Κατώτερος
των περιστάσεων εμφανίστηκε ο ΠΑΟΚ στο
ντέρμπι με την ΑΕΚ. Του έλειπαν τα
περισσότερα από τα στοιχεία που διέθετε
στην τελική ευθεία της κανονικής περιόδου
του πρωταθλήματος, αλλά και στο ντέρμπι
με τον Άρη στην πρώτη αγωνιστική των
πλέι οφ.
Ούτε τακτικά
ήταν όσο καλά προετοιμασμένο τον
αναμέναμε για ένα τόσο μεγάλης σημασίας
ντέρμπι, ούτε ψυχολογικά. Όμως,
απροετοίμαστος, επίσης, ήταν και από
πλευράς αυτοπεποίθησης, πίστης.
Η αλήθεια
είναι ότι απέναντί του δεν είχε αντίπαλο
που αγωνιστικά ήταν πολύ καλύτερος.
Ούτε η ΑΕΚ ενθουσίασε. Δεν ήταν ο αντίπαλος
που κυριάρχησε, που η ανωτερότητά του
ήταν εμφανής.
Όμως, σε ένα
ντέρμπι που καμία από τις δύο ομάδες
δεν ήταν ιδιαίτερα καλή αγωνιστικά, η
ΑΕΚ, τουλάχιστον, είχε πάθος,
αποφασιστικότητα, έδειχνε ότι το θέλει
πιο πολύ το παιχνίδι. Φαινόταν αυτό από
τα μαρκαρίσματα των παικτών της ΑΕΚ,
από την σκληρότητα που σε πολλές
περιπτώσεις επιδείκνυαν, από έναν...
τσαμπουκά που έβγαζαν στο ματς και που
προβλημάτιζε τον ΠΑΟΚ, καθώς δεν είχε
κάτι αντίστοιχο να αντιπαρατάξει.
Δεν ξέρω αν
έπαιξε κάποιο ρόλο ότι ο Λουτσέσκου δεν
ήταν στον πάγκο αλλά στην κερκίδα λόγω
της τιμωρίας του. Δεν το πολυπιστεύω
ότι μπορεί από αυτό να επηρεάστηκαν οι
παίκτες του ΠΑΟΚ, ή, τέλος πάντων,
επηρεάστηκαν σε τέτοιο βαθμό που να
τους αποσυντόνισε.
Νομίζω ότι ήταν μια κακή βραδιά, η οποία, ωστόσο, ήρθε στο χειρότερο σημείο για τον ΠΑΟΚ. Διότι, χάθηκε μια τεράστια ευκαιρία να είναι με εξαιρετικές προϋποθέσεις στο κόλπο, αφού αν κέρδιζε την ΑΕΚ, δεδομένων των στραβοπατημάτων ΠΑΟ και Ολυμπιακού θα ήταν σήμερα σε εξαιρετική θέση στη μάχη για τον τίτλο.
Τώρα τα
πράγματα έγιναν πολύ πιο δύσκολο και
το μόνο που του μένει είναι να εκμεταλλευτεί
την αναταραχή που υπάρχει στον Ολυμπιακό
μετά την ισοπαλία με τον Άρη και την
παραίτηση Μίτσελ.
Είναι η τελευταία ευκαιρία για τον ΠΑΟΚ, αν θέλει να μείνει ζωντανός στη μάχη για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, αφού, μια νέα απώλεια θα τον βγάλει οριστικά, μάλλον, εκτός διεκδίκησης.