Συνέντευξη στον Πέτρο Χαριζακλή
Στην Ελλάδα ο στίβος δεν είναι ένα προβεβλημένο άθλημα, ωστόσο έχει φέρει τεράστιες επιτυχίες στη χώρα μας σε μεγάλες διοργανώσεις. Από πανελλήνια πρωταθλήματα μέχρι ευρωπαϊκά και από διεθνή μίτινγκ στίβου μέχρι και Ολυμπιακούς Αγώνες.
Πριν από μερικές ημέρες, έλαβε χώρα στο ΣΕΦ το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κλειστό Πρωτάθλημα Στίβου. Εκεί έτρεξαν πολλοί αθλητές με στόχο ένα ρεκόρ, μια καλή εμφάνιση ή το όριο για κάποια άλλη μεγάλη διοργάνωση.
Σε αυτό τον αγώνα συμμετείχε και η Ελπίδα Καρκαλάτου, η πρωταθλήτρια Ελλάδας στα 400μ. Δυστυχώς για την ίδια, ο τερματισμός την έφερε στην 6η θέση ωστόσο εκείνη δεν χάνει την αισιοδοξία της για το μέλλον. Η 27χρονη πρωταθλήτρια που πριν από λίγο καιρό μετακόμισε από τον ΣΔΥ Αργολίδας στον ΑΟ Μυκόνου, μίλησε στο Metrosport.gr για τους στόχους στις διοργανώσεις που ακολουθούν μετά το πανελλήνιο. Μας εξιστόρησε το πως ξεκίνησε να ασχολείται με τον στίβο, το πως επέλεξε το 400άρι ενώ τόνισε τη σημασία που έχει για εκείνη ο προπονητής της αλλά και η οικογένειά της. Τέλος, δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί στα παιδιά που προπονεί, που αποτελούν τη δύναμή της.
-Τερμάτισες στην 6η θέση του 400μ. στο Κλειστό Πρωτάθλημα Στίβου στο ΣΕΦ. Τι έφταιξε και δεν τα πήγες όσο καλά θα ήθελες;
«Δεν ήμουν στην κατάλληλη κατάσταση για να τρέξω και η προπόνηση δεν μου έδειξε ότι μπορούσα να τρέξω, είχα τρέξει δύο ημερίδες στο ΣΕΦ, δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή. Παίρνω μόνο τα θετικά της κούρσας. Στον προκριματικό μπήκα στο 200μ. και στη συνέχεια απέσυρα τη συμμετοχή μου στον τελικό».
-Σε ενόχλησε που δεν έπιασες το όριο για το Παγκόσμιο;
«Δεν φοβήθηκα να μπω ή να ρισκάρω, μπήκα για να τρέξω, δεν με ένοιαζε για τη θέση. Δεν έπιασα το όριο, θα με πείραζε αν πήγαινα η εθνική ομάδα και εγώ ήμουν εδώ. Διανύουμε μια σεζόν που έχει πολλές διοργανώσεις, διαγράφω ό,τι έγινε και προχωράω».
-Σε επηρέασε ο τραυματισμός που είχες το προηγούμενο χρονικό διάστημα;
«Τον είχα ξεπεράσει τον τραυματισμό μου, αλλά παίζει ρόλο και η ψυχολογία. Όταν η ψυχολογία σου είναι πεσμένη δεν μπορείς να αποδώσεις στο 100%. Mου δημιούργησε αρνητισμό, είχα προπονηθεί πάρα πολύ αλλά δεν βγήκε. Εξι χρόνια είμαι στο πικ, κάνω συνεχώς ρεκόρ, μια φορά έτυχε η κακή στιγμή. Λογικό είναι να γίνει μια κοιλιά για να γίνει η άνοδος στη συνέχεια».
-Εχεις κερδίσει πανελλήνιο κλειστού στίβου το 2019 και το 2020, έχεις συμμετάσχει σε βαλκανικούς αγώνες, σε ευρωπαϊκούς αγώνες. Είσαι μέλος και της Εθνικής ομάδας στα 4x400 σκυταλοδρομία. Ποιο είναι το επόμενο βήμα; Οι Ολυμπιακοί Αγώνες;
«Να έχω την υγεία μου, και στη συνέχεια το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα με την Εθνική ομάδα και το ατομικό. Ισως και στη συνέχεια το Παγκόσμιο. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι ένας στόχος του κάθε αθλητή, είναι πιο μελλοντικό σε σχέση με το ευρωπαϊκό και το παγκόσμιο».
