Στο Metropolis 95.5 και την εκπομπή «Ο κουρσάρος ξύπνησε νωρίς» με τον Απόστολο Μακρυανίδη φιλοξενήθηκε ο Βενιαμίν Καρακωστάνογλου.
Ο διεθνολόγος και λέκτορας της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ανέλυσε στην εκπομπή του Απόστολου Μακρυανίδη τα πάντα γύρω από τις τουρκικές προκλήσεις και διεκδικήσεις σε βάρος της Ελλάδας.
Αναλυτικά όσα είπε ο Βενιαμίν Καρακωστάνογλου:
Για το ενδεχόμενο ύπαρξης ελληνοτουρκικής φιλίας: «Όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις μετά το 1923, όταν και υπεγράφη η συνθήκη της Λωζάνης που καθόρισε τα σύνορα στην περιοχή και παγίωσε υποτίθεται την ειρήνη, θέλουν, επιδιώκουν και εύχονται να υπάρξει ελληνοτουρκική φιλία. Φιλία όμως δεν γίνεται όταν ο ένας προσφέρει κλαδί ελιάς, καλή προαίρεση, ετοιμότητα και για υποχωρήσεις και για καλόπιστο διάλογο και καλή γειτονία ενώ ο άλλος, η Τουρκία, κρατά είτε γιαταγάνι, είτε προτεταμένο όπλο και απειλώντας με τα μεγέθη του, την πληθυσμιακή ποσότητα, το μέγεθος του κράτους της, των πολεμικών και στρατιωτικών της εξοπλισμών, και απαιτεί, διεκδικεί και ουσιαστικά δεν δέχεται τη βασικότερη αρχή της σύγχρονης διεθνούς οργάνωσης, των Ηνωμένων Εθνών, που περιλαμβάνεται στο άρθρο 2, παράγραφος 4 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ και λέει ότι τα πολιτισμένα κράτη που μετέχουν στη διεθνή κοινότητα οφείλουν να επιλύουν τις όποιες διαφορές τους καλόπιστα, με ειρηνικά μέσα. Όταν αυτή τη θεμελιώδη αρχή, δηλαδή την απαγόρευση της βίας ως μέσου και της απειλής χρήσης βίας, τότε η Τουρκία βρίσκεται εν αδίκω. Συνεπώς, όσες ελληνικές κυβερνήσεις το επιχείρησαν, συνάντησαν τοίχο. Ο τοίχος ήταν ότι η Τουρκία θεωρεί τον εαυτό της ότι είναι ένα εξέχων μέλος της διεθνούς κοινότητας που δεν υπόκειται στο διεθνές δίκαιο όπως αυτό εφαρμόζεται από τα περισσότερα κράτη, δυστυχώς όχι όλα. Στην Ελλάδα, επειδή είναι ειρηνόφιλος ό λαός μας, προσπαθούν μέσω διαλόγου επί δεκαετίες, ιδίως μετά το 1973, να λύσουν ειρηνικά τα ζητήματα. Αυτό δεν καθίσταται εφικτό επειδή η Τουρκάι θέλει να επιβάλει τις απόψεις της με το έτσι θέλω, απολυταρχικά, δυναστικά. Ήδη το Ισλάμ, στο οποίο πιστεύουν, θεωρεί ότι οι πιστοί του οφείλουν να εξισλαμίζουν με την πειθώ ή με τη βία όλους τους άλλους. Και αυτή είναι η εντολή του Προφήτου τους στο σύνολο της ανθρωπότητας και έτσι νιώθουν ότι οι μη Μουσουλμάνοι είναι πολίτες δεύτερης, τρίτης κατηγορίας και το ίδιο νιώθουν για όλους τους λαούς. Άρα δεν μπορεί να γίνει ελληνοτουρκική φιλία μέχρις ότου η Τουρκία αντιληφθεί και αποδεχθεί πρώτον τα τραγικά εγκλήματα του παρελθόντος. Αν δεν υπάρξει μία ομολογία από την επίσημη Τουρκία, αυτό το έχουν κάνει κατ’ εξαίρεση κάποιοι Τούρκοι επιστήμονες οι οποίοι κάνοντας αυτοκριτική αποδέχθηκαν τις γενοκτονίες ιδίως κατά των χριστιανικών λαών της Ανατολής, των Ποντίων, των Μικρασιατών, των Αρμενίων, των κατοίκων της συριακής καταγωγής στα νοτιοανατολικά της Τουρκίας, Ασσυροχαλδαίοι όπως λέγονται. Τα ίδια κάνει και στους Κούρδους και στην Κύπρο και στην Ανατολική Θράκη».
