναι δύσκολη η κατάσταση, στις δεν έχουμε εναλλακτική. Αν είχαν μεριμνήσει και υπήρχαν φίλαθλοι στις κερκίδες, δεν μπορεί κάτι θα έκανε η Επιτροπή Σταδίων για να βελτιωθεί. Σε κάθε παιχνίδι εγώ έλεγα στα παιδιά να κάνουν το σταυρό τους για να μπουν και να βγουν υγιείς από το γήπεδο».
Ταρτάν με μπαλώματα – Σκάμμα με χόρτα
Ο αγωνιστικός χώρος δεν είναι το μόνο πρόβλημα στο κεντρικό στάδιο του Καυτανζογλείου, αφού και οι εγκαταστάσεις που χρησιμοποιούν οι αθλητές και οι αθλήτριες στίβου δεν είναι σε καλύτερη κατάσταση. Πεταμένα εμπόδια, κομμάτια του ταρτάν δεξιά και αριστερά, καπάκια από μπουκάλια και ό,τι μπορεί να φέρει ο αέρας.
Το ταρτάν είναι γεμάτο με μπαλώματα και τρύπες ενώ σε πολλά σημεία έχει φουσκώσει. Οι γραμμές έχουν ξεθωριάσει ανά διαστήματα και όταν επιχειρείς να τρέξεις, το νιώθεις να γλιστράει.
Ο πρώτος διάδρομος έχει το μεγαλύτερο πρόβλημα αφού έχει τα περισσότερα μπαλώματα και επειδή είναι κοντά στον αγωνιστικό χώρο, η λάσπη πετάγεται.
Στις γωνίες του σκάμματος έχουν φυτρώσει διάφορα χόρτα και το πλαστικό που υπάρχει από κάτω κάνει σιγά σιγά την εμφάνιση του. Ο διάδρομος του μήκους είναι γεμάτος από φουσκώματα και τρύπες ενώ το σημείο του ορίου έχει ξεθωριάσει λόγω του χρόνου που έχει περάσει.
Το στρώμα στο επί κοντώ είναι γεμάτο με νερό, στις βαλβίδες έχουν σχηματιστεί μικρές λιμνούλες ενώ και ο κλωβός έχει τρύπες.
Βαλβίδες με νερό – Ταρτάν με φουσκώματα
Μπαίνοντας στο βοηθητικό στάδιο, γίνεται κατανοητό γιατί οι περισσότεροι αθλητές και αθλήτριες το επιλέγουν. Μπορεί οι τοίχοι γύρω γύρω να έχουν ξεφλουδίσει και να φαίνονται κάποιες τρύπες αλλά είναι σε καλύτερη κατάσταση από το κεντρικό.
Το ταρτάν έχει φθορές από το πέρασμα του χρόνου και σε κάποια σημεία έχει φουσκώσει. Ειδικά στον πρώτο διάδρομο, τα εξογκώματα είναι αρκετά και σίγουρα δυσκολεύουν κάθε αθλητή που τον επιλέγει.
Κοντά στις βαλβίδες, οι οποίες έχουν νερό πιθανότατα από τη βροχή των προηγούμενων ημερών, υπάρχουν κομμάτια του ταρτάν έχουν φουσκώσει και πετάγεται νερό, αν πατήσεις κατά λάθος πάνω τους.
Ο διάδρομος του σκάμματος έχει και εδώ φθορές. Το γύρω γύρω ταρτάν έχει φουσκώματα κατά διαστήματα. Τα χόρτα έχουν εμφανιστεί στις γωνίες ενώ και μερικά εμπόδια είναι χαλασμένα.
Ο αγωνιστικός χώρος είναι καλύτερος από το κεντρικό στάδιο. Είναι πράσινος, δεν βουλιάζεις εύκολα αλλά υπάρχουν κρυφά σημεία που έχει λακκούβες και χρειάζεται οι αθλητές να κάνουν ζικ ζακ ή να πηδήξουν από πάνω τους για να τις προσπεράσουν.
«Κάναμε προπόνηση στα ακόντια και δύο άνοιξαν σαν πράσο»
Οι εγκαταστάσεις δεν χρησιμοποιούνται μόνο από τις αρτιμελείς αθλητές αλλά και από τα ΑΜΕΑ. Ο σύλλογος «Ελπίδα» κάνει προπονήσεις στους χώρους του κεντρικού και βοηθητικού σταδίου και τα προβλήματα είναι πολλά.