-Εχεις άλλη ευκαιρία για να πιάσεις το όριο μέχρι το Παγκόσμιο;
«Στο Παγκόσμιο Κλειστού Στίβου δεν μπορώ να συμμετάσχω. Αν δεν πιάσω το όριο σε κάποιο μίτινγκ, ίσως συμμετάσχω μέσω του ranking στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ανοιχτού Στίβου».
«Ετσι επέλεξα το 400άρι, μέντοράς μου ο Καραπάνος»
-Πως και πότε ξεκίνησες τον στίβο;
«Από το δημοτικό, είχαν έρθει γυμναστές, με επέλεξαν σαν ταλέντο, πήγα στο αθλητικό γυμνάσιο. Ξυπνούσα 6 το πρωί για να κάνω προπόνηση και μετά πήγαινα στο σχολείο. Στο λύκειο ήταν πιο χαλαρά, κάναμε προπόνηση 2 φορές την εβδομάδα. Επαγγελματικά ασχολήθηκα μετά τα 19 μου χρόνια. Με βοήθησε που δεν ασχολήθηκα πιο νωρίς γιατί μπορεί να καείς σε μικρή ηλικία από την πολλή προπόνηση».
-Πως επέλεξες τα 400μ.;
«Είχα ξεκινήσει από 100 -200 και είχα πολλούς τραυματισμούς, από την επιβάρυνση. Οταν πήγα στην Χαλκίδα για να σπουδάσω, έκανα πολλές προπονήσεις. Με τον προπονητή μου σχεδιάσαμε ένα πλάνο, το 400άρι δεν έχει τόσο ένταση, και έπρεπε να αλλάξω τη νοοτροπία μου. Μου αρέσει περισσότερο το 400άρι, έχει δύσκολη προπόνηση, γιατί πρέπει να έχει αερόβιο εκτός από τα υπόλοιπα. Είναι μαγικό άθλημα».
-Ποιες θεωρείς σημαντικότερες διακρίσεις για σένα;
«Σίγουρα τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα που έχω πάρει μέρος, τα πανελλήνια πρωταθλήματα που έχω βγει πρώτη, μου έχουν χαρίσει μεγάλες στιγμές. Το 2019 αντιμετώπισα την Ειρήνη Βασιλείου και την πέρασα στο πανελλήνιο πρωτάθλημα. Είχα δύο εβδομάδες που σχεδίαζα τον τελικό, ήταν σαν λύτρωση για μένα και επιτεύχθηκε κάτι σημαντικό. Έχω κάνει και πανελλήνιο ρεκόρ στα 4x400».
-Ποιο ταξίδι ξεχωρίζεις από αυτά που έχεις κάνει με τον στίβο;
«Στο Μινσκ, στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα το 2019. Και σαν πόλη και σαν διοργάνωση. Κάναμε ανάμικτη σκυταλοδρομία, σε μια εβδομάδα κάναμε 3 κούρσες, κάναμε πανελλήνιο ρεκόρ. Μέναμε σε εξαιρετικές εγκαταστάσεις, μέναμε όλοι μαζί ήταν σαν ολυμπιακοί αγώνες».
-Γιατί μετακόμισες από την ομάδα της Αργολίδας στην ομάδα της Μυκόνου;
«Οι συνθήκες που υπάρχουν στην ομάδα της Αργολίδας δεν βοηθούν για να προγραμματίζω τις προπονήσεις, δεν υπάρχει στήριξη από την τοπική αρχή. Είχα μια καλή πρόταση από την ΑΟ Μυκόνου και άνοιξα τα φτερά μου. Οι συνθήκες στην χώρα μας γενικά δεν βοηθάνε τους αθλητές. Παρόλα αυτά, είμαι γυμνάστρια και προπονήτρια σε μικρή παιδιά στην πρώην ομάδα μου, ενώ εργάζομαι και ως εκπαιδευτικός σε δημόσιο ΙΕΚ προπονητικής».
-Τι σημαίνει για σένα ο προπονητής σου, Γιώργος Καραπάνος;
«Με ανέλαβε και με έκανε πρωταθλήτρια, ξεκινήσαμε μαζί από το μηδέν. Aλλάξαμε αγώνισμα, κάναμε προπόνηση. Eίναι ένας εξαιρετικός προπονητής και μέντορας, πάντα θα με συμβουλέψει και στην προπόνηση και στην προσωπική ζωή. Η καλύτερη συνταγή με την επιτυχία είναι η χημεία με τον προπονητή και για αυτό δεν τον αλλάζω. Πετυχαίνει η συνταγή και δεν αλλάζει η συνεργασία μας».