Μπορεί η Τουρκία να συμπεριληφθεί στα πολιτισμένα κράτη: «Νομίζω πως κατ’ επίφασιν και ίσως ένα μέρος του πληθυσμού της, αυτό που δεν έχει πρόσβαση στην εξουσία μπορεί να είναι πολιτισμένο. Δε ζουν όπως οι αφρικανικοί λαοί αλλά αυτό δε σημαίνει ότι η συμπεριφορά τους ως ισότιμων μελών των κρατών της διεθνούς κοινότητας που είναι πάνω από 190, είναι η ενδεδειγμένη και η πρέπουσα. Διότι με τον τρόπο που φέρονται οι κυβερνήσεις τους, προσπαθούν να επιβάλλουν βίαια η με την απειλή χρήσης βίας με τους τεράστιους και μη αναγκαίους για την πραγματική και αληθινή άμυνά τους εξοπλισμούς και αυτό κάνουν και απέναντι στην Ελλάδα τα τελευταία 50 χρόνια. Άρα αυτό που πρέπει να γίνει για να αποφευχθεί ο πόλεμος τον οποίο κανείς δεν θέλει αλλά πρέπει να το θέλουν και οι δύο όχι μόνο ο ένας και να τον επιβάλει με την πολιτική του στον άλλο. Αυτό επιχειρεί η Τουρκία διαστρέφοντας το διεθνές δίκαιο και τις αρχές του και προσπαθεί να επιβάλλει το δικό της δίκαιο. Για παράδειγμα, προχθές στα Ηνωμένα Έθνη έγινε η συνδιάσκεψη για το δίκαιο της θάλασσας, που είναι στα πλαίσια της γενικής συνέλευσης, και από τα 157 κράτη που συμμετείχαν, τα 153 υπερψήφισαν την έκθεση που κατέθεσε η αρμόδια διεύθυνση για το δίκαιο της θάλασσας των Ηνωμένων Εθνών που έλεγε ότι η σύμβαση του 1982 του Μοντέγκο Μπέι αποτελεί όχι μόνο συμβατικό κείμενο, δηλαδή συμβόλαιο, μεταξύ των 166 κρατών που υπερψήφισαν και επικύρωσαν τη διαδικασία δια της βουλής δηλαδή και της διεθνούς αναγνώρισης ως του συντάγματος των ωκεανών και μόνο η Τουρκία την καταψήφισε ενώ τέσσερα κράτη, δύο αφρικανικά και δύο λατινοαμερικανικά απείχαν από την ψηφοφορία. Άρα, για μία φορά ακόμη η Τουρκία είναι απομονωμένη. Το δίκαιο της θάλασσας είναι ποιος θα έχει την υφαλοκρηπίδα, την ΑΟΖ, τις θαλάσσιες δικαιοδοσίες στις περιοχές που γειτονεύει κατά θάλασσα η Ελλάδα με την Τουρκία. Άρα, επειδή η Τουρκία έχει αποδείξει τόσες δεκαετίες ότι δεν συζητάει καλόπιστα, για μένα οι διαβόητες διερευνητικές συνομιλίες για τις οποίες κάποιοι που είναι ελαστικοί στα ελληνοτουρκικά επιμένουν να γίνουν, από την Μέρκελ μέχρι και Αμερικανούς και άλλους, για να επιτύχουν αυτό που λέει ο λαός «φύγε κακό απ’ τα μάτια μου» γιατί αυτό θα κρατήσει λίγο και αν κρατήσει πολύ θα είναι εις βάρος της Ελλάδας. Το έχω αποδείξει με δεκάδες άρθρα μου εδώ και πολλά χρόνια. Άρα δεν πρόκειται να επιφέρει τίποτα, απλώς η Τουρκία θα έχει τη δυνατότητα, όπως κάνει και στο κυπριακό εδώ και 46 χρόνια, να κατηγορεί ατεκμηρίωτα την Ελλάδα ότι φταίει για το ότι θα καταρρεύσουν κάποια στιγμή αυτές οι συνομιλίες. Αν δεν καταρρεύσουν, θα είναι επιτυχία της Τουρκίας γιατί με τη διεθνή πίεση που θα ασκείται στην Ελλάδα και όχι στην ίδια, θα επιμένει η Τουρκία να επιβάλλει τις δικές της απόψεις. Να μας πάρει 152 νησιά, γιατί από αυτά τα νησιά θα μετρώνται οι θαλάσσιες ζώνες. Η Τουρκία έχει βγάλει παρανόμως θεωρίες απίστευτες και τρελές, ότι τα νησιά αυτά είτε κατοικημένα είτε ακατοίκητα που έχουν όλα θαλάσσιες ζώνες της ανήκουν κι ότι τάχα η Ελλάδα της τα έχει κλέψει από τους Βαλκανικούς Πολέμους και μετά και θα αναγκάζει την Ελλάδα που θα