Ο προπονητής, Χρήστος Μητσιόπουλος, μιλώντας στο Metrosport.gr εξέφρασε την ανησυχία του για τη μη υλοποίηση μικρών πραγμάτων όπως είναι το κούρεμα των χόρτων ή το πότισμα του χορταριού ενώ επανέλαβε και το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τα ΑΜΕΑ που χρησιμοποιούν αμαξίδιο λόγω της απουσίας μπάρας στο πίσω μέρος του γηπέδου.
«Υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στο κεντρικό γήπεδο αλλά το βοηθητικό είναι αρκετά καλό. Τα σκάμματα είναι σε κακή κατάσταση και ελλοχεύει ο κίνδυνος τραυματισμού. Το ταρτάν στο μεγάλο γήπεδο θέλει αρκετή δουλειά. Για παράδειγμα, πέρυσι που κάναμε το πανελλήνιο των ΑΜΕΑ είχαμε μεγάλο πρόβλημα με το ταρτάν και οι αθλητές ζοριζόταν και ήθελαν να τρέξουν στο βοηθητικό.
Οι βαλβίδες δεν είναι σε καλή κατάσταση. Ο κλωβός στο δίσκο και στη σφαίρα έχει τρύπες και θα πρέπει να μπαλωθεί. Σκαλώνουν οι σφύρες και δεν υπάρχει μια σκάλα για να ανέβουμε και να τις πάρουμε. Προσπαθούμε να ανέβουμε αλλιώς. Παλαιότερα, που υπήρχαν φύλακες, ήταν πιο εύκολα γιατί βοηθούσαν την κατάσταση και έλεγχαν το χώρο.
Επιπλέον, δεν φρόντισαν όλο το καλοκαίρι να ποτιστεί το χορτάρι. Πήγαμε να κάνουμε προπόνηση στα ακόντια και έσπασαν δυο, άνοιξαν σαν πράσο. Ήταν λογικό καθώς το έδαφος ήταν σκληρό. Τους παρακαλάμε να κουρέψουν τα χόρτα. Τουλάχιστον δεν μας λένε, δεν μπορούμε, να πάω να τα κουρέψω μόνος μου.
Το μεγαλύτερο μου πρόβλημα είναι στο πίσω κομμάτι αφού δεν υπάρχει κάποια μπάρα και δεν έχουμε και το κλειδί της πόρτας και αναγκάζομαι να κατεβάζω και να ανεβάσω τα αμαξίδια μόνος μου από τις σκάλες. Είναι αδιανόητο! Στο ανέβασμα τις περισσότερες φορές περιμένω να περάσει κάποιος για να με βοηθήσει».
Ο κ. Χρήστος έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για ένα πιθανό ατύχημα αλλά και την απομάκρυνση των μικρών αθλητών και γενικότερα την «εξαφάνιση» του αθλητισμού.
«Στους κλειστούς χώρους απαγορεύτηκε η είσοδος γιατί δεν πληρούνται οι όροι χρήσης. Τα μικρά παιδιά που θα κάνουν προπόνηση; Κάτω από τις κερκίδες; Τρέχει παντού νερό. Υπάρχουν αθλητές που καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια για να κάνουν προπόνηση και να είναι έτοιμοι για τους αγώνες.
Χρειάζεται προσπάθεια από όλους μας. Πρέπει να κινηθούν όλοι οι σύλλογοι της πόλης ώστε να βελτιωθεί η κατάσταση γιατί οι γονείς θα πάρουν τα παιδιά τους από τον αθλητισμό. Θα εξαφανιστεί ο αθλητισμός. Πρέπει να τακτοποιηθεί το θέμα γιατί τραυματίζονται οι αθλητές και τα μικρά παιδιά που ονειρεύονται να εκπροσωπήσουν τη χώρα μας σε μεγάλες διοργανώσεις δεν θα μπορούν να ασχοληθούν γιατί δεν θα έχουν χώρο. Πρέπει να βοηθήσουμε όλοι ώστε να έχουμε την καλύτερη δυνατή προσβασιμότητα. Θέλει δουλειά ώστε να αναπτυχθεί ο αθλητισμός μας, έχουμε αθλητές και ταλέντα που έρχονται από πίσω».
Γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι το Καυτανζόγλειο μοιάζει με γήπεδο που έχει εγκαταλειφθεί. Η φροντίδα και η συντήρηση είναι μια άγνωστη λέξη προς το παρόν. Η εικόνα εύλογα γεννά ερωτήματα, τα οποία το Metrosport.gr μετά την επίσκεψη του στους χώρους, προσπάθησε να θέσει στη διοίκηση του Σταδίου αλλά η επικοινωνία δεν κατέστη δυνατή…