«La calma è la virtù dei forti». Η ηρεμία είναι η αρετή του δυνατού. Μια ιταλική φράση που ταιριάζει γάντι στην περίπτωση του σπουδαίου, Κάρλο Αντσελότι. Δεν θα τον δεις ποτέ εν ώρα αγώνα να πανικοβάλλεται, να βγαίνει εκτός ορίων, να διαμαρτύρεται, να ωρύεται. Δείχνει πάντα ήρεμος και πράος, ακόμη και αν μέσα του βράζει. Αρκετές φορές ανέκφραστος, ακόμη και σε παιχνίδια όπως αυτό με την Μάντσεστερ Σίτι. Μοιάζει λες και γνωρίζει, πως όλα θα πάνε σύμφωνα με το πλάνο. Και αυτό τον κάνει δυνατό.
Επιμέλεια: Τηλέμαχος Περτσινίδης
Μια καριέρα, βγαλμένη από το ομορφότερο παραμύθι. Ο Κάρλο Αντσελότι, έζησε τα πάντα, τόσο ως παίκτης, αλλά ιδίως ως προπονητής. Γεννήθηκε στις 10 Ιουνίου του 1959 στη μικρή πόλη του Ρετζόλο στη Βόρεια Ιταλία, η οποία αριθμεί περίπου 10.000 κατοίκους. Αναμφίβολα, η σπουδαιότερη φυσιογνωμία που είχε η κωμόπολη αυτή, είναι ο θρυλικός Ιταλός προπονητής. Ξεκίνησε τα ποδοσφαιρικά του βήματα από τις ακαδημίες της τοπικής ομάδας και ακολούθησε μια μακρά καριέρα με θητείες σε Πάρμα, Ρόμα και Μίλαν.
Ο Κάρλο Αντσελότι αγωνίστηκε σε μια εποχή, όπου στο ποδόσφαιρο μεσουρανούσαν σπουδαίοι και θρυλικοί ποδοσφαιριστές, όπως ο Ντιέγκο Μαραντόνα. Ο Ιταλός έδωσε αρκετές... μάχες με τον Αργεντινό της Νάπολι, στα μεταξύ τους ντέρμπι, ωστόσο παρά το γεγονός αυτό, έγινε... φίλος με τον Ντιεγκίτο όπως αποκάλυψε σε συνέντευξή του. «Ήταν ένας αντίπαλος για μένα τότε, αλλά μετά έγινε φίλος μου. Ο σπουδαιότερος παίκτης με τον οποίο έπαιξα ως αντίπαλος», είπε ο τεχνικός της Ρεάλ Μαδρίτης, όταν ο Μαραντόνα αποχαιρέτησε μια για πάντα τον κόσμο, αφήνοντας την τελευταία του πνοή.
Το 1992, σε ηλικία 33 ετών, ο Αντσελότι κρεμάει τα παπούτσια του και αποφασίζει να αποσυρθεί από την ενεργό δράση, όχι όμως και από το ποδόσφαιρο. Δεν ήθελε να αφήσει αυτό που τον γέμισε. Αμέσως, αναλαμβάνει χρέη βοηθού προπονητή στην εθνική Ιταλίας και κάπως έτσι μια μαγική καριέρα ξεκινάει.
Γρήγορα γίνεται αντιληπτό στο ιταλικό ποδόσφαιρο, πως ο Αντσελότι αποτελεί έναν ανερχόμενο προπονητή, ο οποίος στο μέλλον θα απασχολήσει τις μεγάλες ομάδες. Οι προβλέψεις δεν πέφτουν έξω και αφού έχει ένα πέρασμα από Ρετζάνα και Πάρμα, το 1999 αναλαμβάνει την Γιουβέντους. Στη συνέχεια ακολουθεί η «χρυσή» θητεία του στη Μίλαν, πέρασμα από Τσέλσι και Παρί Σεν Ζερμέν, 2 χρόνια στην Ρεάλ, μετά η Μπάγερν, η Νάπολι, η Έβερτον και πλέον φτάνουμε στο σήμερα, όπου προπονεί και πάλι τους «Μερένχες».
Ο έμπειρος τεχνικός, την Τετάρτη (5/5) πήρε μια σπουδαία πρόκριση στον τελικό του Champions League με την Ρεάλ, πετώντας εκτός τη Μάντσεστερ Σίτι σε μια φοβερή σειρά ημιτελικών και όλα αυτά, ενώ 4 ημέρες πριν σήκωνε για πρώτη φορά το ισπανικό πρωτάθλημα, περνώντας στο πάνθεον του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Ο 62χρονος έγινε ο πρώτος προπονητής στην ιστορία, που καταφέρνει να σηκώσει τα 5 μεγάλα εγχώρια πρωταθλήματα της Ευρώπης. Αγγλικό, ισπανικό, ιταλικό, γερμανικό και γαλλικό. Ασύλληπτο.