υφίσταται πιέσεις από «φίλους» που θα υπονομεύουν τα εθνικά της δίκαια, να υποχωρήσει. Διακυβεύεται κάτι κατά της Τουρκία αλλά κατά της Ελλάδας με τον τρόπο που ή Τουρκία θέτει την ατζέντα των συζητήσεων. Άρα μόνο άμυνα και ισχύ ώστε να αποφευχθεί ο πόλεμος με το που θα ξέρουν οι Τούρκοι ότι δεν μπορούν να απειλήσουν την Ελλάδα στρατιωτικά και ότι οτιδήποτε επιχειρήσουν από μία βραχονησίδα, όπως τα Ίμια, δε θα το τολμήσουν. Οι συνθήκες ειρήνης στην περιοχή θα παγιωθούν μέσω αυτής της ελληνικής ισχύος η οποία θα αποτρέπει κάθε κίνδυνο. Όπως έχει κάνει το Ισραήλ με τα πολλά εκατομμύρια Αράβων γύρω του που έχει μία τέτοια στρατιωτική ισχύ και δεν τολμά κανείς να το θίξει. Την ίδια κατάσταση πρέπει να δημιουργήσει στην άμυνα και την ισχύ της και η πατρίδα μας».
Για τις διεκδικήσεις των Τούρκων με τα νησιά: «Μα τώρα η Τουρκία, ζητάει παγκοσμίως από τα Ηνωμένα Έθνη να πάψει να λέγεται Αιγαίο Πέλαγος και να λέγεται Νησιωτική Θάλασσα. Αυτή είναι η νέα μορφή προπαγάνδας της Τουρκίας στο διεθνές επίπεδο, προσπαθώντας να επιβάλει την αδιανόητη θεωρία της «Γαλάζιας Πατρίδας».
Υπάρχει πρόβλημα στη «γειτονιά» της Ελλάδας ή το πρόβλημα είναι η Τουρκία: «Το πρόβλημα είναι η Τουρκία. Είναι ο διεθνής ταραξίας κι ολοένα και περισσότερες χώρες της περιοχής μας, από την Αίγυπτο, το Ισραήλ, τις χώρες της Μεσογείου, την Ιορδανία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τη Σαουδική Αραβία που είναι η Μέκκα του Ισλάμ, αντιλαμβάνονται ότι η Τουρκία είναι αυτή που παραβιάζει και διεκδικεί και θέλει να επεκταθεί παρανόμως μονίμως και άρα αυτή πρέπει να απομονωθεί. Είναι καθήκον όλων των χωρών, και η Ελλάδα συμπράττει τα τελευταία χρόνια με την Κύπρο που είναι από τα πιο πρόσφατα θύματα της Τουρκίας, με την Συρία η οποία έχει υποστεί και αυτή την τουρκική στρατιωτική βία και με άλλες χώρες έτσι ώστε να μπορέσουν να δημιουργήσουν έναν κλοιό. Το πρόβλημα γύρω από την Τουρκία είναι ότι ο Πούτιν παίζει διπλό παιχνίδι, για την Αμερική θα δούμε πώς θα πορευτεί ο νέος πρόεδρος Μπάιντεν. Επί Τραμπ και παλαιότερα θέλοντας να κρατήσουν την Τουρκία μακριά από τη Ρωσία και να την έχουν μέσα στους κόλπους του ΝΑΤΟ, τη χαϊδεύανε. Το ίδιο και χειρότερα η Γερμανία και πολλές άλλες χώρες, δυστυχώς και η γειτονική μας Βουλγαρία και βέβαια η Αλβανία που υπογράφει αμυντικές συμφωνίες. Και ο πρωθυπουργός της Βουλγαρίας με τη στάση που κρατά στα ευρωπαϊκά όργανα εναντίον των κυρώσεων που θα επιβάλει αργά ή γρήγορα η Ευρώπη, προσπαθεί να θωρακίσει την Τουρκία ενάντια στα ευρωπαϊκά οικονομικά αντίμετρα. Κάτι το οποίο θα πρέπει να ανταποδώσει η Ελλάδα με βέτο και με κυρώσεις απέναντι σε οτιδήποτε ζητά και επιχειρεί να έχει ως οικονομικές εμπορικές σχέσεις η Βουλγαρία με την Ελλάδα. Τη βοηθήσαμε το 2007 να μπει μαζί με τη Ρουμανία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και τώρα πληρώνουμε την αφέλειά μας. Προφανώς και υπήρξαν και θετικά από την ένταξη των δύο βαλκανικών χωρών στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά βλέπετε αλλά πως φέρονται σε μία σειρά θεμάτων. Προχθές ο Ράμα υπέγραψε νέες εξοπλιστικές συμφωνίες με την Τουρκία».
