Ιδού το έγκλημα: Ο Ποντένσε θαρρείς και τον χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα βουτάει και κερδίζει πέναλτι. Οι αμυντικοί τον παρακολουθούν από… απόσταση ασφαλείας.
Φάληρο: Έχει περάσει ένα 20λεπτο σχεδόν και οι γηπεδούχοι δείχνουν να τα έχουν χαμένα. Η μικρή και ανίσχυρη Κηφισιά, αποδεικνύεται ένα τεράστιο πρόβλημα. Έχει ήδη χάσει τρεις κλασικές ευκαιρίες, με τον Μαρτίνεθ να ψάχνεται και την εξέδρα να αρχίζει την μουρμούρα. Η κατάσταση προϊδεάζει για πιθανές περιπέτειες, από τη στιγμή που οι ερυθρόλευκοι μπλοκαρισμένοι, δείχνουν παντελώς αδύναμοι να την αλλάξουν. Και τότε αιφνιδιαστικά προβάλει από το πουθενά ο νέος κλώνος της παράγκας, ο Αθηναίος διαιτητής Κατοίκος και δίνει λύση σε όλα.
Ξεμπλοκάρει τους γηπεδούχους (κόουτς, παίκτες και οπαδούς) και τους λυτρώνει από το άγχος. Στην κυριολεξία από το τίποτε επινοεί ένα πέναλτι απίστευτο. Δεν χρειάζεται να επιστρατεύσω τον οποιοδήποτε άλλο χαρακτηρισμό, γιατί είμαι σίγουρος ότι την ίδια έκπληξη (ίσως και οργή) θα νιώσατε όλοι, όσοι είδατε το παιχνίδι στην τηλεόραση.
Επειδή έχω ζήσει δεκαετίες αυτό το όργιο με τους ορκισμένους στο σύστημα της παράγκας (βετεράνους και νέους κλώνους), τολμώ να πω πως αυτό που διέπραξε ο νεαρός Κατοίκος δεν θα το τολμούσε ούτε ο αλησμόνητος Παπουτσέλης. Ο… νεοφώτιστος αστέρας της διαιτησίας, για τον τρόπο ανέλιξης του οποίου ήταν πολύ διαφωτιστικός ο Κυριακός Θωμαϊδης προχθες στην εκπομπή «Στη Σέντρα» του Γιώργου Μπούζου, ξεπέρασε και τις προδιαγραφές εύνοιας του Ολυμπιακού, που ιστορικά έχει καταθέσει και ο πατέρας Σπάθας.
Θα μου πείτε βρε αδερφέ μιλάς για ένα παιχνίδι που έληξε 4-0 και επικεντρώνεσαι στην διαιτησία; Θα σας απαντήσω απλά ότι δεν μένω ούτε στο αποτέλεσμα ούτε στο αν ήταν δίκαιη η επικράτηση. Σαφέστατα και η διαφορά δυναμικότητας μπορούσε να φέρει το ίδιο σκορ. Μένω όμως στην αγωνία του εν λόγω διαιτητή, ο οποίος έδειξε πως ήταν περισσότερο αγχωμένος από τους σαστισμένους γηπεδούχους και αποφάσισε να κάνει το σάλτο μορτάλε (πλήρης γελοιοποίηση του ρόλου του), προκειμένου να απαλλαγεί από την πιθανότητα και τον φόβο μιας περιπέτειας που θα έβλαπτε την πανίσχυρη ομάδα του λιμανιού. Προτίμησε να αυτογελοιοποιηθεί παρά το παιχνίδι να συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο του πρώτου 20λεπτου. Θα λέγαμε ότι προτίμησε να «αυτοκτονήσει» διαιτητικά, αλλά το αποφεύγουμε γιατί γνωρίζουμε ότι δεν πρόκειται ποτέ να τιμωρηθεί.
Άλλωστε δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που «θυσιάζεται» για αυτούς που τον προστατεύουν και οι οποίοι θεωρείται εκ προοιμίου βέβαιο ότι θα τον στηρίξουν. Μες τον φόβο λοιπόν να μην γίνει καμία στραβή και πάθει καμιά ζημιά ο θρύλος στα χέρια του, αποφάσισε να εκτεθεί ανεπανόρθωτα. Ο εν λόγω νεοφώτιστος κλώνος της παράγκας δυστυχώς δεν είχε την πρόνοια να προστατέψει στο ελάχιστο τον εαυτό του. Να σκεφτεί δηλαδή ότι βρε αδερφέ έχουν περάσει μόνο 20 λεπτά. Άρα υπάρχει χρόνος και ευκαιρίες να αλλάξουν όλα προς το καλύτερο για τους γηπεδούχους. Να υπολογίσει επίσης ότι είναι πολύς ο χρόνος και μπορούν να υπάρξουν ευκαιρίες να βοηθήσει χωρίς να εκτεθεί ή ακόμη και να ανανήψουν αγωνιστικά οι σαστισμένοι γηπεδούχοι. Δεν είχε στοιχειώδη ψυχραιμία να τα σκεφτεί όλα αυτά και οδήγησε με αυτόν τον ακατανόητο και διαστροφικό τρόπο την άμοιρη Κηφισιά στο «εκτελεστικό απόσπασμα» και την ελληνική διαιτησία στην ανυποληψία.
Το σημείωμα γράφεται και αφιερώνεται σε όσους ακόμη πιστεύουν πως βλέπουμε ένα καθαρό πρωτάθλημα, με διαιτητές όμως πλήρως ελεγχόμενους και εξαρτημένους! Δείτε την εύνοια που απολαμβάνει το ΠΟΚ και ποιους στέλνουν «συστημένους» στα παιχνίδια του ΠΑΟΚ. Το κλείνω εδώ το θέμα. Είναι ολοφάνερο πως και με ποιον τρόπο μπλοκάρουν τους ανεπιθύμητους και ξεμπλοκάρουν τα αφεντικά τους.
Ας πούμε όμως και δυο κουβέντες για το δικέφαλο. Σήμερα δίνει ένα θεωρητικά εύκολο παιχνίδι. Πιθανότατα να έχουμε ένα ακόμη rotation. Ας ευχηθούμε να είναι καλά δομημένο. Και πέραν αυτού μια συμβουλή. Κάποιοι να σταματήσουν να διαταράσσουν την ηρεμία που επικρατεί όπως και την ιδανική ψυχολογία με άστοχες δηλώσεις και μικρόψυχες εμμονικές συμπεριφορές. Σύντομα θα προστεθεί στο έμψυχο υλικό και ο ποιοτικός Μάρκος Αντόνιο, με ότι σημαίνει αυτό. Και κάτι ακόμη, οι δημόσιες σχέσεις για κάποιους του δικού μας χώρου είναι καλές, αλλά θεωρείται πιο σημαντικό και πιο ορθό να μην εμποδίζουν τις θαρραλέες προσεγγίσεις σε θέματα που κάνουν… τζιζ.