«Η κατάκτηση των πέντε μεγάλων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων είναι κάτι για το οποίο είμαι πολύ περήφανος. Σημαίνει ότι τα πήγα πολύ καλά, αλλά τώρα θέλω να συνεχίσω να κερδίζω τίτλους με τη Ρεάλ Μαδρίτης», ήταν τα λόγια του Ιταλού τεχνικού, μετά το παιχνίδι με την Εσπανιόλ και τη μαθηματική κατάκτηση του τίτλου.
Η ηρεμία είναι το... όπλο του
Όντας πλέον από τους πιο έμπειρους τεχνικούς στο χώρο, έχει την εμπειρία και την οξυδέρκεια να διαχειρίζεται με ηρεμία δύσκολες καταστάσεις. Καταστάσεις, όπως αυτή του ημιτελικού με τη Μάντσεστερ Σίτι. Ο Αντσελότι, είχε να αντιμετωπίσει μια σύγχρονη ποδοσφαιρική μηχανή, καλοδουλεμένη, με νέες τακτικές, πολύ μπροστά από τη δική του εποχή. Έμοιαζε να είχε βγει νοκ-αουτ. Το γκολ του Μαχρέζ στο 70' ήρθε να προσθέσει ακόμη μεγαλύτερο βάρος σε μια «βασίλισσα» η οποία έψαχνε απεγνωσμένα ένα γκολ. Αποφασίζει να ρίξει στον αγώνα τον Ροντρίγκο και αυτός μέσα σε 3 λεπτά βάζει 2 γκολ και στέλνει το ματς στην παράταση. Στο γήπεδο επικρατεί φρενίτιδα, ωστόσο ο Κάρλο δεν πανηγυρίζει ακόμη. Γνώριζε πως η δουλειά δεν είχε γίνει ακόμη.
Ο Μπενζεμά στην παράταση έκανε το 3-1 από την άσπρη βούλα και ενώ όλοι πια κρατούσαν την ανάσα τους, παρακολουθώντας αποσβολωμένοι τα τελευταία δραματικά λεπτά στο Μπερναμπέου, ο Αντσελότι έχει πιάσει... κουβέντα με τον Μαρσέλο και τον Κρόος στον πάγκο. Γρήγορα γίνεται αντιληπτό πως οι δύο παίκτες συμβουλεύουν τον τεχνικό κουνώντας τα χέρια τους. Ο Ιταλός τους ακούει προσεκτικά, ενώ άλλος στη θέση του θα απαξίωνε οποιαδήποτε τέτοια κίνηση. Το ματς λήγει και η Ρεάλ βρίσκεται στον τελικό, όπου και θα αντιμετωπίσει σε λίγες βδομάδες τη Λίβερπουλ.
Καρμική σχέση με τους «Ρεντς»
Ο Κάρλο Αντσελότι, έχει «πετύχει» άλλες 2 φορές τη Λίβερπουλ σε τελικό Champions League και τις δύο ως προπονητής της Μίλαν. Από τον έναν τελικό, έχει καλές αναμνήσεις, από τον άλλον, τις χείριστες. Ο Ιταλός είχε συναντήσει τη Λίβερπουλ σε δύο τελικούς, την σεζόν 2004/05 και την 2006/07. Την πρώτη φορά, είδε το κύπελλο με τα... μεγάλα αυτιά να το χάνει μέσα απ' τα χέρια του. Να του... γλιστράει. Είδε την ομάδα του να κερδίσει με 3-0 στο ημίχρονο, στον αλησμόνητο τελικό της Πόλης και τη Λίβερπουλ να επανέρχεται κάνοντας το 3-3 και εν τέλει να το κατακτάει στα πέναλτι.
Η ρεβάνς για τον τεχνικό και τους «ροσονέρι» ήρθε την επόμενη σεζόν, όταν και κόντρα στον ίδιο αντίπαλο κατάφεραν να κερδίσουν το Champions League, ωστόσο για τον ίδιο, τα ματς με τον αγγλικό σύλλογο θα αποτελούν πάντα μια ιδιαίτερη πρόκληση, τα οποία κάθε φορά, θέλοντας και μη, θα εκλαμβάνει ως άτυπες ρεβάνς.
Φυσικά, ο Αντσελότι θέλει να κατακτήσει το τρόπαιο για 4η συνολικά φορά την καριέρα του, κλείνοντας έτσι κατά πάση πιθανότητα μια σπουδαία καριέρα με τον καλύτερο τρόπο. Οι σκέψεις απόσυρσης από τους πάγκους έχουν πια... ωριμάσει στο μυαλό του Αντσελότι, ο οποίος ξέρει και καταλαβαίνει πως σιγά-σιγά θα πρέπει να κάνει στην... άκρη δίνοντας τη θέση του στη νέα γενιά, έχοντας αφήσει πίσω του μια μεγάλη παρακαταθήκη και δεν αποκλείεται η φετινή σεζόν, να είναι η τελευταία σε μια σπουδαία καριέρα.