Για τις διερευνητικές επαφές που τις ζητούν κυρίως το ΝΑΤΟ και η Γερμανία: «Διερευνητικές έγιναν από το 2002 σε εκτέλεση των συμπερασμάτων της συνόδου κορυφής στο Ελσίνκι τον Δεκέμβριο του 1999. Έγιναν 60 γύροι συνομιλιών μέχρι το 2016 και η Τουρκία τις σταμάτησε χωρίς αιτιολόγηση. Βέβαια, τι νόημα έχει επί 14 ολόκληρα χρόνια να συζητάν δύο χώρες για ένα θέμα που θα μπορούσαν να το λύσουν σε ένα μήνα εντατικών διαπραγματεύσεων και να τελειώνει η υπόθεση. Να αποδειχθεί ότι η Τουρκία θεωρώνταςδιεθνολόγος, μόνιμος λέκτορας της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ότι τα νησιά δεν έχουν ισότιμες θαλάσσιες ζώνες όπως τα ηπειρωτικά εδάφη και οι ακτές. Το αντίθετο ακριβώς λέει το άρθρο 120, παράγραφος 2 της σύμβασης για το δίκαιο της θάλασσας που μόλις προχθές ο ΟΗΕ με 153 ψήφους είπε ότι αποτελεί δίκαιο καθολικά αποδεκτό και υποχρεωτικό, δηλαδή γενικής ισχύος εθιμικό δίκαιο που δεσμεύει και τις χώρες που δεν ψήφισαν τη σύμβαση ή που εναντιώνονται σε αυτήν. Άρα και την Τουρκία. Συνεπώς η Τουρκία δεν έχει κανένα λόγο να μας επιβάλει τα θέλω της. Η Ελλάδα θα πρέπει με μία fast track διαδικασία επανάληψης των διερευνητικών εφόσον πιεστούμε και κυρίως για να μην κατηγορηθούμε εμείς για έλλειψη καλής διάθεσης από δήθεν φίλους που στην ουσία είναι εχθροί. Να πούμε ότι θα συζητήσουμε για 3-6 μήνες και στη διάρκεια αυτή ούτε ένα τούρκικο σκάφος ερευνητικό ή γεωτρητικό να εμφανιστεί στις αμφισβητούμενες περιοχές, όπως τις λεν οι Τούρκοι, που είναι ουσιαστικά ελληνικές. Και αν εμφανιστεί να διακοπούν αμέσως οι διαπραγματεύσεις. Το σημαντικότερο είναι ότι οι Τούρκοι θέλουν μέσα στις διαπραγματεύσεις, για τις οποίες η ΕΕ και οι ΗΠΑ έχουν αποδεχθεί ότι θα αφορούν μόνο τη διερεύνηση των πιθανοτήτων να συμφωνήσουν οι δύο χώρες πριν παν στο Διεθνές Δικαστήριο. Γιατί αν δεν συμφωνήσουν θα πρέπει να παν στο Διεθνές Δικαστήριο στο οποίο η Ελλάδα πήγε στη δεκαετία του 70 με δύο αιτήσεις τις οποίες δεν απεδέχθη η Τουρκία και έτσι δεν μπόρεσε το Δικαστήριο να λύσει το θέμα. Η Τουρκία υπονομεύει τη δικαστική λύση αλλά να μπορέσουν να δουν αν μπορεί να υπάρξει προσέγγιση των απόψεων. Επειδή δε υπάρξει, η Τουρκία βάζει μέσα τα θέματα αυτών των 152 νησιών που διεκδικεί παρανόμως και ανυπόστατα. Δεύτερον, βάζει το θέμα της αποστρατικοποίησης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, δηλαδή του αφοπλισμού τους. Η Τουρκία μας φοβάται αλλά κυρίως θέλει να τα αφοπλίσει μέσω μιας παρωχημένης και μη ισχύουσας υπό το κράτος του καταστατικού των Ηνωμένων Εθνών υποχρέωσης που είχε αναληφθεί το 1923 και το 1946-1947 στο Παρίσι η οποία όμως ήταν αμοιβαία. Δε θα πρέπει οι Τούρκοι να απειλούν τα νησιά και να κάνουν υπερπτήσεις με στρατιωτικά αεροσκάφη. Και τα δύο τα έχουν παραβιάσει διότι δημιούργησαν την 4η τουρκική στρατιά με έδρα τη Σμύρνη. Όλη η Ελλάδα έχει μία στρατιά, οι Τούρκοι έχουν τέσσερις».