-Πόσο σημαντική ήταν η βοήθεια της οικογένειάς σου για να τα καταφέρεις;
«Οι γονείς μου είναι πάντα δίπλα μου, είναι εξαιρετικοί γονείς και πολύ δυνατοί άνθρωποι. Με βοηθάνε πάρα πολύ, όταν είναι αυτοί καλά είμαι και εγώ καλά και μου δίνουν δύναμη για να κάνω τα πράγματα όπως θέλω. Ερχονται στο γήπεδο, είναι πάντα εκεί στις αποτυχίες και στις επιτυχίες μου και με στηρίζουν».
«Οι εγκαταστάσεις δεν βοηθάνε στο Αργος, μου δίνουν δύναμη τα παιδιά για να τρέξω»
-Προπονείσαι κυρίως στο Αργος. Είναι οι εγκαταστάσεις μιας μικρής πόλης ικανές να σε προετοιμάσουν για τις μεγάλες διοργανώσεις;
«Παλιά γίνονταν διοργανώσεις στο Αργος, πλέον δεν ασχολούνται. Στην περιοχή δεν υπάρχει χώρος κλειστού στίβου οπότε καταλαβαίνεις πως είναι πολύ δύσκολο να κάνουμε προπόνηση τον χειμώνα. Ετσι αναγκάζομαι να πηγαίνω στην Αθήνα ή αλλού για μίνι προετοιμασίες».
-Επέλεξες κάποια στιγμή να κάνεις προετοιμασία στο εξωτερικό για κάποιον αγώνα;
«Στη Σερβία, στο Βελιγράδι, σε γήπεδο κλειστού στίβου το 2018 και το 2019».
-Εκτός από αθλήτρια στίβου, είσαι και προπονήτρια κυρίως σε μικρές ηλικίες. Πως είναι αυτό το κομμάτι; Τα παιδιά στο Αργος ασχολούνται με τον στίβο;
«Είναι πολύ σημαντικό κομμάτι, παίρνω δύναμη από τα παιδιά. Σκέψου κάνω πρώτα τις ακαδημίες και μετά την προπόνηση για μένα. Αν δεν πάω να κάνω προπόνηση με τα παιδιά είναι σαν να μην έχω δύναμη να τρέξω. Τους λέω να αγαπάνε τον αθλητισμό, να σέβονται τους αντιπάλους τους. Μου αρέσει η πρόοδος που έχουν, χαίρονται που είμαι αθλήτρια και με βλέπουν στην τηλεόραση. Μου στέλνουν οι γονείς πως με βλέπουν. Ευτυχώς εδώ στην περιοχή ασχολούνται με τον στίβο, έχουμε 75 παιδάκια στην Ακαδημία».
-Τι λες στα παιδιά που προπονείς; Γιατί να συνεχίσουν να ασχολούνται με τον στίβο;
«Τους λέω βασικά πράγματα για τον αθλητισμό, να βάζουν στόχους, να γίνονται καλύτεροι. Τους εξηγώ πως ο αθλητισμός έχει δυσκολίες και πως στη ζωή δεν σου χαρίζουν τίποτα. Οπως είναι ο στίβος έτσι είναι και η ζωή, για να κατακτήσουν κάτι και πρέπει να παλέψουν. Τους βάζω ερεθίσματα και τους λέω πως πρέπει να παλεύουν για αυτό που αγαπάνε. Να έρχονται στον στίβο αν τον αγαπάνε, να φροντίζουν το σώμα τους και την διατροφή τους».
-Τι σου λένε τα παιδιά όταν επιστρέφεις μετά τους αγώνες;
«Με περιμένουν πάντα με λουλούδια, με σοκολατάκια, με ζωγραφιές. Εχει τύχει να μου πουν μην στεναχωριέστε που δεν κάνατε αυτό που περιμένατε. Ότι στον επόμενο αγώνα θα τα καταφέρω. Αλλα μου λένε ήσασταν πολύ όμορφη με τον φιόγκο σας. Είναι παιχνιδιάρικα, με ζωγραφίζουν με τα μετάλλια, ξέρουν τις επιτυχίες μου. Είναι βασικό κομμάτι πως οι γονείς ξέρουν ποια είμαι και ποια τους κάνει προπόνηση. Παίρνουν πολλά ερεθίσματα και όταν βλέπουν ποιος τους προπονεί και τι κάνει, τον βλέπουν αισιόδοξα. Με έχουν αλλάξει τα παιδιά. Εσύ μπορείς να τα εμπνέεις και εκείνα σου δίνουν αγάπη».