Μπορεί η Ελλάδα να έχει εμπιστοσύνη στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ότι θα δικαιωθεί σε όλα τα θέματα: «Υπάρχουν θέματα όπως ο αφοπλισμός των νησιών, τα δήθεν διεκδικούμενα νησιά από την Τουρκία, τα 10 ναυτικά μίλια του εναερίου χώρου, την περιοχή έρευνας και διάσωσης που ασκεί η Ελλάδα και διεκδικεί η Τουρκία. Τέτοια ζητήματα όπως και το πιο κορυφαίο, τα 12 μίλια που δικαιούται να έχει η Ελλάδα ως αιγιαλίτιδα ζώνη σε όλες τις θάλασσες, δεν επιδέχονται δικαστικής διευθέτησης διότι είτε τα έχουν ορίσει διεθνείς οργανισμοί όπως ο Διεθνής Οργανισμός Πολιτικής Αεροπορίας και Ναυτιλίας που έχει δώσει στην Ελλάδα τα όρια σε όλο το Αιγαίο μέχρι τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και τις τουρκικές ακτές να ασκεί διοίκηση εναέριας κυκλοφορίας η Ελλάδα. Το ίδιο ισχύει και για τα ναυτικά και αεροπορικά ατυχήματα, η Ελλάδα να εκτελεί έρευνες και διασώσεις. Τα 12 μίλια είναι μονομερές δικαίωμα της Ελλάδας να ασκηθεί με εσωτερική της νομοθεσία, με προεδρικό διάταγμα ή έναν νόμο, χωρίς να χρειαστεί να ρωτήσει κανέναν άλλον. Άλλωστε ανάμεσα στα ανατολικά νησιά του Αιγαίου που είναι ελληνικά και τις απέναντι τουρκικές ακτές, υπάρχει καθιερωμένη επί δεκαετίες από το 1923 οριογραμμή γιατί είναι στενές οι περιοχές ιδίως στα Δωδεκάνησα αλλά και βορειότερα που καθορίζεται από το δίκαιο της θάλασσας με τον τρόπο που το αντιλαμβάνεται και το εφαρμόζει η Ελλάδα και το αποδέχεται ως τώρα η διεθνής κοινότητα αλλά δυστυχώς προσπαθεί από το 1973-1974 από το Κυπριακό και μετά να το ανατρέψει η Τουρκία. Το Δικαστήριο κρίνει συχνά με πολιτικά κριτήρια αλλά πάντως δεν μπορεί να ανατρέψει, παρά σε ένα πολύ μικρό ποσοστό, το Διεθνές Δίκαιο το οποίο εφαρμόζει. Γιατί το Δικαστήριο είναι όργανο του ΟΗΕ και εφαρμόζει το Διεθνές Δίκαιο. Και με αυτό δικάζει. Οι πιθανότητες να κερδίσουμε αλλά μόνο στα θέματα οριοθέτησης ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας. Την ΑΟΖ πρέπει να την εξαγγείλουμε όχι μόνο στις θάλασσες όπως είπαμε με τους Αιγύπτιους και τους Ιταλούς αλλά σε όλες τις ελληνικές ακτές που έχουν μήκος 15.500 χιλιόμετρα όταν η Τουρκία έχει 8500 χιλιόμετρα ακτών παρά τα ψέματα που λέει ο Τσαβούσογλου».